Keek op de Week #60

Oftewel: mijn wekelijkse rubriek op zondag (en, oké ja, soms eens op maandag), waarin ik terugblik op de voorbije 7 dagen.

Highlights van de week

* Maandag 31 december hadden mijn Lief en ik allebei vrij genomen, zodat we een heerlijk lang weekend hadden. Dat vulden we met redelijk wat familiale bezoekjes en force feeding door allerhande oma’s en cava, oh zo veel cava, everywhere we went. En ook een avondje speciaalbier drinken en Time’s Up spelen met vrienden. Zo simpel allemaal, maar zo tof.

* Ik heb niet zoveel met oudjaar. Met z’n allen een beetje geforceerd hysterisch staan aftellen naar wat werkelijk niets meer is dan yet another day? Meh. Boeit me niet zoveel. Ik heb het in het verleden zelfs een paar keer overgeslagen, maar àls ik dan toch iets doe met oudjaar, dan spendeer ik het liefst mijn avond aan een tafel vol eten, drinken en leuke mensen. Rond middernacht dan nog eens je hoofd buiten steken om wat vuurwerk te zien en voila, we zijn er weer van af. Meer moet dat niet zijn. Qua eten, drinken en fijne mensen zat het dit jaar in elk geval goed.

* In het gezelschap van de avond waren mijn Lief en ik de bejaarden van de partij, wat verklaart hoe we na middernacht nog op een feestje in een café zijn beland, want wat is een feestje ook alweer en hoeveel mensen staan hier wel niet op elkaar gepropt zeg en noemde da serieus muziek dezer dagen?!? We zijn zelfs tot 4 uur wakker gebleven, alstublieft. #rockonyoucrazykids

* Het feit dat ik nu een insanely sparkly diamond aan mijn vinger rock en iedereen die wil zien en dat als ik aan het stuur zit in de auto mijn Lief letterlijk soms verblind wordt als de zon erop schijnt <3 #capitalismwhaddup

* Hoe tof is het trouwens om een verloving aan te kondigen, maat? Zoveel enthousiasme everywhere you go! Enfin, of toch als je mijn eigen ouders niet meetelt, die efkes zo gobsmacked waren dat ze pas na vijf minuten beseften dat, aja, ik dan écht ga trouwen en, aja, dat dus écht wel goed nieuws is eigenlijk en, aja, waar is die cava ook alweer? (Ze zijn wel blij hoor. Hadden het gewoon totaal niet verwacht.)

* Met werk gingen we op vrijdag indoor skiën en snowboarden. ’t Is te zeggen, ik stond in de après-skihut glühwein te hijsen en te kijken hoe de anderen gingen indoor skiën en snowboarden. Daarna was er eten en drinken en cadeautjes van onze Secret Santa openmaken. Ik kreeg allemaal Star Wars-spul en was dus overenthousiast.

* Al lang tegen iets opkijken en echt echt echt geen zin hebben om eraan te beginnen en het dan toch eindelijk doen. En dat het dan eigenlijk totaal niet zo erg blijkt te zijn. En het dan ineens alweer achter de rug is. Dat gevoel, weet je wel? Da’s best tof.

* De serie Dark op Netflix. Een Duitse kruising tussen Lost en Stranger Things, met tijdreizen. En ja, ik weet het, het is allemaal in ‘t Duits en dat heeft me er ook zeker een jaar van weerhouden om eraan te beginnen, maar het went snel en na een tijdje is het zo spannend en mysterieus allemaal dat je zelfs vergeet dat het in het Duits te doen is.

* Op de valreep toch nog mijn Goodreads reading challenge van 25 boeken halen!

Dat was minder, vlinder

* Afscheid nemen van de collega waar ik het vaakst en het beste mee samenwerkte. En die naast me zat ook, dus het voelt nu ook echt een beetje aan als een leegte.

* Geen feestdagen meer in het verschiet. Na die twee korte werkweekjes was ik er al bijna aan gewend 🙁

* Al mijn sleutels in de Westhoek laten liggen. Die pas twee weken later kunnen ophalen. Ondertussen dus elke dag aan mijn eigen deur moeten aanbellen zodat mijn Lief (die altijd vroeger thuis moet zijn) me kan binnenlaten, ook toen ik vrijdag pas midden in de nacht na een cafébezoek met collega’s terug was. En een nu al bijna exploderende brievenbus. (Gelukkig had ik wel reservesleutels voor mijn fiets.)

* Het is hartje winter en er zijn nog steeds muggen, excuse the fuck out of me? Wanneer hebben we besloten dat dat kan? Neen?!?

* Ik ben al enige tijd op weg van en naar werk de Australische podcast Teacher’s Pet aan het luisteren. Het is best wel boeiend, maar zoooo langdradig. Ellenlange episodes waar niet eens elke keer echt iets nieuws in wordt verteld, en dan zijn het er nog 16 in totaal ook. Uuuugh.

* Slecht nieuws komt anno 2019 bijna altijd in de vorm van een e-mail en dat was bij mij afgelopen week helaas niet anders. Ik kan er jammer genoeg niet veel meer over zeggen, maar bah. Beetje balen.

Uitkijken naar…

* Mijn sleutels terug hebben.

* Een weekendje Venetië over een maand!

9 thoughts on “Keek op de Week #60

  1. Oudejaarsavond, same here… wij ontsnapten met ons tweetjes naar de Ardennen met de camper, warmden leftover spaghetti op, speelden scrabble en keken Bird Box. Basic as f*ck, maar za-lig 😀
    En nog eens mega gefeliciteerd met jullie verloving! Duwt diene steen maar in iedereen zijn smoel, nu is da maatschappelijk meer dan toegestaan! 😉 😀

    1. Hahaha, thanks! Will do! Heerlijke oudjaar lijkt me dat trouwens. Jaloers! Leftover spaghetti is HET ALLERBESTE TER WERELD.

  2. Zo een serie volgen in een andere taal dan Engels of Nederlands blijft inderdaad een beetje wennen. Ik had dat met L’amica geniale, dat Italiaans was even aanpassen maar na een tijdje valt dat niet meer zo op en vond ik het echt goed.

  3. Waarom luister je nog naar die podcast dan? :p Als ik curieus mag zijn eh. Ik zou oudejaar liefst ook met pizza en pyjama in de zetel vieren maar ‘t was met mijn familie ook heel gezellig. Alleen lagen wij om 1u30 al te knorren :p

    1. Omdat het verhaal dus wel boeiend is! Ik wil heel graag weten hoe het afloopt. Maar ze hebben elke aflevering echt twee keer zo lang gemaakt als eigenlijk nodig zou zijn om het verhaal te vertellen en ik heb het gevoel dat de host soms vijf keer hetzelfde zegt in een aflevering. Het is dus niet saai ofzo, maar gewoon irritant want SCHIET NU TOCH EENS OP MAAT!

  4. Wij hebben oudejaarsavond rustig met ons tweetjes gevierd. Eerst eten en dan vervolgens met dessert naar de zetel verhuizen om daar films te zien. We hebben het net tot na middernacht volgehouden. Ah ja, anders wordt je toch weer wakker van dat vuurwerk. Wedden dat dat binnenkort hip wordt en dat ik gewoon weer voorloop als trendsetter.

    Ik heb op de valreep mijn tbr kunnen laten zakken. Met één boek maar ja het is een begin hé.

    Vijftien trouwens. Vijftien beten van die vervelende muggen die niet meer beseffen dat ze in de winter moeten verdwijnen zodat ik toch enkele maanden veilig ben. Sebiet ga ik mijn vader nog moeten gelijk geven en komen ze echt op dat zoete bloed af. Stomme Diabetes.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *