Maar hoe zit dat nu eigenlijk met uw funemployment enal?

Wie me volgt op Instagram en/of mij in real life kent, weet het inmiddels al wel: die is voorbij! Ik heb mezelf al met cava en een vettige maar ongelofelijk lekkere donut (van Hoeked, awmagawd, serieus de hype waard) getrakteerd om het te vieren, want het mocht zo stilaan eens tijd worden dat ik weer brood op de plank bracht. Ik heb het er bewust niet vaak over gehad hier, om de simpele reden dat ik weinig kon vertellen zolang ik gesprekken had lopen en lijntjes had uitstaan bij verschillende bureaus. Maar nu, oh nu! Nu kan ik keihard uit de biecht klappen!

(Ga ik desondanks toch niet heel hard doen, want ik wil wel nog vriendjes maken in de sector 😉 ) Maar ik kan jullie wel vertellen hoe het de afgelopen maanden is verlopen. 

Begin juli was ik net in Antwerpen geland met plenty kennis van en connecties in de Amsterdamse reclamewereld, maar zeer weinig in mijn nieuwe thuisstad. Bam, direct min tien achter. Mijn eerste stap was dus om me te oriënteren: welke bureaus zijn er, wat voor werk maken ze, zijn ze strategisch/creatief/digitaal/traditioneel, wat voor reputatie hebben ze? Vergeet niet: als reclamebureaus ergens in gespecialiseerd zijn, dan is het wel uitermate tof doen. Ik kan het weten, want mijn vorige baan bestond letterlijk uit het bedrijf doen overkomen alsof het de hottest shit ter wereld was en je er (als gewone sterveling) doodgraag zou willen werken of (als klant) zakken met geld binnendragen. Ongeacht de werkelijkheid. Het is dan ook handig om te polsen bij mensen die er al wat ervaring mee hebben. Bij deze een dikke shout out naar de geweldige Annelies, die zo lief was om mij op weg te helpen.

Dankzij een handjevol connecties vond ik vier bureaus waar ik wel graag wilde werken. Probleem: enig Google-werk leerde me al snel dat geen enkel bureau een vacature had. Na wat rondvragen blijkt de zomervakantie dus een belachelijk slechte periode te zijn om überhaupt te solliciteren in België, want dit land staat dan gewoon op pauze. HAHAHAHA ZO TOF DAT NIEMAND MIJ DAT VAN TEVOREN HAD VERTELD. Echt super. #iblameallofyou #everysingleoneofyou Blijkbaar zijn er dan zoveel belangrijke mensen op vakantie dat vacatures vaak on hold staan. Plus: tijdens de zomermaanden is er minder reclamewerk, dus heb je ook minder dringend nieuwe mensen nodig. Beetje een bummer voor mij. Maar goed, ik besloot om alsnog sollicitatiemails te sturen, met mijn portfolio en het ronkende e-mailonderwerp ‘Geen GDPR-mail, wel een spontane sollicitatie’, want you never know en wie niet waagt niet wint en zo van die motiverende tegeltjeswijsheiddingen.

Het goede nieuws is dat ik door alle vier bureaus werd uitgenodigd voor een kennismakingsgesprek, zelfs die ene waarvan ik eigenlijk vond dat hun niveau dat van mij overstijgt. Telkens met de creative director, which is a good sign, want als je als creative bij een HR-persoon wordt gesmeten, nemen ze je duidelijk niet serieus genoeg om met de big boys mee te spelen. En dat wil je wel. Enfin, ik toch. Diezelfde geweldige Annelies van daarnet bezorgde me zelfs een vijfde gesprek, door mijn portfolio naar haar voormalige stagebegeleider te sturen. Nog meer goed nieuws: alle creative directors vonden mijn portfolio sterk. En da’s fijn, want voor mijn werk kan je je niet zomaar ergens binnen lullen. Je portfolio moet overtuigen en if not maakt het niet uit hoe tof en slim je bent of welk diploma je bezit, zelfs al ben je den heetste teen van het westelijk halfrond.

Anyway, mijn portfolio werd overal goedgekeurd, dus hoera! Behalve dan, oh right, het feit dat er geen vacatures waren. Maar goed, het is alsnog nuttig om overal op de koffie te gaan. In de reclamewereld worden namelijk vaak via-via mensen aangenomen – er zijn veel bureaus die zelfs consequent weigeren om vacatures uit te zetten. Je wil dus dat mensen je naam en je hoofd en je werk kennen.

Kanttekening: ik ben bewust niet bij de supergrote bureaus langsgegaan, ook al hebben die heel vaak vacatures. Zij zijn zó groot dat je er als creative onvermijdelijk in een retestrak hokje wordt gestopt, want voor elk taakje is er een gespecialiseerde werknemer. En dus ben je bijvoorbeeld copywriter voor short copy of long copy of content. Goed, je kan ongetwijfeld veel leren van de klasbakken daar en het staat altijd goed op je cv, maar persoonlijk heb ik waanzinnig weinig zin om 40 uur per week alleen maar taglines en hashtags uit te kotsen. Ik kom van een kleiner bureau waar ik de vrijheid kreeg om méér dan enkel de copywriter te zijn en dat wilde ik opnieuw.

Zodoende bleef ik een beetje schipperen. Vijf fijne gesprekken gehad, maar er kwam niks concreets uit voort. ‘Als we na de zomer iemand nodig hebben’, ‘blijf contact houden’, ‘als we een grote campagne binnenhalen’, etc. Tja, als er geen vacatures zijn, dan kan je nog zo goed zijn in solliciteren, je hebt er geen zak aan. Ik deed ondertussen een beetje freelance copywerk voor wat centjes en bezighouding, maar na de eerste maand funemployment begon de fun er toch wat af te gaan. Superfijne zomer om elke dag thuis te zitten, dat wel, maar ik miste een team en een doel en gewoon, mijn werk. Ik deed mijn werk graag. En dus ging ik uiteindelijk ook maar op gesprek bij twee bureaus waarvan ik niet dacht dat het iets zou zijn.

Het eerste bureau bleek eerder een veredelde SEO-contentfabriek te zijn. Copywriters zitten er letterlijk alleen maar SEO-copy te rammen voor de meest hersendodend saaie bedrijven. Van de ene zakelijke blogpost naar de andere zielloze Facebookpost, all day, all week: als je hét recept zoekt om mij elke avond janken te doen thuiskomen, there ya go. Ze wilden mij heel graag aannemen en probeerden me nog te lokken met de belofte van ‘creatief concepting werk’, maar uiteindelijk kon ik het mezelf echt niet aandoen. Ja, ik zat inmiddels al aan mijn spaargeld om te overleven, maar ik had geen zin om nog eens na vier maanden semi-depressief ontslag te nemen omdat ik mijn persoonlijkheid er langs mijn oren uit voelde sijpelen op de werkvloer.

Het tweede bureau leek op papier vrij saai. Mijn eerste gesprekken met het creative team bleken echter verrassend leuk en ik was al snel semi-aangenomen. Toen volgde echter een bijzonder onaangenaam gesprek met een manager die zelf net aangenomen was en zichzelf een beetje wilde bewijzen of zo. Ik werd nog drie weken aan het lijntje gehouden met goh ja misschien – nee toch niet – aja toch wel en allerlei getreuzel en rare communicatie later kreeg ik dan ein-de-lijk een salarisvoorstel, dat echt te belachelijk voor woorden was. Als in: ik heb serieus gegoogeld op ‘minimumloon België’. Oké, zo laag bleek het ook niet te zijn, maar het was ettelijke honderden euro’s NETTO minder dan wat ik eerder verdiende. Excuse me? En zonder extralegale voordelen. Ik liet hen netjes weten dat ik mezelf en mijn toegevoegde waarde als werknemer toch iétsje te veel respecteer om akkoord te gaan met het (in mijn sector) minimale startsalaris voor een pas afgestudeerde zonder ervaring, dank je fucking feestelijk. Maar neen, er kon over geen euro meer onderhandeld worden. Ja kijk, dan niet hè. Boy, bye. Zelfs al was ik dan nog steeds werkloos.

En toen. Toen besloot ik rustig af te wachten tot de wondere vacaturemaand september, op één sollicitatiemailtje na: ik had een heel tof en creatief lijkend bureau gevonden dat warempel wél een vacature had. Vorige vrijdag mocht ik er langs om kennis te maken. Tijdens het gesprek bleek vrij snel dat wat ik kan en zij zochten en wat ik wil en zij boden zó’n keihard goeie match was, dat ik na een uur ben aangenomen. Salaris en voordelen werden nog sneller beklonken en hoppa, exact 72 uur later begon ik al aan mijn eerste werkdag.

Zo simpel kan het dus soms zijn.

(TL;DR: ik heb een job en ik ben content.)

17 thoughts on “Maar hoe zit dat nu eigenlijk met uw funemployment enal?

  1. Proficiat girl, welkom terug bij het kapitalisme! Ik ben blij dat ik wat heb kunnen helpen, ook al heeft het niet direct een job opgeleverd, maar je zit daar niet slecht. Als je zo snel een klik hebt dan komt dat helemaal goed!

    1. Ja, helaas ben ik nu niet meer zo makkelijk beschikbaar tijdens de week! Maar hey, om 17u kan ik ook nog wel suikerige drankjes en stapels pancakes gebruiken… Of tijdens het weekend. Zeker tijdens het weekend!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *