Allez, ik ga ook eens meedoen.
Ook al heb ik doorgaans helemaal niks met challenges en x dagen zonder huppeldepup.
Ook al heb ik het sinds deze week razend druk op werk doordat ik ineens creative lead ben op een boel projecten (a.k.a. verantwoordelijk voor, als het kut is).
Ook al is eentje daarvan een kanjer van een half miljoen euro a.k.a. de volledige omzet target van onze afdeling op een half jaar, maar verder no pressure of zo.
Ook al is mijn brein bijgevolg meestal half gesmolten als ik thuiskom van kantoor.
Ook al ben ik in mijn vrije tijd nog druk bezig met het bedenken en uitwerken van een hopelijk belachelijk briljante pitch voor die wedstrijd die ik keihard wil winnen.
Ook al wilde ik het schrijven voor magazines weer gaan oppakken.
Ook al ben ik eindelijk begonnen aan verschillende writing side projects.
Ook al ben ik dus, kortom, al redelijk verzadigd wat betreft creatieve tijdsbesteding en voelt mijn brein zowat elke minuut van de dag aan als een uitgewrongen washandje en zou je denken dat er verder alleen nog maar het woordenequivalent van droog karton uit kan komen.
Toch doe ik mee. Want ik zit zelf verveeld met het feit dat ik hier niet zo regelmatig meer aanwezig ben. Plus: dit is mijn blog. Mijn stekje. Hier moet ik niets bedenken dat vervolgens op professionele wijze van alle kanten door anderen zal beoordeeld worden. Hier hangt er niet per se iets van af. Hier kan ik lekker doen wat ik wil. En zo origineel of juist zo uitgekauwd zijn als ik op dat moment kan opbrengen. En da’s fijn.
Dus ja, ik ga ervoor. Maar neen, niet met een valentijnspost vandaag. Want ik heb echt niks met deze hele ‘feestdag’. Voor mij is Valentijn niets meer dan een arbitrair gekozen datum waarop merken hele scheepsladingen teddyberen en allerlei roze ellende aan mannen kunnen verkopen, in plaats van enkel aan de tienjarige meisjes waar ze in feite voor bedoeld zijn. Het ligt ‘m vooral aan het feit dat deze dag zoveel mensen in kleutergedrag doet vervallen, denk ik. Maar ik heb simpelweg geen behoefte aan melige gedichten op kinderachtige kaartjes, nope, dank je feestelijk.
En da’s altijd al zo geweest. Ik herinner me nog dat mijn eerste vriendje me ooit op Valentijn een e-mail stuurde met een afbeelding van Donald Duck met hartjes, plus een zeemzoet gedichtje in een lelijk krullerig fontje. Mijn dertienjarige zelf vond het zo verschrikkelijk gênant dat hij me zoiets walgelijks had gestuurd – zeker die bad boy boyfriend van mij – dat ik het hele ding negeerde en hardnekkig volhield dat ik geen mail van hem had gekregen, hoezo? Ook al verstuurde hij het vervolgens nog een keer of twaalf, ik kón mezelf er fysiek niet toe zetten om ook maar iets over dat onding te zeggen, laat staan hem te bedanken, laat al helemaal staan iets dergelijks terug te sturen. Ik moet nog steeds een beetje kotsen in mijn mond als ik er nu aan terugdenk, eigenlijk.
ANYWAY. Voor zover mijn opbeurende, romantische verhaaltje uit de oude doos. Fijne Valentijn, y’all! En tot morgen, voor weer een nieuwe dag met een nieuwe blogpost! En dat nog meer dan een maand lang! HEBBEN WE ER AL SPIJT VAN?!?!
Een beetje, ja, maar nu is het te laat.
Ik ben benieuwd wat je ervan maakt. Veel succes en plezier. Ik doe het je niet na. Op mijn werk schrijf ik ook bijna de hele dag (maar niet voor zoveel nullen) en ik sla 40 dagen bloggen toch over. Die mail klinkt als plaatsvervangende schaamte. Het tienerleven was soms zo ongemakkelijk.
Ik heb letterlijk mijn tweede dag al overgeslagen doordat ik de hele dag moest nadenken en schrijven voor die hoeveelheid nullen, haha. Zo slecht! Vandaag kon ik ook alleen maar daarover schrijven. Dus een beetje een valse start, maar ik probeer het dit weekend goed te maken 🙂
Hahahaha, die mail, geweldig. Als ik 40 dagen zou bloggen, zou ik daarna door al mijn verhalen heen zijn en dus geen blog meer hebben, hehe, niet zo’n goed plan dus. Maar succes, ik ben benieuwd!
Of echt intens hard gaan Tinderen hè 😉
Haha, ik heb het idee dat 40 dagen Tinderen niet echt in de filosofie van 40 dagen vasten past, maar worth a shot of zo!
Wat fijn dat je ook meedoet! Ik wens je tonnen succes!
Gezien de helft van je blogpost over Valentijn gaat, lijkt het me toch een Valentijnspost :3
🙁 En ik wilde het nog zo hard niet doen! Wat ben ik toch een cliché.
Haha wat Tamara zegt 😀 Tof dat je ook meedoet! Ben benieuwd naar je schrijfsels!
Hihihi, je doet me weer lachen. Ik denk niet dat ik al ooit een Valentijn heb gehad. Manlief is mijn eerste vriend (yep, dat gebeurd nog) en we hebben die ‘feestdag’ nooit gevierd. Op zich vind ik het oorspronkelijk opzet (een kaartje) wel leuk omdat ik nu eenmaal van post hou maar het hele ‘elke-winkel-kleurt-rood-én-fluffy’- gegeven spreekt me niet aan. Mochten er nu in plaats daarvan overal geeky kaartjes opduiken à la ‘I love you as much as Dobby loves socks’ of ‘You’re the Obi One for me’ dan zou ik misschien nog van gedacht veranderen.
Exact dat. Mijn idee van romantiek strookt ook niet met al die fluffy, melige dingen die de rest van de wereld er blijkbaar mee associeert. Ik heb voor de allereerste anniversary met mijn Lief ooit wel eens 12 kaartjes gemaakt (eentje voor elke maand) met allemaal teksten in die trant! ‘Yoda one for me’ en ‘You R2 good to be true’ enzo, hahaha.
Dat You’re the Obi One – kaartje heb ik zelf ook eens geknutseld als verrassing. En een R2Eat2-cupcake. Daar kroop trouwens belachelijk veel tijd in. De keukenrobot omdopen tot R2Eat2 ging ietsje sneller. Mocht hij ooit vervangen moeten worden dan is BBAte een mogelijke kanshebber als opvolger.