Welcome to my crib

Mensen die voor de eerste keer bij ons over de vloer komen, zeggen daar vrijwel altijd dezelfde dingen over.

1. Ons appartement is gezellig.

2. Ons appartement is overduidelijk ons appartement.

3. Ons appartement is klein (enfin, dat zegt elke Vlaming die langskomt, want die zijn allemaal vrijstaande nieuwbouwhuizen gewend, terwijl Amsterdammers juist onder de indruk zijn van onze 50m2, met balkons. Iets met perspectief en zo.)

En ik vind dat ook. Ik hou van ons appartement. Het straalt keihard mijn Lief en ik uit. Als er iets is dat ik belangrijk vind aan mijn huis, dan is het dat: als je binnenkomt, wéét je wie er woont. Ik hou niet van identiteitsloze interieurs die recht uit een IKEA-magazijn komen. Of een boekje. Want ook de standaard Instagram-woonkamers die ik overal bij Amsterdamse kennissen zie, zijn niet echt mijn ding.

Die zijn namelijk ook allemaal hetzelfde: witte muren, pastelroze fauteuil, harig tapijtje, salontafels met dunne gouden pootjes en een marmeren blad, een miljoen (pannenkoeken)planten everywhere, een rotan stoel, heel veel kekke kunstwerkjes ingelijst her en der aan de muur, vintage en kneiterongemakkelijke houten schoolstoeltjes, gebreide krukjes, oude biologieposters en/of landkaarten, perfect gestapelde kunstboeken en ergens plompverloren een goudgespoten ananas. Serieus, ik kan ze met mijn ogen dicht uittekenen.

Ons huis is een allegaartje. Een beetje oud studentenspul van mij, wat bachelor pad spullen van mijn Lief plus een hoop samen gekochte nieuwe (en minder nieuwe) dingen. En sure, ook wij hebben een vintage koffer op de grond waar boeken in zitten, ja, en van die zwarte kuipstoelen die je nu overal ziet, en zelfs twee mini-cactusjes op de salontafel. Omdat wij niet bewust bezig zijn met heel hard met trends meedoen, of er juist keihard tegenin gaan. Alles is simpelweg gekocht omdat we het mooi vinden, of leuk vinden, of er een band mee hebben. Niks is gekocht met het idee: “Goh, dit gaat er echt supercool uitzien op mijn Instagram-account zo met een latte macchiato en een strategisch geplaatste zonnebril erbij enal!” Niks is gekocht in een door een winkelketen voorgekauwde set. En dus hebben wij een huisje dat voor sommige mensen wellicht te druk of te slordig of niet hip genoeg of onvolwassen is, maar waar wij intens van houden.

En dus dacht ik: laat ik er eens een stukje van laten zien. Ik vind het zelf namelijk altijd leuk om blogposts met foto’s van andermans huis te zien. Dus bij deze!

Aan onze woonkamer zit nog een klein kamertje waar onze eettafel staat, een boekenkast en een ingebouwde kast vol servies (en snoep). Om de deuropening (hoewel er dus geen deuren in zitten. Hoe heet dat dan eigenlijk? Heb ik een architect tussen mijn lezers zitten? Holla at a girl.) heen zitten permanent kerstlampjes, al sinds december 2014. Ik vond dat toen zo mooi en gezellig, ’s avonds in het donker, dat we het gewoon hebben laten zitten.

De eettafel is een superoud ding dat ik in 2009 in een kringloopwinkel in Haarlem op de kop heb getikt. Ik had toen eigenlijk een bureau nodig voor op mijn studentenkamer, maar vond een ronde tafel met vier stoelen veel leuker. Dit was oorspronkelijk een salontafel, maar gelukkig heb ik een handige papa die er een eettafel van kon maken. Boven de tafel hangt een afdruk van een of andere nebula, omdat mijn Lief geobsedeerd is door astronomie. En fysica. En dinosaurussen. Ik ben een beetje samen met de West-Vlaamse Lieven Scheire, zullen we maar zeggen.

De boekenkast is op maat gemaakt en geschilderd door mijn papa. Hij doet nu dienst als boeken-, dvd- en gezelschapsspelletjeskast. Meer kan ik daar feitelijk niet over zeggen. (Dit is nu al de meest razend interessante rondleiding van uw leven, ik voel het.)

Dit is een deel van de woonkamer. Met de obligatoire vintage koffer, jawel. En een IKEA-kastje!!! En dvd’s van Star Wars. Van Cosmos. Van Mad Men. Een Charmander-strijkparelkunstwerkje. En een ingelijste Doctor Who-poster. Kortom: alles waar wij van houden.

We hebben een schoorsteenmantel! Niet zo’n heel imponerend exemplaar, maar toch. Eronder zit geen kachel meer, enkel een wasmand in de vorm van een T.A.R.D.I.S. Heeft mijn Lief ooit eens voor mijn verjaardag in elkaar geknutseld. What can I say, ik word omringd door handige mannen. Met een diepe appreciatie van mijn nerdzijn.

Op de mantel prijken, van links naar rechts: een plastic plant in een verkreukelde vaas, een geboortekaartje, een XL fles popcornsiroop voor in mijn koffie (ja, ik ben zo’n koffieverkrachter, ja), een mini-supermarktkarretje met een mini-flesje alcohol (want ik ben geobsedeerd door miniatuurdingetjes), een klok die bewijst dat ik drie weken gewacht heb met het schrijven van deze post, een flesje met zand uit Miami. een LEGO-Batman en -Joker, poëzie recht uit ons hart en een random fles in de vorm van een vis.

En toen bedacht ik dat ik die dag helemaal vergeten ben om een foto te maken van de andere kant van de woonkamer, waar de bank staat. Het is namelijk niet zo dat wij heelder dagen hier op de grond zitten uit principiële of religieuze overwegingen of zoiets. Wij hebben een bank. Die ik dus nu snel nog even van allerhande truien, dekentjes, afstandsbedieningen en tijdschriften moest ontdoen om op de foto te krijgen. Kei-professionele fotoserie dit, waarlijks. Maar goed, dat er aan mij geen influencer verloren is gegaan, wisten we allemaal al langer dan vandaag.

Dit is dus de bank. Daarboven hangt een heel lange plank vol met boeken. Mijn favoriete boeken. En een plant. Die op sterven staat. Vroeger hadden we ook een heel leuk paars tapijtje onder de salontafel bij deze bank liggen, maar die moest weg omdat onze kat er letterlijk kotsneigingen van kreeg. Ze kotste er wekelijks op. Echt wekelijks. Er zijn subtielere manieren om uw interieurvoorkeuren door te geven, maar toegegeven: weinig zijn er zo effectief als dat.

In de hal hangen mijn allerfavorietste boeken ter wereld: Extremely Loud and Incredibly Close van Jonathan Safran Foer (in verschillende talen, meegenomen uit vakantielanden) en de Harry Potter-reeks. Hoe blijven die zo aan de muur hangen? Magic, ya filthy Muggles. Magic.

Verderop in de hal hangen foto’s en kaartjes en leuke herinneringen aan leuke mensen.

Dit is de muur boven ons bureau. Lekker hysterisch, maar ik word altijd zó vrolijk van dit uitzicht. Aan de muur hangen alle verjaardagskaartjes die ik aan mijn Lief heb gegeven (ik weet het, ik ben een toffe). Op het plankje staan foto’s, boeken en Game of Thrones Funko’s. Links aan de muur hangt een Time Turner. Aan de muur zie je nog meer foto’s en wat stukjes ontbrekende verf en plaaster van die ene keer toen ik dacht dat het een goed idee was om iets aan de muur te hangen met een halve meter duct tape. Miniatuurvlaggetjes maken ten slotte het geheel compleet, want mini en het leven is een feestje en alles.

Deze kaart laat zien waar ik (de gele pinnetjes), mijn Lief (de groene) en wij samen al op reis zijn geweest. Ik weet het, we zijn nogal eurocentrisch. En ‘Merica lovers.

Dit is Saul Goodman. Saul Goodman is cool.

21 thoughts on “Welcome to my crib

  1. Los van het feit dat ik strijk lag met je omschrijving van het verdwijnen van het paarse tapijtje, zag ik vooral iets anders dat mijn aandacht trok: nog een liefhebber van Kolonisten van Catan! Jeej!

    1. Haha goh ja, zo riant is het niet. Ons appartement is 50m2 en we hebben voor en achter een balkon dat de hele breedte van het appartement loopt, dus das best groot, maar niet per se Stadsschouwburg size ?

      1. Ik heb vroeger aan het Rokin opgepast bij mensen. Die hadden achter ook een groot platje zeg maar.
        Ik stuur gewoon een voetbalelftal je richting op.
        Een eigen smoel aan het huis is altijd het beste ja. Ik had dat rooie kastje van Ikea ook haast vroeger gekocht. Zelf ben ik nog het meest trost, nou ja, op een oude caféstoel die ik van de straat uit de binnenstad heb gehaald. Het mooist vind ik het als iets een verhaal heeft.

  2. Interessantere rondleiding dan door het Witte Huis 😉 Leuk om te zien met al die persoonlijke details. Grappig ook hoe referentiekaders verschillen qua grootte van een huis en dat dat terugkomt in de opmerkingen die jullie erover krijgen.

  3. Ziet er leuk en gezellig uit! Tof dat ge zoveel verschillende edities van uw lievelingsboek hebt. Blijft mij ook nog steeds bij als een prachtig boek, dus ik begrijp zeker waar die liefde vandaan komt.

  4. Dit is LEEEEEUK! Ziet er heel gezellig uit! Jammer van je paarse tapijtje. Onze Baloe kotst gewoon heel random. Ik weet niet precies wat dat wil zeggen over ons interieur. Bij ons zeggen mensen ook dat het echt ons is, ook al hebben wij wel een pastelroze bank (ik zweer u dat ik, toen wij hem kochten, hem nog maar bij één iemand had gezien!) maar ik ben er echt zot van dus ja. Wij hebben ook wel wat Ikea spul maar het hangt er ook allemaal van af wat je er mee doet hé 🙂

    1. Ja tis dat! Wij hebben ook hipsterspul, die koffer en de stoelen enzo, en ook dingen van IKEA, maar toch is het persoonlijk. Dat vind ik toch het belangrijkste. Dat je niet klakkeloos boekjes of Instagram-accounts kopieert. Dan is je huis zo zielloos. (prima op zich, maar ik zou er zelf niet willen wonen)
      Ik vind jullie bank ook ECHT SUPERTOF. Die had ik niet in gedachten toen ik dit schreef, haha, hier hebben de meeste mensen exact hetzelfde kleine pastelroze zeteltje van Made.com. Lijkt me zelf toch irritant, dat elke woonkamer waar je komt eigenlijk hetzelfde is als die van jou ?

  5. Hahaha je beschrijving van een typisch hipster Amsterdamappartement is hilarisch. Een gouden ananas. Je ziet idd persoonlijkheid in jullie interieur (ja ik ga dat gewoon zo noemen ja). Heerlijk!

  6. Die gouden ananassen hé … ik sta er nog steeds van versteld dat dat verkocht geraakt. Ieder diertje zijn plezier natuurlijk. Of een glimmend stuk fruit. Wel fijn om eens bij jullie naar binnen te kijken. Oh, en heel vereerd dat je er een Bingewatch sessie voor onderbroken hebt. Zolang je op de correcte uitspraak let is het niet zo moeilijk om boeken te laten zweven hoor. 😉

  7. Haha, ik ga later dit jaar alleen wonen in Brussel en ik ga je nooit uitnodigen want mijn appartement gaat vol hangplanten, marmer, roségoud, wereldkaarten en polaroid-foto’s hangen 😉 Maar alé, ook wel mijn lelijke collectie magneten van landen waar ik al geweest ben en Harry Potter-boeken, dus kan er misschien nog wel mee door! Zot leuk ingericht wel, jullie appartement 🙂

    1. Ik was laatst bij iemand in precies zo’n huis, maar ik vind dat dus wel mooi. En ik vond het ook gezellig. Ik zit namelijk wel graag in hipster interieur, ik wil er gewoon zelf niet in wonen. Zou sowieso wel raar zijn als ik zou zeggen dat ik het niet mooi of chill zitten vind, want ik ben hele dagen in hipsterkoffiebars te vinden ? dus ja, zolang je me niet vraagt om bij je in te trekken, nodig mij maar uit hoor ?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *