Talitha leeft wel degelijk nog

… al zij het iets minder op deze blog. Maar in het analoge leven, jongens, daar gaat het goed met mij. Een bloemlezing.

* Ik ben een plantenmoeder geworden, waarlijks. Nooit van mijn leven groene vingers gehad en als ik eerlijk ben, nu nog steeds niet, want ik weet nog steeds niet wat ik eigenlijk feitelijk allemaal aan het doen ben, maar gelukkig is daar Plantsome en hun geweldige app die mij op basis van de weersvoorspellingen en de grootte en de locatie van mijn plantjes vertelt wanneer ik elk groene baby moet water geven. Inmiddels prijken er twaalf plantenvrienden in ons huis (tegenover een whopping eentje daarvoor) en er! is! er! nog! geen! een! dood! Wat we dan zoal staan hebben? Geen idee, beste lezers, want again: complete nitwit op dat vlak. Maar ik vind ze wel heel mooi. Mijn app vertelt me dat we o.a. een Dieffenbachia, een Fatsia, een Monstera, een goudpalm en een Sanseveria hebben staan, a.k.a. alle benodigde hipsterplanten voor een millennialhuis. KIJK MIJ EENS MEE ZIJN MET MIJN TIJD, MOEDER!

* Mijn Lief en ik zijn nu van die volwassen mensen die elke week met de auto naar een volwaardige supermarkt van normale grootte gaan (a.k.a. geen AH in de stad waar ongeveer veertien man en een paardenkop in past als je een beetje goed propt) en daar dan met een karretje rondlopen (a.k.a. geen klein kutmandje op wielen dat altijd scheef slaat) en boodschappen voor een hele week inladen (a.k.a. niet voor maximum drie dagen omdat je anders omver keilt met al die tassen aan je fiets) en het is allemaal zo verschrikkelijk burgerlijk en doorsnee en saai en zo fucking heerlijk, je wil het niet weten.

* Mijn boekenclub – de onnavolgbare Book Bitches – is alles wat ik wilde en meer. Hoe ik zo compleet random zo’n acht toffe boekenminnende vrouwen heb gevonden still baffles me. Negentig procent van onze club – mezelf incluis – had een vreselijke hekel aan ons allereerste boek (Bridge of Clay, voor de geïnteresseerden), maar dat kan de pret niet bederven. Integendeel, analyseren en daarna een ferm stukske zagen over waarom ik het precies een rotboek vond: ik vind niks heerlijker dan dat. Ook onze date locatie blijkt een gouden vondst te zijn: Belmondo in Antwerpen, alwaar ze zelfs warme Nutella-drankjes op de kaart hebben. Wat wil een mens nog meer? Volgende boek op het programma: The Seven Sisters. Benieuwd!

* Ik heb eindelijk een box met Tiny Tony’s in mijn leven en ben sindsdien gelukkiger dan ooit tevoren.

* Ik ging naar Amsterdam en dronk jenevertjes bij Fockink en speelde gezelschapsspelletjes bij de Ton Ton Club en zag vriendjes en vriendinnetjes en miste mijn Flixbus maar dat was niet erg, want ik nam gewoon de volgende en kon zo toch nog een uurtje langer in de beste stad ter wereld rondhangen.

* En toen ging ik nog eens naar Amsterdam, enkel en alleen om Catfish and the Bottlemen te zien in de Melkweg, die van geen kanten bekend zijn in België en slechts een klein beetje in Nederland, maar ondertussen heel groot zijn in de UK en live werkelijk fantastisch zijn.

* Ik ging naar Walibi met vrienden en durfde op bijna niks (as usual) en liet me toen toch overhalen om op één beetje eng ding te gaan, wat vervolgens de allersnelste rollercoaster van allemaal bleek te zijn, in het pikdonker, die over de kop gaat en achteruit en waar een meisje letterlijk kotsend uit kroop. Ik heb het toch overleefd. Voelde me badass, jawel.

* Mijn Lief en ik planden een roadtrip voor deze zomer, langs de zuidelijke kustlijn en (ongeveer) door het midden van Engeland. Wij zijn nogal Anglofielen, wij.

* Ik deed nog eens van second degree dinner numero twee (met dezelfde mensen) en dat was weer even fijn als de eerste keer.

* Ik ontdekte toevallig dat ik een euro of drie heb verdiend via het partnerprogramma van bol.com omdat een van mijn lezers na het volgen van een affiliate link in plaats van het desbetreffende boek toch maar besloot om een vibrator aan te kopen. Niet volledig mijn bedoeling, maar ik gun het u keihard, girlfriend. Geniet ervan! Imma have a fancy coffee on you xoxo

* Ik zat in het publiek bij opnames van Kan Iedereen Nog Volgen? en dat was tof.

* Ik at frietjes met stoofvlees for lunch op mijn werk en dat was alles waarvoor ik terug geremigreerd ben.

* Ik kwam – wellicht dankzij het fabuleuze bedrijfsrestaurant – ineens drie kilo bij, wat voor mijn totale gewicht en mijn hyperactieve metabolisme echt merkwaardig veel is, waardoor ik nu voor de allereerste keer in mijn leven heb ervaren hoe het is om plots niet meer in een broek te passen. Ik weet het, iedereen haat mij nu, maar troost u met de gedachte dat amper kunnen bijkomen ook niet allemaal rozengeur en maneschijn is. Ik kan geen frietje op mijn bord laten liggen of alles en iedereen denkt direct: ANOREXIA!!! Bijvoorbeeld. Maar zo zijn er nog wel dingen. Bij voorbaat dank om me de ‘jaloerse’ comments te besparen. Ik zou graag wat meer vetjes hebben, believe me 🙂

* Ik besloot om eens in mezelf te investeren – dankzij YNAB kan ik dat inmiddels met een redelijk gerust geweten – en bestelde een deftig paar Levi’s ter vervanging. Also coming up: op maat gemaakte slaapdoppen, want ik hebt ontdekt dat ik HEMELS GOED slaap als ik oordopjes in heb. Life changed. 

* Ik ben begonnen met het terugbetalen van mijn Nederlandse studieschuld (na zes jaar diploma’s vergaren een totaalsom van vijf cijfertjes, jazeker) én een onverhoopt opgelopen Nederlandse belastingschuld uit 2016 (en niet eens wegens zot geconstrueerde belastingfraude, maar domweg wegens niet goed snappen hoe het werkt), waar een mens niet per se heel gelukkig van wordt maar toch wel enigszins opgelucht, omdat ik van nummer twee over een maand of tien toch wel eindelijk verlost ben en van nummer één, eh, over een jaar of vijftien ook wel eens. Anyway. Ik ben er toch mee bezig en dat voelt verantwoordelijk. Of zo. … Laat mij.

* Mijn Lief heeft eindelijk een band gevonden in Antwerpen met mensen die hij tof vindt, muziek die hij leuk vindt én die ook echt optreedt. Morgenavond, bijvoorbeeld. Sinds zijn verhuis naar Nederland – voor mij – een dikke vijf jaar geleden heeft hij het altijd moeilijk gehad met het feit dat hij zijn bands in de bakermat moest opgeven en ook nooit meer live optrad, dus ik ben bijzonder blij dat hij nu eindelijk weer kan doen waar hij gelukkig van wordt. Ook al moet ik er soms mijn trommelvliezen voor opofferen. True love enal. 

En verder? Ik las boeken! Ik keek series! Ik bakte brownies! Ik maakte zelfs een keer pasta voor mezelf klaar én die was te vreten! Ik deed, kortom, nuttige en fijne dingen. Niet dat ik dat allemaal niet kan doen als ik blog, maar het voelde de laatste tijd wel een beetje als ademruimte. Bloggen voelde als moeten. Misschien ease ik er nu wel weer zachtjes in. We zullen het zien.

(Wie mij echt ontzettend hard mist, kan wel nog redelijk frequent hopeloos overbodig dramatische updates van mijn leven zien passeren op Instagram.)

18 thoughts on “Talitha leeft wel degelijk nog

  1. Oeh een roadtrip in Zuid en Midden-Engeland! Zalig, jaloers! Hier wordt het de eerste roadtrip ooit. In Roemenië (Transsylvanië). En aangezien het lief geen rijbewijs heeft hangt het helemaal van mij af of dit een succes wordt ??

  2. Haha, ik hoop echt dat diegene van de vibrator dit leest. Op maat gemaakte oordoppen gaan je leven veranderen. Ik ben een soort wandelende ambassadeur #nospon. Mijn leven is er beter van geworden (en mijn gehoorgangen voelen niet meer iedere ochtend uitgerekt. TMI?)

    1. PRECIES DAT! Ik gebruik nu al een paar maanden van die cheapo schuimdingetjes maar het doet echt heel erg pijn ’s ochtends. En nu blijkt het ziekenfonds ze ook nog es grotendeels terug te betalen, hoera voor Belgische sociale zekerheid ✌️

  3. Waar, oh waar koop je zo’n box van Tiny Tony’s? Dat MOET ik hebben.
    Ik heb nu ontdekt dat ze in de Colruyt in Ieper ook Tony’s Chocolonely verkopen! Een smaak of 3 maar, maar de gewone melkchocolade en de caramel-zeezout zijn er en dat is alles dat telt. Zo’n box zou echter wel ideaal zijn om me door de laatste loodjes van dit schooljaar te helpen 🙂

    1. Haha die is volgens mij nog steeds uberhipster, maar die heb ik niet! Ben niet echt zo’n pilea-fan. En laten we sowieso maar afwachten of de planten die ik nu heb het overleven ?

  4. Aha, die rollercoaster waar je losjes in “vast” zit waardoor je denkt dat die wel niet overkop zal gaan (want je hebt je op voorhand niet geïnformeerd)! Daar stapten we vorig jaar met ons haar recht omhoog uit en vroegen ons luidop af of die nu overkop gegaan was of niet (want: pikkedonker), en die mevrouw voor ons zei dat ze het ook niet wist. Dus nog eens opnieuw in gegaan en ogen stijf open gehouden. Waaaaat!!

    PS: The Seven Sisters is verslavend, pas op waar ge aan begint want ze willen u daarna de 6 resterende boeken doen kopen!

    1. JA, DIE! Gaat dus inderdaad over de kop, ook al is t zonder zo’n veiligheidsding over je schouders (voor mij altijd hét teken dat ik die attractie moet overslaan). Echt absurd ?

  5. Dat van die oordopjes ga ik toch nog eens tegen mijn man moeten zeggen. Ik heb hem tot nu toe nog niet kunnen overtuigen maar vermits hij soms wakker ligt van mijn gesnurk is dat waarschijnlijk geen slecht idee. Tja, ik ben blijkbaar beginnen snurken NA dat mijn amandelen werden verwijderd. Ik moest blijkbaar weer eens averechts doen. Dat van bol.com vind ik echt hilarisch maar ik hoop dat je koffie gesmaakt heeft. Als ik hier een keer een titel zie verschijnen die me aanspreekt dan doe ik misschien wel een keer mee aan de boekenclub.

  6. Hier een #crazyplantlady die fatsia heeft moet googlen maar dat ziet er een geweldig leuk plantje uit! Enneuh… Ik wil foto’s van uw baby’s 🙂 🙂

    1. Maar ik weet niet wie het is he, dus blijf allemaal vooral keihard op mijn links klikken en dingen kopen enal!!! Ik moet nog op vakantie.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *