Hoe ik een copywriter werd

Wat vooraf ging: ik schreef hier over hoe vaak ik na mijn blogpost over die keer toen ik ontslag nam te horen kreeg dat ik ’toch wel echt geluk had’ dat ik zo snel een nieuwe baan had. Alsof je dergelijk ‘geluk’ niet zelf kan grijpen. Dat probeerde ik met de vorige blogpost al aan te tonen, en bij uitbreiding ook nog eens met deze. Sure, je kan dit verhaal lezen zonder de voorgaande post te lezen. Ik zal niet boos zijn. Alleen een beetje teleurgesteld.

Geluk hebben

Mijn huidige baan bemachtigen was absoluut geen kwestie van geluk. Het enige geluk wat ik gehad heb, was dat een vriendin de vacature had gezien en die naar me toespeelde. Then again, dat deed ze omdat ik zelf al had aangegeven dat ik weg wilde bij mijn baan en sowieso van plan was om ontslag te nemen. Als je dat al niet doet, kan je niet verwachten dat mensen je spontaan vacatures zullen laten zien. Just a tip.

Enfin. Na de tip van mijn vriendin heb ik meteen het heft in eigen handen genomen en gesolliciteerd. Mijn best gedaan in mijn motivatiebrief en het samenstellen van een relevant portfolio. Na een paar dagen kreeg ik een mail van de office manager: ik werd niet uitgenodigd voor een gesprek. Er stond niet expliciet waarom ik werd afgewezen. Ik vermoedde dat ze waren afgeschrikt door mijn cv: ik werkte als analist bij de overheid en daarvoor als analist bij twee grote banken. Niet bepaald een doorsnee copywriter. Goed, ik had al ervaring als freelance copywriter en columnist, maar dat was slechts 2 jaar van beide. Niet goed genoeg dus, blijkbaar. Ik was diep teleurgesteld.

No guts, no glory

Ik had toen mijn schouders kunnen ophalen en denken, och ja, op naar de volgende dan maar. Maar ik wílde heel graag bij dit bedrijf werken. Ik wilde deze mensen overtuigen van het feit dat ik op zijn minst een gesprek verdiende, omdat ik fucking geknipt was voor deze functie. Ik wilde in ieder geval kunnen zeggen dat ik er álles aan had gedaan.

Dus ik heb mijn Google-skills bovengehaald en het e-mailadres van de CEO achterhaald. Mijn redenering was: dan heb ik in ieder geval meteen de juiste persoon te pakken. Ik heb hem een e-mail gestuurd om te vragen waarom ik dan precies afgewezen was. Of dat te maken had met mijn gebrek aan ervaring. In dat geval, schreef ik, was ik het compleet oneens met hun beslissing. Want in mijn ogen moet je helemaal niet per se vijf jaar boring as fuck productomschrijvingen op saaie standaardwebshops schrijven om een goeie copywriter te zijn. Integendeel. Daar bloedt je creativiteit helemaal dood.

Ik schreef dat ik prima in staat was om ook zónder dergelijke geestesdodende doch op je cv erg belangrijk klinkende ervaring toch kickass teksten te schrijven. Ik gooide er een aantal citaten van hem in die ik uit interviews had geplukt. Dat zijn bedrijf niet gebouwd was op LinkedIn-profielen, maar op mensen en hun creativiteit. Dat zij juist uitblonken in de wereld van reclame en digital publishing omdat ze originele en out of the box awesome concepten maken. Dat als dat het geval is, ze juist niet zo’n standaard copywriterpikkie moesten willen, maar míj een kans moesten geven om te tonen wat ik in huis heb. Dat het anders ook alleen maar mooie praatjes waren. Ik klikte op SEND en, toegegeven, vond mezelf een behoorlijke badass.

 

 

Bij de ballen

Twee dagen later had ik een reply e-mail in mijn inbox. De CEO himself liet me weten dat ik niet was afgewezen vanwege mijn cv, maar omdat ik een redelijk standaard sollicitatiebrief had geschreven, en ze daar eigenlijk al wat creativiteit hadden verwacht. Dat als ik toen meteen een dergelijke overtuigende, krachtige en authentieke tekst had geschreven, ik meteen was uitgenodigd. Want dat was precies wat ze zochten. Maar gelukkig geloofde hij in tweede kansen. Want ik werd meteen uitgenodigd om alsnog op gesprek te komen.

Wat volgde waren vier sollicitatiegesprekken met telkens twee mensen van het bedrijf. Een IQ-test en een persoonlijkheidstest. Twee schrijfopdrachten: een persbericht en een compleet creatief concept voor een reclamecampagne. En de dag nadat ik die opdrachten inleverde, werd me een contract aangeboden.

Dus neen, ik heb geen geluk gehad. Ik heb mijn geluk genómen. En dat kan jij ook. Je moet het alleen doen.

Grab life by the balls.

8 thoughts on “Hoe ik een copywriter werd

  1. Knap gedaan! Geluk dien je inderdaad soms zelf te nemen en te creëren, al ben ik niet zeker dat ik het zou durven zo een mail naar de CEO sturen 🙂

    1. Haha, ik zou dat nu ook niet gedaan hebben naar de CEO van een bank ofzo. Dit is het soort bedrijf waarbij ik wel dacht dat ze het misschien zouden kunnen waarderen 😉 En tja, zo niet, dan was the worst case scenario ook geen ramp. Waarschijnlijk een mail met: neen, dank u, zo’n brutale copywriter hebben we niet nodig. Alsnog geen man overboord, maar ik had het in ieder geval geprobeerd 🙂

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *