#myfirstseven

Ik weet niet precies meer hoe ik erbij kwam, maar ergens in mijn lijst met blogideetjes bleek een link te staan naar een oude blogpost van Shirley uit 2016 over haar #firstsevenjobs. En ik had vandaag zelf geen inspiratie, dus doe ik maar eens van goed gejat is niet verkeerd, of zoiets.

Ik presenteer u: het relaas van mijn eerste zeven bijbaantjes! Ge gaat mij nooit meer als voorheen bekijken, vrees ik. 

(Of dit bevestigt juist elk vermoeden dat je ooit over mij hebt gehad. Kan ook wel.)

Klaslokalen schoonmaken tijdens de zomervakantie

Ik kreeg mijn allereerste bijbaantje op mijn 15e en ging welgeteld twee weken aan de slag als schoonmaakster in een school. Met een groepje van vijf tieners hielpen we de twee vaste schoonmaaksters met de grote schoonmaak van alle klaslokalen in augustus. Elke ochtend moest mijn moeder me met de auto naar de stad brengen zodat ik de bus van 5u50 (!) kon halen, om er stipt om 7 uur te zijn.

Het was fysiek best zwaar werk voor een 15-jarige die nog nooit een dag in haar leven had gewerkt, maar dankzij heel leuke collega’s en een aftands antenneradiootje dat vastgelijmd zat op Studio Brussel waren het eigenlijk wel leuke weken. Bonus: het betaalde erg goed. En ik heb na die zomer nooit van m’n leven nog een stuk kauwgum onder een stoel of bank geplakt.

Dingen aan elkaar lijmen als fabrieksarbeider

Dankzij mijn moeder mocht ik drie weken werken in een fabriek waar allerlei elektronische dingen werden gemaakt die ik toen niet begreep en nu nog steeds niet. Daar mocht ik de eerste twee weken letterlijk elke dag de hele dag lang 25 minutieuze handelingen na elkaar doen, die samen het proces vormden om een of ander elektronisch ding dat ik toen niet begreep en, nope, nu nog steeds niet, te testen.

Dat ging ongeveer zo: druk op start, wacht 15 seconden, druk op OK, wacht 5 seconden, druk op OK, wacht 5 seconden, druk op 1, druk op ENTER, wacht 20 seconden, etc. Hersendodend spannend, inderdaad. Na twee weken mijn brein langzaamaan in havermoutpap te voelen veranderen, ging ik toch eens voorzichtig vragen of ik misschien eventueel asjeblieft eens iets anders mocht doen, meneer?

Gelukkig mocht ik dat, waarna ik twee dagen lang elektronische dingen in de juiste soort doos mocht verpakken en stickers plakken en zo. Vond ik op zich wel leuk, maar helaas bleek ik er op de een of andere manier rotslecht in te zijn. Ik plakte nogal vaak het verkeerde stickertje, namelijk, of het juiste stickertje op de verkeerde plek, of vergat iets te scannen, waardoor het hele proces in de soep draaide. Daarom werd ik de resterende drie dagen op een stoel aan een bureautje gedeponeerd, waar ik kleine pietepeuterige dingetjes op printplaatjes mocht lijmen met een heus lijmpistool (!!!) en dingen mocht los smelten (!!!) en constant laagjes lijm van m’n vingers mocht pulken (!!!) en needless to say vond ik dat wél leuk, waardoor ik deze werkervaring toch met een positieve noot kon afsluiten.

Receptioniste/kamermeisje/kok/secretaresse in een B&B

Op mijn 16e werd ik aangenomen als kamermeisje in een B&B, waar ik een hele zomer lang elk weekend zou werken. Op mijn allereerste werkdag kreeg ik na de obligatoire rondleiding en rudimentaire uitleg te horen dat mijn baas, de eigenaar van de B&B, die namiddag doodleuk op vakantie vertrok met zijn gezin. Of ik dus even de hele tent wilde runnen in zijn plaats. En zo ging het vervolgens elk weekend: ik was niet aangenomen om hem te assisteren, maar om zijn plaats in te nemen.

Ik, een zestienjarige puber met amper werkervaring, een neusring, een gekke piercing naast haar linkeroog, gepermanent haar en een paar random dreadlocks, werd ineens gebombardeerd tot allround hotelmanager. Oké dan. Ik moest letterlijk een uur later mijn mama bellen om te vragen hoe dat eigenlijk moest, dweilen. Mijn werkzaamheden bestonden uit: alles. Van honderden euro’s in cash bijhouden na het uitchecken tot aan één stuk door spiegeleieren op toast klaarmaken voor hordes Britten aan de ontbijttafel.

Omdat het allemaal veel te veel werk was voor één best wel luie en onervaren puber die hier echt totaal niet voldoende voor betaald kreeg, liep ik keihard de kantjes ervan af wherever possible. Bij deze mijn oprechte excuses aan iedereen die destijds daar gelogeerd heeft. Ik kan niet garanderen dat de handdoeken niét nog redelijk proper uitziende exemplaren van de gasten voor u waren of dat de drinkglazen niét met hetzelfde doekje als de douche en de wastafel werden schoongemaakt. #sorryvooralles

Daarnaast was mijn baas, ehm, redelijk speciaal. Eén keer moest ik alle kamers langs om eventueel doodgeslagen muggen op de muren te verwijderen. Een taak die mij werd overhandigd alsof het de grootste verantwoordelijkheid van mijn leven was. Een andere keer ging hij helemaal van CSI doen bij een mysterieuze witte vlek op het tapijt naast het bed, die hij op handen en knieën van dichtbij ging inspecteren om heel precies te kunnen bepalen welk speciaal vlekkenmiddeltje uit zijn collectie van 200 hij moest gebruiken. Toen enkel kijken en ruiken nog geen uitsluitsel boden, zat er niks anders voor hem op dan – I kid you not – ervan te proeven. Ik heb het twee volle zomers volgehouden, maar daarna was ik wel redelijk klaar met alle cray cray. 

Bonusverhaal: de zomer daarna heb ik één dag als écht kamermeisje gewerkt bij een grote hotelketen. Eén dag, omdat mijn enige taakje daar bestond uit 8 uur lang kamerdeuren afwassen. En. Niks. Anders. Dan. Dat. Then I quit. 

Caissière in de supermarkt

Ik heb twee zomers lang aan de kassa gewerkt in de Delhaize in my hometown en dat was prima werk. Toen ik eenmaal in Nederland woonde had ik in de zomer in België zoveel last van heimwee dat ik die meteen inruilde voor de dichtstbijzijnde (en toen net geopende) Albert Heijn. #traitorlife 

Caissière bij Kiosk

In mijn eerste jaar als student in Nederland ging ik aan de slag als caissière bij de Kiosk op het station van Haarlem (waar ik toen woonde*). Prima werk, maar zoals elke studentenbaan in Nederland: spectaculair weinig betaald. In Nederland krijg je namelijk naargelang je leeftijd een vast minimumsalaris uitbetaald. Eerlijk waar: toen ik de eerste keer op mijn salarisstrookje zag staan dat ik VIERENEENHALVE FOKKING EURO PER UUR verdiende, dacht ik dat ik keihard genaaid werd omdat ik een allochtoon ben. Bleek dat dus gewoon het wettelijke loon voor bijbaantjes te zijn. Terwijl ik in België zelfs als 15-jarige al 12 euro per uur verdiende met schoonmaken…

Anyway, dat bijbaantje heb ik ongeveer een half jaar volgehouden, tot ik naar Amsterdam verhuisde. Tegen die tijd was ik al een paar maanden gedegradeerd tot vakkenvuller, omdat ik op de een of andere onverklaarbare wijze één keer een kassaverschil van 120 euro had. Still baffles me, maar true story. 

(*In Haarlem, niet het station. Zo arm was ik nu ook weer niet.)

Winkelmedewerker bij Kruidvat

Ahhh, mijn bijbaantje bij Kruidvat. Ik had de herinnering daaraan al bijna verdrongen, maar speciaal voor jullie wil ik het nog weleens bovenhalen. Het was namelijk de hel. Niet alleen was het hele werkproces en kassasysteem zo inefficiënt en outdated als de pest, maar m’n collega’s waren ook verschrikkelijk. Sommigen praatten hoegenaamd niet, all day long, maar keken gewoon permanent nors voor zich uit terwijl ze totaal levenloos rekken stonden af te stoffen. Anderen waren dan weer arrogant as fuck en behandelden me als een complete mongool telkens ik vragen stelde of duidelijk moeite had met hun idioot oubollige way of doing things.

En als er iéts is waarmee je het bloed vanonder mijn nagels kan halen, is het met doen alsof ik een complete mongool ben. Ik weigerde zo hard om constant tegen gepraat te worden alsof ik een IQ van 63 heb dat ik mijn volledige werkperiode niet eens heb uitgedaan, because no money is worth being treated like an idiot*.

(*Enfin, toch niet als je een blanke hoogopgeleide privileged lagemiddenklassekind bent. Snap ik zelf ook wel.)

Columnist bij universiteitsblad

En dat was de beste bijbaan ooit, want ik mocht elke twee weken een column schrijven en daar 150 euro voor binnenharken. Dank u, Leids Universiteitsblad Mare! Minder fijn was dat mijn naam en hoofd prominent naast elke column werd geprint, waardoor ik in de universiteitsgangen ineens herkend en aangesproken werd terwijl ik daar echt, echt, echt geen behoefte aan had. Ik hou van dingen schrijven en de wereld in flikkeren en zo, maar daarna wil ik er sorta van af zijn en niks meer mee te maken hebben. Ik zou geen goeie celebrity zijn, ik.

NEEN, PRAAT NIET MET MIJ OVER MIJN PRODUCT!!! Hashtag worst influencer ever. 

 

17 thoughts on “#myfirstseven

  1. Haha omg ik heb ook een zomer in de Kruidvat gewerkt. Aan de zee. Same story. En ik was op “sollicitatie” geweest bij de bazin, echt een supertof mens. Ik zag het helemaal zitten, tot bleek dat zij dus een hele maand verlof had. Noooo! Die tweede verantwoordelijk (ik weet zelfs haar naam nog, zo erg was ze) was echt hel. En inderdaad, super inefficient systeem, die kassa. En voor elk ding dat per ongeluk dubbel scande moest ik er iemand bij roepen omdat ik als student zelf niets van de rekening kon halen. Oh en je moest altijd maar sneller en sneller werken. En als student moest ik én rekken vullen (in topspeed) én kassa doen maar aan de zee komt blijkbaar echt fucking veel volk in de Kruidvat dat ik dus telkens letterlijk 1 ding in dat rek kon zetten en naar die kassa moest lopen. Ik mocht niet aan de kassa blijven staan wachten dus hup, weer naar het rek. En elke middag was dat middagpauze in zo’n klein kelderruimteke waar ik het gewoon super benauwd kreeg. Dus na twee keer verhuisde ik maar naar de dijk om mijn sandwichkes op te eten. Ik deed dat gelukkig maar halftijds dus ik kon het nog wel volhouden. Al vind ik het ook wel zot dat ik dat gedaan heb. Maar ik heb ook een zomer in een pluimveeslachterij gewerkt en euh ja, dat was ook niet echt een pretje zeg maar.

    1. Dubbelgescande dingen er niet zelf af kunnen halen inderdaad, aargh! En die alarmstickers waren ook zo kut om te scannen zodat ze niet meer zouden afgaan, maar echt, ik heb daar zeven zenuwinzinkingen per dag gehad. Vooral omdat me dat niet één keer kon overkomen zonder dat er dan zo’n verschrikkelijk chagrijnig mens (snap ik op zich ook nog wel, als je dat fulltime moet doen, maar goed) naar me toe komen sloffen met zo’n blik van “MA KAN DIE KALLE NU ECHT NIKS JEZUS CHRISTUS DOMSTE JOBSTUDENT OOIT.” Dat motiveerde nu ook niet echt bepaald. Nu kan ik wel ook niet zeggen dat een pluimveeslachterij zoveel aanlokkelijker klinkt… Maar wauw, dat je zo’n job ooit heb aangenomen zelfs? Ik kan me dat echt niet bij je voorstellen! Ik zou het niet kunnen hoor 🙁

      1. Ja dat was dus ook alleen maar doordat dat het bedrijf is van mijn beste vriendin haar ouders en ze mij had gezegd dat ze er ook zou werken (was ze wel vergeten vermelden dat zij op de bureau zou zitten en ik bij de kippetjes). Maar dat zou ik dus echt nooooit meer doen he. Het is daar stervenskoud en het werk is ook vrij hersendodend en ja er zijn ook dooie kippen. Dus nee, never again.

        1. Blijkbaar hebben alle bloggers al gewerkt bij Kruidvat, want ik dus ook! Ik heb er zelfs een aantal jaar gewerkt. Ik vond het erg fijn eigenlijk, maar het was dan ook in mijn boeregat (Poperinge) waar het op sommige momenten uitgestorven was. Ik had ook echt een leuk team, dus dat hielp wel.

  2. Wat grappig dat je de inspiratie bij mij vandaan hebt. Ik heb het destijds goed gestolen van tag die rondging op Twitter. Leuk om te lezen over je eerste bijbanen. In Nederland verdien je inderdaad veel minder als tiener. Gelukkig kun je wel bijbanen vinden boven het minimumloon. Maar toen ik op mijn 18de 10 euro per uur verdiende, vond ik dat al fantastisch, haha!

    1. Nederlandse vrienden vielen echt omver toen ik ze vertelde dat ik als 16-jarige al zoveel kon verdienen aan de kassa van de AH in België, haha! Ik was wel al 18 toen ik 4,5 euro verdiende bij de Kiosk, ben ik dus achteraf gezien toch genaaid geweest 🙁

    1. Wowwww why did you do that? Dat moet zo ongeveer de slechtst betaalde studentenjob van België geweest zijn! Zelfs mijn debiele hotelwerk verdiende toch nog 7 euro (als 16-jarige).

      1. Hahaha, als 15-jarige kiddo leek mij dat leuk en wij hebben een appartement aan zee, dus leek logisch. IK ZEI LEEK, OKE. Als er te veel volk in het park was, riepen ze heel luid af “Voor uw comfort zijn wij vandaag een uur langer open”. En toen dacht ik “EN MIJN COMFORT DAN???” #goodtimes

  3. Wat een geweldig artikel met een heerlijke dosis cynisme. De bijbaantjes als tiener zijn inderdaad helaas niet altijd even geweldig. Dat lopendebandwerk lijkt me op zich nog wel leuk (als het voor niet meer dan twee weken is!), maar caissière bij Albert Heijn vond ik echt vreselijk. Ik moest zelfs bellen naar de servicebalie als ik naar het toilet moest om te vragen of dat wel mocht. Ik weet nog dat we op de kassa een klok met een secondeteller hadden en dat ik elke paar seconden keek of er dan misschien al een minuut voorbij was. En dat dan 9 uur lang…. Nee, geen succes 😉
    Het loon is inderdaad wel schandalig laag soms in Nederland. Op mijn 13e nam ik een paar weken een krantenwijkje over voor het geweldige loon van €9,00 voor een krantenwijk van 5-6 uur. Ik krijg bijna de neiging om die werkgever aan te klagen als ik me dat nu nog bedenk, haha.

  4. Ik hou echt zo ontzettend veel van jouw blogposts. Ook dit keer zat ik hier weer glimlachend te lezen én ook wel een beetje heel blij te wezen dat ik wel geluk heb gehad met mijn vakantiewerk. Ok, ik heb het maar twee zomers kunnen doen omdat ik de andere niet in staat was om te werken maar hé het was dicht bij huis, viel goed mee én het verdiende goed. Al helemaal in vergelijking met wat studenten dus blijkbaar in Nederland krijgen uitbetaald.

    1. Dank je! Wat voor vakantiewerk deed je dan? Ben nu wel erg nieuwsgierig! En goh ja, ik denk dat er zeer weinig vakantiebaantjes zijn die écht heel interessant zijn, maar als er een beetje leuke mensen zijn en je werkzaamheden prima zijn, is het allemaal wel oké voor een zomer natuurlijk.

      1. Iets dat op één van jouw vakantiewerken lijkt. Ik mocht bij een firme die ondermeer producten van JVC verdeelde in het magazijn de labels scannen en zo bestellingen nakijken. Op zich niet echt boeiend maar ik mocht lijstjes afwerken en met zo’n scanner rondlopen en er liepen geen pestkoppen rond op de werkvloer dus ik was al snel gelukkig. Verder heb ik eigenlijk enkel wat extra geld verdiend door te babysitten.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *