Gastblog: Liese van Shout Your Heart Out

Vandaag is Liese van Shout Your Heart Out te gast op deze blog. Liese en ik komen allebei uit Ieper, maar we kennen elkaar enkel virtueel, via de blogwereld. Toch is het feit dat ze mijn bakermat deelt en zelf nog in de streek woont redelijk doorslaggevend geweest voor mijn ontdekking van haar blog. Want Liese schrijft zo heerlijk nuchter en relativerend, over de alledaagse dingen, met af en toe een sappig stuk Westhoek-West-Vlaams, dat ik eigenlijk altijd met een glimlach zit te lezen.

Ik geef het toe: voor mij is Shout Your Heart Out een klein stukje Westhoek op het internet, waar ik even graag regelmatig naartoe reis als het echte stuk. De vergelijking bedoel ik ook zeker in de positieve zin. Dus niet het soort Westhoek waar je overdag alleen maar gepensioneerden in schamele tea-rooms ziet zitten en waar iedereen het constant over het weer heeft bij gebrek aan betere gespreksstof, als ze al niet een uur aan het zagen zijn over l e t t e r l i j k a l l e s. Want o ja, ook dat is zeker mijn bakermat. Hashtag er is een reden dat ik ben weggegaan. Die soort, die bedoel ik niet. Maar wel: het gezellige, warme, nuchtere stukje Zuid-West-Vlaanderen waar je altijd wordt binnen gevraagd voor een zatte kaffie. Waar droge humor een soort provinciale sport is. Waar we met z’n allen stiekem best wel trots zijn op ons 25-letterihe alfabet en we alsnog elke variatie van dat gewauwel feilloos aan de juiste streek kunnen linken. Waar je probleemloos elk weekend al om 11 uur op zondagochtend aan de cava en toastjes zit bij familiebezoek.

De blog van Liese is all that and more. Toch altijd een beetje een warm dekentje voor mij, en een beetje nostalgie, en vooral veel humor. Dus bij deze geef ik hier ongelofelijk graag eens het woord aan Liese.

Toen ik bij Talitha de blogposts las over de dingen die ze goed kan en de dingen die ze niet goed kan, dacht ik: oh yeah, herkenbaar! Hebben we niet allemaal een resem dingen waar we goed in zijn of juist barslecht. Daarom koos ik deze posts om er mijn eigen spin aan te geven.

10 dingen waar ik goed in ben

Om maar eens te starten met het positieve. Want “we are worth it” zei de l’Oréaldame al jaren geleden, ze heeft nog altijd gelijk trouwens.

1. Dialecten

Steek mij een week in Limburg met enkel Limburgers en ik scandeer ongegeneerd: “ech legger, èch, legger” terwijl ik een Hasseltse jenever achterover kieper. Oké, Limburgs typen is misschien geen onderdeel ervan. Ik begrijp sowieso heel goed dialecten en als ik moet gokken wat een woord betekent zal ik het meestal juist gokken. Doordat ik vlug taal oppik denk ik ook vlug in een bepaalde taal. Zo was ik in New Jersey vorige maand al de helft van de tijd in het Engels aan het denken omdat ik het constant sprak met mijn familie. Het is soms sterker dan mezelf. Als mijn poetsvrouw – die Nederlands aan het leren is – mij aanspreekt heb ik altijd de neiging om in een korte zinnen terug te spreken met zo weinig mogelijk onnodige woorden. Het klinkt een beetje eigenaardig als we converseren maar kijk, we verstaan elkaar.

2. Hulp vragen

In elke betekenis. Ik vind het helemaal niet zwak om hulp te vragen aan iemand als ik een probleem heb. Ik raad ook iedereen aan om hulp te zoeken als ze zelf in de penarie zitten. Zo heb ik al verschillende mensen gevraagd of ze geen baat zouden hebben bij een psycholoog. Dat klinkt misschien vrijpostig en niet iedereen is gediend met die vraag, er rust blijkbaar een bepaald taboe op, geen idee waarom eigenlijk.

3. Loslaten

Ik kan gemakkelijk afscheid nemen als ik voel dat de tijd er rijp voor is. Nostalgisch zijn ligt niet in mijn aard. Ook van materiaal kan ik afscheid nemen en sommige dingen vliegen wel eens heel vlug weg tenzij er mooie herinneringen aan vasthangen.

4. Wolken spotten

Ik tuur regelmatig in de wolken om er mooie vormen te zoeken. Ik vind het dan ook machtig als de zon zich achter een wolk verstopt.

5. Gokken hoe laat het is

Meestal zit ik er niet minder dan een kwartier naast als iemand me doet gokken hoe laat het is. Vreemd genoeg: als ik kijk op mijn Fitbit om het effectief te weten ben ik het na tien seconden vergeten.

6. Weten wanneer ik moet zwijgen

Want spreken is zilver en zwijgen is goud. Nah, en spreek nu maar eens een spreekwoord tegen. I dare you.

7. Achterwaarts parkeren

Oké, ik heb wel sensoren. Dat moet ik toegeven. Maar de handeling is mij redelijk gekend na enkele jaren in de stad werken waar het soms wringen is voor een plekje. En onbeschaamd en met het hoofd rechtop wegrijden als het toch niet lukt, daar draai ik dan weer mijn hand niet voor om 😀

8. De juiste foto kiezen bij het verhaal

Of moet ik zeggen: het juiste verhaal plaatsen bij de foto? Soms vind ik uit een hele reeks foto’s wel enkele heel geslaagde maar kies ik toch die waar het plaatje niet volledig klopt, gewoon omdat er meer verhaal in iemands’ ogen ligt of omdat het een accent legt op wat ik juist bedoel.

9. Plannen en organiseren

What can I say? I’m Monica!

10. Mensen inschatten op het eerste zicht

Ik weet niet wat het is, maar mijn eerste gevoel bij iemand is meestal het juiste. Ik heb een basisvertrouwen in mensen maar bij de ene persoon ervaar ik dat veel sterker dan bij de andere. Als je het echter verschijt bij mij van het eerste moment moet je echt je best doen als je dat nog wil omkeren…

10 dingen waar ik niet goed in ben

1. Hoeveelheden inschatten

Wiskunde en ik, het heeft nooit gewerkt. Meetkunde in het lager onderwijs, statistiek in het hoger onderwijs, nee jong, ik neem gewoon mijn rekenmachine. Maar ook hoeveelheden inschatten of groottes begrijpen. Als iemand de oppervlakte van zijn nieuwe eigendom gaat uiteendoen begin ik altijd gewoon te knikken alsof ik compleet wèl weet waar ze het over hebben maar hoeveel is een hectare anyway? Zelfs inschatten hoe groot een potje is en of ik een bepaalde inhoud daarin ga kunnen kappen vind ik al moeilijk. Ik mors dan ook enorm veel door te overgieten. Vorige week zelfs nog teveel water opgegoten in mijn koffiefilter waardoor de overtollige godendrank door het gootgat liep! What a shame!!!

2. Eten afwijzen of doseren

Ik veronderstel dat dit een probleem zal zijn dat ik heel mijn leven zal meedragen. Ik ken geen maat dus moet ik mezelf echt inperken als ik eten opschep. Ik kan gerust twee tot drie borden binnenspelen zonder mij ongemakkelijk te voelen. Een XL zak chips is 250 gram, dat weet ik dan weer wel want achteraf voel ik me altijd slecht dat ik 250 gram chips heb opgesmoefeld. Niet dat mijn maag er niet tegen kan, nee hoor. Het moment zelf is het echter wel de rush van plezier waarbij ik verschillende keren “oh my god” roep en mijn ogen omhoog smijt. Vlug content ikke.

3. Popcorn maken

Nuance: ik kan het wel. Maar je moet helemaal niet naar de binnenkant van de pot kijken achteraf. Ik wacht tot Mr Proper mij op een dag op de schouder komt tikken en het oké maakt voor me. En omdat ik geen hoeveelheden kan inschatten heb ik er altijd massa’s te veel. Niet dat dat ooit een probleem is cf. puntje 2.

4. Pijnboompitten roosteren

Veel verschil met popcorn is er niet, alleen dat ik dit meestal drie keer op rij moet doen omdat ze ineens zwart blijken te zijn terwijl ik even met mijn ogen knipperde. Waarom gaat dat ineens zo vlug!?

5. Poetsen zonder iets te laten vallen, breken of om te gooien

Echt, dit geloof je niet. Gisteren schrobde ik het toilet waarna ik alles op het deksel plaatste zodat de vloer zou vrij zijn. Die dingen zijn er allemaal afgevallen. Amusant zo’n rondvliegende wc-borstel. Wreed amusant. En de derde keer in één minuut is het leutiger.

6. Wortelen raspen

Ik hou niet van groenten. Ik vind er echt niks aan. Screw you, vitamins. Kon ik maar schaamteloos leven zonder groenten. Er zijn maar drie groenten die ik voor het plezier eet: wortelen, sla en komkommer. De rest is tegen heug en meug. Als iemand anders ze voor me klaarmaakt smaken ze dan ook stukken beter, maar van tijd tot tijd maak ik wel eens een slaatje klaar al moet ik daarvoor de wortelrasp trotseren. Onding! Ik had mijn oog laten vallen op zo’n automatisch Moulinex-raspding maar YNAB laat het momenteel niet toe.

7. Recht knippen

Ik gok dat ze mij in de kleuterklas daarvoor gedelibereerd hebben. Gelukkig durf ik vlotjes hulp vragen en delegeer ik alle knipwerken indien mogelijk. Lefties for the win!

8. Wakker blijven voor de tv

En het meest eigenaardige is: hoe minder brains ik nodig heb om te kijken hoe vlotter het lukt om wakker te blijven. Ik zie altijd het einde van Temptation Island maar bij zowat al de rest moet ik steeds updates vragen aan mijn echtgenoot.

9. Een mening vormen

Ik vermoed dat het in mijn Questioners-aard ligt maar ik kan nooit een uitgesproken mening vormen over iets zonder dat ik wacht op nog extra informatie. Ik zie ook te veel de verschillende kanten van het verhaal om er één mening over te vormen. Meestal ga ik dan “ja, maar, misschien dit of misschien zus of zo?” en meestal hou ik dan gewoon mijn klep, want ja, spreken is zilver….je weet het al hé

10. Spelen met mijn kinderen

Ik kan me wel even bij hen zetten als ze iets aan het doen zijn maar opgaan in het spel zoals ik andere ouders zie doen, dat is niet aan mij besteed. Knutselen is met mijn twee linkerhanden ook helemaal niet aan de orde. Ik voetbal wel eens mee maar na tien minuten vind ik het genoeg geweest en moeten ze zelfstandig verder spelen. Ze mogen me wel helpen bij het koken of het uitladen van de vaatwasser. Want iets breken of iets laten aanbranden dat gebeurt hier sowieso dus daar kan het al niet veel meer mislopen.

7 thoughts on “Gastblog: Liese van Shout Your Heart Out

  1. Na het lezen van deze post is mijn linkshandigen-kunnen-niet-recht-knippen theorie maar weer eens bevestigd! Ik weet niet wat dat is met ons brein maar ik ken dus werkelijk geen enkele uitzondering hierop. Hoog tijd om hier eens wetenschappelijk onderzoek naar te doen!

  2. Ik vind dat zo’n rare kronkel in mijn hoofd dat ik ook super goed de tijd kan inschatten maar dus echt niet kan schatten hoeveel iets weegt en hoeveel een liter water precies is :p Ik kan wel mooi recht knippen maar ik ben dan ook rechtshandig 😉

  3. Wat een leuke post van Liese! Gokken hoe laat het is is ook iets dat best goed kan, niet echt een talent om een nobelprijs mee te winnen maar bon. Dialecten spreken kan ik dan weer niet. Ik probeer het voorlopig vooral te verstaan 😉

  4. Hahaaa, bij mij valt er tijdens het poetsen ook van alles uit mijn handen/ op de vloer/ van het toiletdeksel (héél herkenbaar!) ?

  5. Hahaha, ik kan ook echt geen eten afwijzen. Diëten hou ik meestal vrij goed vol, maar als er iemand mij trakteert of iets aanbiedt voor zijn verjaardag is het om zeep. Dat is de cheap ass bitch in mij die naar boven komt denk ik: “Het is gratis, neem nog een wafeltje, en waarom neem je er niet meteen zevenenzestig?”

  6. Hier ook een linkshandige die problemen heeft met rechtknippen. Ik teken iedere keer een lijn om daarop te richten. Niet dat die lijn altijd recht getrokken is maar tja …

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *