Dingen die me abnormaal hard irriteren #2

lijstje

Beter bekend als pet peeves. Kleine dingetjes, meestal. Voor de meeste mensen dan ook onbenullige dingetjes. Maar niet voor jou. Om de een of andere onbekende reden erger jij je er echt mateloos kapot aan. Halen ze echt het bloed vanonder je nagels vandaan. Kunnen ze je op een slechte dag zelfs compleet moordlustig maken. Herkenbaar? Tuurlijk, want iedereen heeft ze.

Ik wijdde er eerder al een blogpost aan, maar kijk: mijn verzameling pet peeves blijkt een bodemloze put vol ergernissen te zijn. VERRASSEND. Tijd dus voor deel twee!

Voel je overigens vooral niet persoonlijk aangevallen als ik dingen opnoem die jij toevallig elke dag doet. It’s me, not you.

Mijn persoonlijke pet peeves from hell

* Kleine auto’s die helemaal voorin in een parkeerplek staan zodat je denkt dat-ie vrij is, but nope.

* Koekjes met chocoladestukjes die na een grote hap rozijnen blijken te zijn.

* Artikelen die nog net een extra beetje laden preciés op het moment dat je op een link wil klikken, zodat je per ongeluk op een reclamebanner klikt die je dan weer helemaal meeneemt naar een andere website waar je absoluut niet wil zijn en why do bad things happen to good people, ik wilde gewoon een artikel lezen, whyyyyyyyy?!

* Mensen die tegen mij over hun uiterlijk klagen. Zó ongemakkelijk! Je mag het sowieso niet met ze eens zijn, maar als ik het heel hard ga tegenspreken vind ik het altijd overkomen alsof ik het enkel zeg omdat ik dat moet zeggen (zelfs als ik het oprecht meen). En ik kan er sowieso niks aan doe of zo. Of ik zou je advies moeten geven over een goeie plastische chirurg. Plus: het is ook gewoon ordinair naar complimentjes hengelen, zelfs al doe je het onbewust.

* Mensen die in de supermarkt midden in het gangpad met elkaar staan praten.

* Dat no matter hoe ijskoud het buiten is, je na vijf minuten fietsen met een winterjas en dikke sjaal om toch altijd zwetend op werk aankomt. Of ligt dat misschien vooral aan het Amsterdamse verkeer?

* Ah, ja: het Amsterdamse verkeer.

* Mensen die hun hond uitlaten op de fiets. Sorry, maar als het geen racehond is die zonder intensieve beweging elke dag ongelukkig zou worden, dan heb je daar geen excuus voor behalve pure luiheid. Which is as fine an excuse as any. Maar als je te lui bent om je hond op een normale manier uit te laten (lees: niet intens zielig voor dat beestje), koop dan misschien gewoon geen hond?

* Obers die nog geen vijf minuten nadat je hebt gezegd dat je geen dessert wil al komen vragen of je de rekening wil. Terwijl je glas nog halfvol is. #zogezellig #zogastvrij #puurgenieten

* Toeristen die voor me uit slenteren en om de vijf minuten ineens blijven staan in het midden van het voetpad omdat ze per se een foto moeten maken van de McDonald’s of zoiets.

* Die kleine vuilnisbakjes in de trein. En dan bedoel ik niet per se het feit dat ze doorgaans zelfs te klein zijn om er een doodnormale Starbucks-beker size tall in te proppen, hoewel dat ook irritant is. Ik doel voornamelijk op het verschrikkelijke door merg en been gaande geluid dat ze produceren als je ze laat dichtklappen. Je kan die dingen namelijk niet normaal dichtdoen. Zelfs als je het écht probeert maakt dat ding nog steeds een rotherrie waar de rest van de coupé een rolberoerte van krijgt. Welke psychopaat heeft die dingen uitgevonden? Serieus, wie?

* Hipsters die echt te hipster zijn to function. Die glazen weckpotten met ijsthee meeslepen, ook al kan dat van geen kanten praktisch zijn. Die Bluetooth typemachine-toetsenborden voor hun laptop kopen (in pastelkleur, uiteraard). Die hun baby in totaal niet ergonomisch verantwoorde kinderwagens uit de jaren 20 smijten. Die hipsters, ja.

* Elk aantal puntjes, uitroeptekens of vraagtekens aan het einde van een zin dat niet één of drie is.

* Radio-dj’s die alleen maar praten en slechts af en toe een plaatje draaien.

* Vrouwelijke winkelmedewerkers in Vlaanderen die om de een of andere reden allemaal even tuttig praten, op hetzelfde toontje, met dezelfde intonatie, en vooral héél véél verkleinwoordjes. “Is het een retourtje? Wil je het ticketje? Heb je een klantenkaartje? Spaar je puntjes? Wil je een zakje? Heb je misschien nog een eurootje? Da’s dan vijf eurootjes en twintig centjes!” #killitwithfire

* Sowieso alle vrouwen die onnodig in verkleinwoordjes praten. Ik weet niet waarom je zo graag als een zevenjarig meisje wil klinken, maar je hebt gewoon nieuwe schoenen gekocht en je haar laten knippen, niet ‘schoentjes’ en ‘je haartjes’. Doe normaal.

14 thoughts on “Dingen die me abnormaal hard irriteren #2

  1. Hahahaha dat van die toeristen en foto’s van random gebouwen, en ja zelfs de McDonald’s, JA!! Al moet ik zeggen dat mij dat eigenlijk vooral in Amsterdam is opgevallen, maar dat is misschien omdat alles er daar met die grachten ook zo Instagram worthy uitziet 😉

    1. Ik snap dat toeristen nu eenmaal toeristen zijn, maar omdat ik zelf als local weet hoe irritant het is doe ik op reis dus wel écht keihard mijn best om locals niet in de weg te lopen enzo ?

  2. Mensen die tegen mij over hun uiterlijk klagen. Oh, hemel. Dat vind ik dus ook super ongemakkelijk. Vriendinnen klagen erg vaak over ‘hoe vreselijk dik ze wel niet zijn’, en dat terwijl ze allemaal dunner zijn dan mij. Dan weet ik niet waar ik moet kruipen van ongemak. En van irritatie. Verschrikkelijk ?

  3. HAHAHA 😀 Ik vind ze allemaal herkenbaar, behalve die van die stiletto’s want ik draag maar 0,5 keer per jaar hakken en die noem ik niet stiletto’s (die zijn dan wel hoger dan 5cm maar dienen ook vooral om op nieuwejaar op mijn stoel kroketten te eten in plaats van op een of andere receptie te staan socializen).
    Kan ook meespreken van het fietszweet in de winter. Ik versta dat ook nooit. Ik loop het eerste uur op mijn werk in mijn blote armen rond omdat ik een soort van fietsvapeur heb die blijft aanhouden en dan denken mensen dat ik gek ben. En ik ben dus eigenlijk een koukleum hé.

  4. Ik wil nog meer van deze lijstjes. Sommige punten zijn echt zo herkenbaar. Bij die eerste drie was ik al meteen aan het knikken. Voor mij voelt een hak van slechts 3cm al aan alsof ik op stelten aan het lopen ben. Maar ik ga ze daarom nog niet als stiletto’s omschrijven, ik ga gewoon totaal niet elegant onderuit zodra ik één stap probeer te zetten. Dat van die verkleinwoorden doe ik blijkbaar soms ook. Het viel me onlangs toch op in zowel een blogpost als een mail die ik aan het schrijven was. Geen flauw idee waarom ik dat doe trouwens. Bij dat van het aantal punten of andere leestekens zag ik je meteen Sheldon-gewijs klaarzitten met een tip-ex of rode pen. 🙂

  5. Hahahahaha, zo vreselijk herkenbaar! Ik lachte mij kapot met die verkoopsters en hun verkleinwoordjes, want zooooo waar!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *