Oftewel: mijn wekelijkse rubriek op zondag, waarin ik terugblik op de voorbije 7 dagen. Maar dan vandaag eens op maandag, want aja, #40dagenbloggen is voorbij en dus smijten we er op deze blog al eens vrolijk met de pet naar. En geef toe, paasmaandag voelt toch ook een beetje als zondag, niet? 

Highlights van de week

* Twee keer een geweldige gastblogger over de vloer krijgen: Evi van Evi’s Journey en lilith van tales from the crib. En zelf ook bij hen mogen bloggen: zowel hier als hier kun je lezen hoe ik op andermans blog wél probeer om nuttige informatie aan het blogpubliek te verschaffen.

* Iemand helpen met de copy voor haar portfoliowebsite. En dat die iemand daar superblij mee is.

* Onze designstagiaire heeft haar stageverslag gemaakt in de vorm van een papieren magazine. Als in: het mooiste magazine dat je ooit hebt gezien. En ik sta erin! Meerdere keren! EINDELIJK IN EEN MAGAZINE, YES! Ook al gaat maar vijf man in een Spaanse designopleidingsjury het ooit zien! Whatever! YES ZEG IK U!

* Woensdag was een gigantische cocktail met vuurwerkstokjes en vier rietjes delen met collega’s in een Mexicaans restaurantje en ons vervolgens volproppen met nacho’s, quesadillas, frietjes en spare ribs. Awel ja. 

* Afgelopen week bracht ik ook een spontaan bezoekje aan de Vegan Junk Food Bar met een collega en ik was zo in de war. Looks like a burger place, smells like a burger place, is kind of a burger place, but not really. Alles was vegan: van de bitterballen en de zoete aardappelfrietjes met mayonaise tot mijn cheeseburger. Toegegeven, ik proefde wel dat het geen vlees was, maar het was zó’n goeie vervanger en verder zo lekker dat het me totaal niet stoorde. En lemme tell you iets: ik ben doorgaans TOTAAL geen fan van ‘vleesvervangers’, want dat zijn ze voor mij nooit. Dan heb ik liever gewoon geen vlees. Maar deze burgers… Yep, de VJFB-mensen snappen het.

* Vrijdag had mijn Lief voor werk een afspraak bij Mediahuis in Antwerpen. We gingen afgelopen weekend sowieso al naar West-Vlaanderen, dus regelde ik dat ik een half dagje kon werken bij mijn collega’s in Antwerpen. Dan ben ik daar ook eens geweest. Waar mijn Lief die dag ergens langs een snelweg in een groot vierkant modern gebouw zat, kon ik lekker vanaf de Meir wandelen naar een monumentaal pand bij het Mechelseplein. Het was fijn om eens een vrijdag ergens anders te werken, heel gezellig met mijn Vlaamse collega’s én bij de lunch was er vers stokbrood en dingen zoals BELGISCHE MAYONAISE EN VLEESSALADE ENAL!!! Ik ben niet veel meer gewend, neen, ik geef dat toe.

* In Ieper ging ik nog maar eens naar mijn favoriete restaurant Den Olifant (old habits die hard), deze keer met mijn beste vriend, omdat mijn Lief ergens in een donker hok van agressief drummen zat te doen samen met zijn metalvrienden. Ik had de lekkerste opgevulde paprika met orzo en mozzarella en pijnboompitjes en lente-ui en kerstomaatjes en rucola en salsa verde OOIT.

* Op zondag gingen we eten bij mijn schoonouders, samen met mijn schoonbroers, -zus en nichtje. Waarna we extreem volgegeten allemaal op de bank belandden onder dekentjes en ongeveer een uur naar random programma’s op Discovery Channel en Animal Planet hebben gekeken. En paaseieren kregen. En meer moet dat voor mij niet zijn op Pasen.

Dat was minder, vlinder

* Het is een tumultueuze periode voor de Nederlandse tak van ons bedrijf met nogal wat verschuivingen wat betreft personeel. De helft vertrekt vrijwillig, de andere helft iets minder, maar het eindresultaat is nogal veel afscheidsfeestjes de laatste tijd. Steeds weer jammer, maar gelukkig maken we er bij ons toch altijd wel een goed feestje van.

* In dezelfde categorie: twee mensen van mijn eigen team kondigden ook hun vertrek aan. Waaronder mijn work best friend. Dat gaat dus wel een beetje pijn doen, maar gelukkig was ik al een hele tijd op de hoogte, zodat ik er inmiddels al op voorbereid ben.

* Onze Antwerpse vestiging heeft een fluffy husky als office dog en die heb ik gemist 🙁 Damn you, Antwerpse verkeersinfrastructuur! Desondanks was het een goed idee om wat vroeger te vertrekken die dag, want ik geloof dat er een uurtje daarna sprake was van zowat de ergste filedag in Antwerpen dit jaar.

* Zaterdag ging ik uit eten met familie naar een klein ouderwets restaurantje in Ieper waar ze koken volgens grootmoeders keuken. Ik was er nog nooit geweest maar wel geïntrigeerd. Het menu alleen al deed me watertanden: konijn met spek in biersaus, rundsstoofpotje met rodewijnsaus,… (Het was allemaal niet erg geschikt voor vegetariërs, neen.) Ik koos uiteindelijk voor dat laatste, maar kreeg een bord vol bleke zoute meuk voorgeschoteld. Vlees dat waarschijnlijk ooit wel lekker was maar zó verschrikkelijk zout dat ik vermoed dat het op grootmoeders wijze gepekeld was of zoiets. In combinatie met even zoute aardappelpuree die duidelijk net uit de microgolfoven kwam. Mijn koffie verkeerd na afloop was basically een glas warme melk met vijf druppels koffie in. Als in: de kleur was gebroken wit. That ain’t right. Maar om toch nog positief af te sluiten: de crème brûléé was wél de allerlekkerste die ik ooit heb gegeten.

* Na afloop wilden we nog ergens wat gaan drinken en nadat alles op de Grote Markt van Ieper om 22u30 ofwel dicht ofwel propvol bleek te zijn, kreeg mijn familie ineens het lumineuze idee om dan maar op café te gaan in het dorpje waar ze wonen (en ik geboren ben). Ik heb in mijn hele leven nog nooit een café in het dorp betreden (en da’s nog best wel een prestatie, want de ratio cafés-inwoners is altijd al indrukwekkend geweest) en toen ik dat die avond voor het eerst deed, wist ik meteen waarom. Het piepkleine geval bij de kerk begroette ons bij binnenkomst met een exotisch boeket van verschaald bier, mannenzweet en stiekem-toch-nog-wel-binnen-roken. (Later bijgesteld naar de-deur-van-het-rookkotje-staat-vaak-open.) De enige andere mensen in het etablissement waren een stel veertigers (geen van beiden nuchter, maar hij zat al in de wankelende fase) met twee kinderen die veel te jong waren om daar nog op dat tijdstip te zitten; een dertiger uit een in de regio nogal beruchte familie (met veel kinderen en evenveel problemen) die aan de toog stond te drinken, te wankelen en de zwaar minderjarige cafédochters te beloeren; de heel vriendelijke cafébaas zelf en zijn vrouw, waarvan we eerst allemaal dachten dat het zijn moeder was. De muziek was slecht en stond veel te luid, de verlichting was zo fel dat het pijn aan je ogen deed, maar we kregen wel gratis paaseitjes. Echt een topavond. Aanrader.

Uitkijken naar…

* Nog steeds Londen eind deze maand want EXCITED AS FUCK.