Currently #12

Wat ik de laatste tijd zoal heb…

Gelezen

* How To Be A Normal Person van T.J. Klune. Geen idee hoe ik hier ooit ben bij gekomen, want het is absoluut geen bekend boek, maar ik heb er best wel van genoten. Klune’s schrijfstijl is erg over the top modern hipsterig – denk ‘ironische popcultuurcommentator’ meets Buzzfeed – wat soms nogal irritant kan zijn. Toch werkte het meestal wel goed, omdat Klune een fijn gevoel voor humor heeft en de tone of voice nu eenmaal bij zijn contemporary millennial personages past. Het verhaal? Autistische emo-jongen die alles haat en een geïsoleerd leventje vol routine leidt in een slaperig Amerikaans stadje wordt head over heels verliefd op aseksuele en hyperenthousiaste hipsterjongen die er net heen is verhuisd. Allemaal bijzonder YA-ig, wat meestal niet m’n ding is, maar in dit geval kon ik het wel smaken.

* How to Get Your Sh*t Together, beloofde Sarah Knight me. De oplettende lezer zal opmerken dat ik inmiddels werkloos ben, DUS KOOP DIT VOORAL NIET. Wie het er wel op wil wagen, zal zich in elk geval niet vervelen. Knight schrijft hilarisch en alleen al daarom leest dit boek fijn weg. Zeer belangrijke levenswijsheden heb ik er nu niet bepaald uit gehaald, maar haar eenvoudige zo-spaar-je-makkelijk-voor-een-groter-doel-strategie vond ik wel erg handig. Ik heb ‘m ook een paar weken met succes gevolgd, tot ik natuurlijk onherroepelijk WERKLOOS WERD DOOR HET LEZEN VAN DIT BOEK. Dat was dan weer jammer. Other than that, good read.

* Dankzij lilith ben ik eindelijk eens begonnen aan The Great Alone van Kristin Hannah. Haar The Nightingale vond ik geweldig, maar aan deze heb ik me lange tijd toch niet gewaagd. De premisse van ‘gezin ontvlucht maatschappij in Alaska en leeft daar van de natuur’ trok me niet aan, want ik ben niet zo van de natuurverhalen. Dit verhaal bleek echter veel psycho- en sociologischer van aard én Hannah kan gewoon geweldig goed schrijven, dus ik zat pretty much vanaf de eerste bladzijde keihard in het verhaal. Heel erg van genoten!

Gekeken

* Het tweede seizoen van The Handmaid’s Tale. Wederom ijzersterk, maar het is er allemaal niet bepaald vrolijker op geworden, want ik had nog steeds aan het einde van elke aflevering zin om alle mannen in de wereld stante pede te castreren. In other completely unrelated news: mijn Lief kijkt niet zo graag naar deze serie met mij.

* The Staircase (op Netflix) wordt vaak in één adem met Making A Murderer genoemd, maar daar ben ik het niet mee eens. Deze docuserie is echt veel en veel te lang: dit verhaal had je makkelijk in de helft minder afleveringen kunnen vertellen. Er zit ook geen stijgende lijn in de afleveringen. Ik heb ’t helemaal uitgekeken, als diehard liefhebber van (true) crime en rechtspsychologie, maar na een tijdje slechts met een half oog terwijl ik aan het strijken/afwassen was.

* De originele Jumanji-film! Geen idee of-ie op Netflix staat, maar wij hadden toen nog geen WiFi in huis en deze dvd bleek nog in onze collectie te zitten.

* Het nieuwe seizoen van Orange Is The New Black en jongens, dat is precies toch ook niet meer wat het geweest is hè?

* Dark Tourist op Netflix, met een of andere Nieuw-Zeelandse Louis Theroux van den Aldi. Het is dat hij het halverwege het seizoen ineens zelf zegt, maar ik had echt het idee dat ik naar een love child van Louis en een van die gasten van Flight of the Concords aan het kijken was. Leuke premisse, maar deze serie had beter geproduceerd kunnen worden door een VICE of iets dergelijks. Nu was het geheel best wel rommelig en oppervlakkig, zij het zeker wel entertainend.

* De miniserie Innocent op Canvas en als ik zeg ‘miniserie’, boy, do I mean ‘miniserie’. Het hele ding telde namelijk vier afleveringen. Die per twee werden uitgezonden, dus ik heb letterlijk twee zondagen deze serie kunnen kijken alvorens onthuld werd whodunit (het personage dat ik vanaf minuut 5 verdacht, overigens, want ik ben verpest door mijn overmatige interesse in crime stories) en het hele verhaal alweer klaar was. Was wel tof, dus als je even een snackable crime series zoekt voor tussendoor: hij staat nog op vrt.nu!

Gehoord

* Een try-out van The Sore Losers in Kortrijk. Kan ik eigenlijk niet veel meer over zeggen dan: good stuff.

* Arsenal op Gone West en dat was weer alles wat ze altijd live zijn, en zelfs een beetje meer. Hartjes <3

Gegeten/gedronken

* Burgers bij Jack’s in Kortrijk. Best wel prima, maar als ik mijn drank en eten aan de bar moet bestellen en zelf nog ophalen, dan krijg ik toch onvermijdelijk een junkfood-gevoel. En dan zijn uw prijzen way too high, mr. Jack.

* Niks meer en niks minder dan een potje rauwe cookie dough bij The Dough Bar in Antwerpen. Geniaal concept? Jazeker! Was ik nog zeker drie uur kotsmisselijk daarna? Ge moogt gerust zijn.

* Een zelfgemaakte yoghurtcake met blauwe bessen, met dank aan Irene voor het compleet dummy proof recept! (Want het is mij gelukt. Mij. Ik heb ooit zelfs pannenkoeken van pannenkoekenmix verpest.)

* Deze amazing American pancakes met roomkaasvulling, aardbeien, frambozencoulis en slagroom bij Marolus, met Liesbet.

Veel te veel gedaan

* Voor een gesloten deur van een winkel of supermarkt gestaan. Damn you, tricky zondagnamiddag en maandagvoormiddag! Inmiddels heb ik wel een Marokkaanse winkel in de buurt ontdekt met een uitgebreid aanbod en lak aan sluitingsdagen, dus voortaan zit ik niet meer met dit probleem. Bless you, Borgerhout.

* Anderhalve maand later nog steeds keihard lachen om de foto’s van onze extreem onder de indruk zijnde kat op schoot in de auto tijdens de verhuizing.

Veel te weinig gedaan

* Alle geweldig eet- en drinkplekjes in Antwerpen ontdekt. Werkloos zijn betekent toch een beetje op het budget moeten letten, ook al haal ik freelance wel wat centjes binnen. Jammer joh, want op honderd miljoen verschillende plekken kunnen eten en drinken is zowat het leukste aan midden in een grote stad wonen.

* Schrijven. Voor geld, voor deze blog en voor mezelf. Ik dwing mezelf er nog te weinig toe en da’s juist wat ik nodig heb, want als ik mezelf niet dwing om aan m’n laptop te gaan zitten, lig ik rustig drie weken Netflix te kijken zonder ooit een woord te typen.

Gepland

* Om bovenstaande dus wat vaker te doen.

7 thoughts on “Currently #12

  1. Ik kan sowieso maar 4/5 gaan werken in België. Nederlanders schijnen kampioen parttime werken te zijn (yes, een talent en ik draag er graag aan bij). Maar ik kan ook bijna niet anders: op zondag is er zoveel dicht dat ik echt een extra vrije doordeweekse dag nodig heb. Zal dat als geldige reden gezien worden? (Ha ha, ik denk dat ik al blij mag zijn als ik uberhaupt iets vind.)

  2. We kijken nogal veel naar ’t zelfde blijkbaar. Ook nog bezig in The Handmaid’s tale, 2e seizoen en kijk, ook bij ons kijkt het lief niet mee. Hij had na een aflevering of drie in het eerste seizoen al gezegd: “Kijk jij maar alleen naar de meisjes”. Hmm. Wat moeten wij daarvan denken??

    Helemaal akkoord met wat je vindt van The staircase en OITNB.
    En ik moet nu vooral rapper lezen zodat ik die boeken ook eens onder handen kan nemen.

  3. Ik weet ook altijd al wie het gedaan heeft. Dark Tourist kijken wij ook heel af en toe eens voor het slapen gaan. Wel vermakelijk voor dat doel. Haha. Onze Baloe kon ook zo héél verbaasd kijken in de auto. Maar hij vond dat eigenlijk wel nog tof. Liep altijd van het ene raampje naar het andere (we hadden nog niet echt iets om hem in te steken :p ).

  4. Ik was dus echt luidop aan het lachen na het lezen van die “completely unrelated news” n.a.v. The Handmaid’s Tale. We hebben nog steeds geen Netflix en het valt me steeds meer op hoe vaak die reeksen vermeld worden op blogs. Waarschijnlijk omdat ik er totaal niet in mee ben. Ik vind het trouwens nog steeds bewonderenswaardig dat ik tijdens ons afspraakje toast met avocado heb gegeten in plaats van taart. Of Pancakes. Of cinnamon rolls. Of …

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *