Keek op de Week #49

Oftewel: mijn wekelijkse rubriek op zondag, waarin ik terugblik op de voorbije 7 dagen.

Highlights van de week

* Het lastige aan mijn dynamische ‘je kan het zelf nog vormgeven’-functie bij m’n nieuwe bedrijf is dat ik overal een beetje tussenin val. Ik heb niet echt een eigen team, terwijl ik daar persoonlijk wel veel belang aan hecht. Maar officieel zit ik wel in het strategieteam, onder leiding van de strategisch directeur, en dus werd ik dinsdag uitgenodigd voor team beers bij Brouwerij De Koninck. Was ik nog niet geweest, dus meteen een goede kans om dat ook meteen van m’n Antwerpse inburgeringslijstje te strepen. Het werd een heel gezellige avond waar ik echt deugd van heb gehad, om eindelijk een paar collega’s beter te leren kennen.

* Op werk heb ik het inmiddels al goed druk en begin ik stilaan een ‘I got this’-gevoel te krijgen. Ik ken nog niet iedereens naam en/of gezicht, maar bon, de lopende projecten krijg ik toch al onder de knie. Het is allemaal net iets meer strategisch en net wat minder creatief tot nog toe, dus het is wennen, maar wederom: het is een functie die niet eerder bestond en nog wordt vormgegeven, dus dat wordt sowieso veel trial and error.

* Fun fact: op m’n tweede dag zat ik ineens in de cc van een mail naar een ex-collega bij WPK. Blijkt dus dat mijn nieuwe bureau samen met mijn oude bureau een campagne in Nederland doet. Neen, ik kom waarlijks niet van die Hollanders af, zelfs al zou ik het godverdomme willen! Afgelopen woensdag kwam mijn ex-collega zelfs naar Antwerpen om bij ons op kantoor samen met de klant te brainstormen. Het was een fijn weerzien en zo eens op de kosten van mijn vorige werkgever gedeclareerd lunchen, awel, daar kon ik ook wel van genieten.

* Robert Galbraith a.k.a. crime writing J. K. Rowling heeft een nieuw boek uit a.k.a. mijn vaste compagnon in de zetel dezer avonden.

* Zaterdag gingen we nog eens naar FACTS! De vorige keer was alweer drie jaar geleden. Ik wilde hier eigenlijk heel kort wat over zeggen, maar toen schreef ik ineens een hele A4 vol, dus ga ik er later deze week wel eens een aparte blogpost van maken. EN DAN VERSCHIJNT ER HIER OOK ES IETS ANDERS DAN TAARTEN JA KWEETET, ik hoor het u denken. #fulltimeworkingagain #duidelijkniksmeergewend

* Ik had afgelopen week wel ineens een paar inspiratiemomentjes, wat resulteerde in enkele haastig virtueel neergekrabbelde drafts in de mysterieuze backend van deze blog. Wie weet, wie weet, misschien heb ik binnenkort nog wel eens iets te vertellen! Ik heb er zelf een hekel aan dat ik weer ben teruggevallen op wekelijkse taartupdates, mea culpa. Wordt aan gewerkt. (Maar eerst ontdekken wie het heeft gedaan in Lethal White. Maar dan hé. Ohhhh, dan!)

* Mijn allereerste salaris werd gestort en nu voel ik me niet meer arm.

Dat was minder, vlinder

* Ik ontdekte hoeveel een freelance schrijver precies aan een factuur overhoudt in België. Om depressief van te worden zo weinig, zo blijkt. TOPSPUL. #dieverhuiswaseengoedidee #echtblij 

* Ik ben een soort van verkouden, maar ook niet helemaal.

* Maar natuurlijk had ik wel zo’n irritante droge kriebelhoest nét tijdens mijn eerste externe meeting met een klant. En geen glas water bij de hand.

* Ik werk nu ineens in een bedrijf waar iedereen vloeiend Frans spreekt en er ook aanzienlijk wat Frans wordt gesproken op een dag, want Belgische campagnes zijn tweetalig én we hebben ook een vestiging in Brussel. Keihandig, want ik spreek nul de botten Frans. Maar echt, rien de botten. (Alleen dat. Dat was mijn enige Franse grapje. Dat is ’t. Help.)

* De lijfgeur van de gemiddelde FACTS-bezoeker. I’m all for treating nerds like human beings, obviously, maar dan mogen ze er ook wel eens naar beginnen ruiken. HOLY MOLY. 

* Mijn vijfdehands junkiebarrel begint toch wel redelijk hard uit elkaar te vallen. Telkens mijn Lief iets repareert, ligt het schroefje er na een dag fietsen alweer af, omdat elk onderdeel van mijn wrak simpelweg té verroest is om er werkelijk iets in vast te kunnen schroeven. Hij heeft mij dan ook overtuigd dat ik voor m’n verjaardag (over drie weken, noteer het in uw agenda’s!) toch maar eens, voor het eerst in m’n leven, een nieuwe fiets moet kopen. Ik kijk er nu al tegenop. Het voelt als verslagen worden. 🙁

* Ik had een verjaardagskaartje gestuurd voor de tweede verjaardag van het kindje van een vriendin en die is nooit aangekomen. Er stond een retouradres op, maar het is ook niet teruggekomen. En ik wil nu niet overly dramatisch of onverdraagzaam of zo doen hè, maar 1) ik kan al helemaal niks digitaal regelen en 2) ik moet al voor elk klein dingetje helemaal naar een analoog postkantoor tjolen; en dan kan bpost blijkbaar nog niet eens een simpele envelop correct bezorgen, ARE YOU FUCKING KIDDING ME ECHT SERIEUS WTF?! Uuuuuuuuuuugh.

Uitkijken naar…

* Een gezellige vrijdagavond met vrienden in Ieper en een baby-ontbijt voor mijn neefje op zondag. Een ontbijt in plaats van een babyborrel, y’all, hoe geweldig is dat niet? Ik kan u vertellen: er zijn bijzonder weinig dingen op deze aardbol die mij zo oprecht zielsgelukkig en helemaal warm vanbinnen maken als een uitgebreid ontbijtbuffet. Moge het duidelijk zijn.

6 thoughts on “Keek op de Week #49

  1. Allez jong zot, een nieuwe fiets is zalig! Geen gekraak of gerakketak meer, en dat gaat vooruit alsof ge een half jaar squats hebt zitten doen. Maar dan zonder dat half jaar squats.

    1. I know, stiekem kijk ik er ook wel hard naar uit. Maar ik roep al jaren dat ik geen honderden euro’s wil neertellen voor een nieuwe fiets want da’s overrated ? Conclusie: ik roep veel dingen maar ze betekenen uiteindelijk NIKS.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *