Keek op de Week #47

Oftewel: mijn wekelijkse rubriek op zondag, waarin ik terugblik op de voorbije 7 dagen. Maar dan op maandag. En deze keer nog een beetje meer, want ik heb een week overgeslagen wegens WiFi-loze survival in d’Ardennen.

Highlights van de week

* Supervolwassen lunch met een vriendin bij Cereal Heaven en daar echt de beste cereal bowl van mijn leven samenstellen: Donut Shop (basically tiny donuts) plus Smorz (crunchy cornflakes met marshmallow binnenin) plus Kellogg’s (de gewone variant met suiker voor wat neutraliteit) plus Smarties plus mini-marshmallows (want neen, daar had ik er nog niet genoeg van). Plus melk.

* Het feit dat mijn Lief de Shackburgers van ons immer geliefde Shake Shack zowat geperfectioneerd heeft en ik die niet één, maar zelfs twee keer als avondeten voorgeschoteld kreeg. Tru luv, dadde.

* Daarnaast kreeg ik ook nog eens twee avonden zelfgemaakte burrito’s for dinner, oh my god DREAMGUY, kweetet. #mine

* Voor mijn nieuwe job mocht ik al meteen een gloedspiksplinternieuwe telefoon uitzoeken, yay!

* De hele zomer lang heeft elke Vlaming en z’n moeder me bij voorbaat al gedeprimeerd met de mededeling dat ik bij een nieuwe job nooit vier weken betaald verlof zou krijgen. Aja, want ik heb hiervoor nooit in België gewerkt, en for some reason heb je in dit land dan minder basic arbeidsrechten dan mensen die dat wel hebben gedaan, ook al verricht je verder exact hetzelfde werk. Ik weigerde me daarbij neer te leggen en was vastbesloten om zeer zeker wel een normaal aantal weken verlof te onderhandelen, en kijk: het blijkt niet eens nodig te zijn. Driewerf hoeraatjes voor de Europese Unie, want Europees verlof garandeert gewoon vier weken betaald verlof voor alles en iedereen, zelfs als ze werken in een land met achterlijke regels. Oké, het duurt nog drie maanden voor ik een week heb opgebouwd, maar toch. HOERAATJES ZEG IK U.

* Eindelijk eens koffie drinken bij Kaffie met Kelly en achteraf ontdekken dat mijn ouders haar papa kennen (en naar ’t schijnt laatst zelfs samen op een terras zaten?!). Fun fact: twee minuten nadat mijn moeder het bevestigde, liep hij voorbij het raam waar we naast zaten. Om maar te zeggen: Ieper, jong, it’s a small world after all.

* Mijn hele zaterdag in Ieper was een bijzonder chille dag. Het scheelt dat ik er nu vaker en makkelijker op bezoek kan komen. Mijn planning zit nu niet meer elk weekend propvol, waardoor het niet meer haasten en stressen is om iedereen eens een uurtje te kunnen zien. Ik heb héérlijk geslapen in mijn ouderlijk huis, een beetje geschreven, daarna in de stad met mijn mama koffie gedronken en pannenkoeken gegeten en stiekem naar de papa van Kelly gewezen, babykleertjes gekocht voor een babyborrel en mijn oma bezocht. En ’s avonds heb ik onder een dekentje met mijn ouders op de bank naar Wat Een Jaar gekeken en de nineties herbeleefd. Zwaar rock ’n roll, dat leven van mij.

* Zondag liep alles fout (zie hieronder), maar daardoor gingen we wel onverwacht op puppybezoek.

* Ondanks dat we zaterdag niet thuis waren en mijn krant weer half uit de brievenbus stak, is hij deze keer niet gestolen! #blessed #itsthelittlethings

Dat was minder, vlinder

* Ik zat een weekend in de Ardennen voor een opdracht van Charlie Magazine en ik haat de Ardennen, boswandelingen, slapen in tenten, opgefret worden door muggen, elke outdoor activiteit ter wereld en drie dagen lang zonder WiFi zitten, so needless to say HEB IK ME KEIHARD GEAMUSEERD. U leest er alles over in het eerstvolgende bookzine!

* Takeaway.com suckt vreselijk veel ass. Maar echt. Ondanks dat we elke keer ergens anders hebben besteld, is elke bestelling al fout gelopen. En dat terwijl wij grootverbruikers van Thuisbezorgd.nl waren (= hetzelfde bedrijf), dus kom niet af met dat het aan onze bestelskills ligt!

* De eerste week op een nieuwe job is altijd zo awkward en nutteloos en je loopt constant domme vragen te stellen en uuuuuuugh can we fast forward already?

* Donderdag ben ik altijd alleen thuis en deze keer had ik echt geen zin om mijn standaardpasta klaar te maken, dus heb ik maar zo’n kant-en-klare lasagne gegeten. Ik vrat die dingen – zonder overdrijven – twee keer per week tijdens mijn studententijd, maar ik ben inmiddels zó verwend door de kookkunsten van mijn Lief dat het echt naar nat krantenpapier met saus smaakte.

* Zaterdag had ik een deadline + een writer’s block = geen goeie combinatie.

* Zaterdagavond had ik last van een gevalletje Murphy’s Law. Het begon eigenlijk allemaal tijdens de treinreis naar Ieper op vrijdag, toen ik data overzette van m’n eigen telefoon naar m’n nieuwe werktelefoon. Ik zette de telefoons uit en aan om het sd-kaartje te wisselen. Bij het heropstarten van m’n nieuwe telefoon besefte ik echter dat ik de nieuwe pincode niet wist. Die stond weliswaar op een kaartje, maar dat had ik letterlijk een uur van tevoren for some reason uit m’n tas gehaald en op tafel gelegd – in Antwerpen. Mijn telefoon startte wel op, maar zonder werkende simkaart had ik geen bereik. Geen onoverkomelijk probleem, tot ik zaterdagavond bij mijn ouderlijk huis strandde zonder huissleutels. Het was donker en koud en er was niemand thuis. Ik kon niemand bellen. En de WiFi reikte niet ver genoeg. Het resultaat was twintig minuten als een zwerver aan mijn eigen voordeur zitten tot de oudjes thuiskwamen.

* En ook op zondag wist Murphy me te vinden. Na een best wel late babyborrel (wie organiseert zo’n ding nu om vier uur?) moesten we ons ongelofelijk hard haasten om nog nét de trein naar Antwerpen te halen. We haalden hem op het nippertje, dus worth it om tamelijk onbeschoft te vertrekken zonder van de meeste mensen afscheid te nemen. Tot ik 20 minuten later ineens ontdekte dat ik m’n jas in de auto van m’n schoonouders had laten liggen. Inclusief sleutels van de voordeur. (Die van ons, deze keer, niet die van mijn ouders.) En uiteraard had ook mijn Lief uitzonderlijk zijn sleutels niet bij, want vrijdag moest onze cv-controleur binnengelaten worden door de buren. Dus stapten we uit in Kortrijk en belden we mijn schoonbroer (die met zijn auto van Ieper naar Kortrijk ging) om hem heel lief te vragen of hij toevallig misschien hopelijk wilde terugkeren om onze sleutels op te halen. In de tussentijd gingen we dan maar naar zijn huis, waar we de puppy van z’n huisgenoten konden aaien. Uiteindelijk moesten we dus toch een trein later halen, dus nikske worth it.

Uitkijken naar…

* Een reünie van mijn middelbare school op vrijdag, waar ik samen met mijn jeugdvriendinnen heen ga.

9 thoughts on “Keek op de Week #47

  1. Grappig van de timing van de babyborrel. Want hier is het antwoord: een babyborrel plan je in nà de middagdut van de baby (en eventuele andere kinderen). Dus dat is altijd late namiddag 🙂

    1. Echt? Ja, ik weet duidelijk niks af van kinderen ? Maar ik heb dus nog nooit een babyborrel op dat tijdstip gehad, was tot nog toe altijd in voormiddag of vroege namiddag ?

  2. Op de stoep moeten zitten wachten is natuurlijk nooit leuk, maar ik ben al blij dat ik niet de enige ben die dat afgelopen weekend meemaakte, hahaha. Mijn vaders garage is onder mijn huis, dus toen hij belde dat ik mijn auto moest verzetten (stond voor zijn poort), ging ik via de poort en zonder sleutels naar buiten. Toen ik me eenmaal geparkeerd had, bleek dat hij al vertrokken was en de poort al naar beneden had laten gaan. Ik had ook mijn gsm niet bij, dus ik heb nog aan 4 huizen in de buurt moeten aanbellen voor iemand open deed en ik een gsm kon lenen om hem te bellen. Al een chance dat zijn nummer het enige is dat ik vanbuiten weet! Bon, het zorgde wel voor een halfuurtje mindfulness op mijn stoep 😉

  3. Dat dienen Murphy een beuzakske is. Heb dienen minstens ene keer in de week aan mijnen rekker.
    Maar soit, the upside: ne babyborrel = eten en drinken en naar ne baby staren. Ook altijd leuk 😉

  4. Vroeger hadden we pizza.com en justeat.be…Justeat.be was goed, maar is gekocht door de andere onder de fusienaam takeaway.com (nogal belachelijk want je laat leveren , niet afhalen) en de service is inderdaad niet goed want die hadden in België even geen concurrentie meer.

    Gelukkig is er nu Deliveroo en Ubereat, dus dat takeaway.com sucks, is niet belangrijk meer.

    Beetje beter op je sleutels letten eh ;). Dat helpt tegen Murphy blijkbaar.

    1. Maar Thuisbezorgd.nl was dus wel écht goed, daar heb ik in 9 jaar eigenlijk maar 2x een issue mee gehad. En die bezorgen heel vaak gratis en altijd zonder servicekosten. In vergelijking daarmee zijn Deliveroo en Uber Eats als alternatief dan wel ineens ‘duur’. Enfin, ja, ik weet dat die wel kwaliteitseten bezorgen, maar als ik iets bestel dan wil ik gewoon brol comfort food eigenlijk :’) Dus mijn hoop lag bij Takeaway.com, maar helaas…

  5. Met Deliveroo en co heb ik geen ervaringen. Deze maandag had ik echter niet de energie om iets te koken dus had ik in de supermarkt een lasagne gekocht en bah. Maar echt bah hé. Bovendien ruikt de microgolfoven nog steeds naar die zalmlasagne. Zelf ben ik er dan ook nog eens in geslaagd om koekjes te laten mislukken. Ik hoop dat dat lijf van me het binnenkort wat minder gaat uithangen zodat ik van lekkere troostkoekjes kan smullen ipv te hard gebakken koekjes waar niets mee aan te vangen valt.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *