Keek op de week #73

Oftewel: mijn wekelijkse rubriek op zondag (en, oké ja, soms eens op maandag), waarin ik terugblik op de voorbije 7 dagen. Of in dit geval: de voorbije 14 dagen, want ik was lui.

Highlights van de week

* Na een lange zomerhiatus vliegen we er met de boekenclub eindelijk weer in! Ons nieuwe boek, Lampje, illustreert perfect waarom ik überhaupt een boekenclub wilde opstarten (allez ja, dat en het feit dat ik niet sociaal geïsoleerd wilde worden in mijn nieuwe home town), want het is een boek dat ik zelf nooit had gekozen. Ik wilde mezelf uit mijn literaire comfort zone halen en dat is tot op heden al keihard gelukt.

* Toen ik bij Medialaan DPG Media (of zoals mijn moeder het simpelweg zegt, tegen alles en iedereen die het zelfs niet eens vraagt: de VTM) aan de slag ging, stond ik niet per se te popelen om dagelijks BV’s te zien. Boeit me gewoon niet zo erg. Enige uitzonderingen: Dany Verstraeten en Koen Wauters, omdat ze mijn hele kindertijd lang op ons televisiescherm plakten en zowat de enige mensen zijn die ik ooit als échte Bekende Mensen heb beschouwd. Dany ben ik nog niet tegen het lijf gelopen, maar vorige week ben ik er wel in geslaagd om me onsterfelijk belachelijk te maken in de nabijheid van Koen, die beleefd toekeek hoe mijn ruimtelijk inzicht volledig faalde bij het in-de-auto-tetrissen van onze net geleverde nieuwe bureaustoel (voor thuis), compleet met niet snappen hoe de achterbank in godsnaam plat moest en een beetje hardop vloeken voor de ganse bedrijfsparking. WINNING, al zeg ik het zelf.

* Sinds kort heb ik een oude hobby weer opgepikt. Het is al een drietal jaar geleden en toen durfde ik het amper aan mensen te vertellen omdat het nog zo’n marginaal stripperimago had, maar nu de helft van hip Influencerstagram er foto’s over post kan ik het eindelijk met een gerust hart toegeven: ja, ook ik probeer wekelijks met mijn barely there armspiertjes mezelf ondersteboven aan een paal te slingeren. En het is tof.

* Op een luie zaterdagmiddag besloot ik een la op te ruimen, waarna ik de rest van de kast ging opruimen, en toen een andere kast, en toen de volledige bureauruimte. Vier uur later kon ik anderhalve doos vol crap weggooien en zaten al onze Belangrijk en Officieel Uitziende Papieren per categorie gesorteerd in een map. We hebben nu zelfs één dedicated la vol met alle oortjes en kabeltjes die door de jaren heen nu eenmaal in je huis belanden, netjes opgerold en vastgemaakt, per soort georganiseerd. Ik mag dan misschien wel Nutella uit een pot lepelen in mijn vrije tijd en nog steeds niet snappen hoe de mutualiteit werkt, maar die dag scoorde ik toch een hoop grown up puntjes, me dunkt.

* Mijn ouders wilden graag eens een tv-opname bijwonen, dus regelden mijn Lief en ik tickets voor het waanzinnige over-the-top nostalgische showprogramma Wat Een Jaar. (Elke zaterdag op VTM, moet je naar kijken, is fantastisch. En dat zeg ik niet eens sarcastisch, want ik hou serieus van kitscherige showprogramma’s zoals vanvroegertoenallesnogbeterwas. Ik heb die toen nooit echt bewust meegemaakt, dus misschien probeer ik te compenseren.) Het was tof, ook al hoopte ik op de jaren 90 en kreeg ik ze niet, maar mijn oudjes hebben zich geamuseerd (en vonden de publieksopwarmer zelfs oprecht hilarisch?) en we hebben 27 euro en een klets gewonnen door op de juiste winnaar te gokken, dus al bij al een night well spent.

* Ook gescoord op het werk, like the people met connecties die mijn Lief en ik nu graag pretenderen te zijn: tickets voor de Grotten van Han voor de schoonfamilie en onszelf. De grotten zelf boeiden mij persoonlijk vrij weinig (en ze waren ijskoud terwijl het buiten 25 graden was) maar het dierenpark was heel tof en het gezelschap mocht er ook wezen.

Dat was minder, vlinder

* Op zondagavond terugkeren van Han-sur-Lesse en serieus nog drie kwartier in de file staan richting Brussel. Whaddafuck, Brussel?

* Paaldansen = elke week thuiskomen met verschrikkelijke spierpijn en blauwe plekken en brandwonden.

* Mijn Lief reed onze band kapot.

* Ik wilde Geub tof vinden want geschreven door Jeroom en met Jonas Geirnaert en ik dacht dat het volledig mijn ding zou zijn, maar… neen? Gewoon echt neen. Neen.

* Ik kreeg ineens een brief van de politie in de bus met een oproep tot verhoor. Dat ging over een aanrijding waar ik in juni getuige van was (enfin, twee geparkeerde auto’s waarvan eentje ietsje te enthousiast in z’n achteruit ging), alleen werd ik opgeroepen als verdachte? Omdat ze me mogelijk feiten ten laste konden leggen? Feiten waar straffen van vrijheidsbeneming op staan? En het werd me aangeraden om een advocaat te raadplegen? I mean??? Ik was gewoon getuige??? Daarop volgde uiteraard een weekend vol stress en paniekerige scenario’s van stante pede opgesloten worden, terwijl mijn Lief me uitlachte omdat ik het serieus nam terwijl het “gewoon een administratieve fout of zuk etwuk” was. Die bewuste dinsdag nam ik klein verlet op mijn werk, meldde me bij het politiebureau aan als de eerste de beste crimineel en werd zwetend naar een verhoorruimte geleid, alwaar bleek dat mijn Lief volkomen gelijk had en de administratieve diensten van de politie uit volslagen idioten bestaan. TOF, WREED TOF. 

Uitkijken naar…

* De rest van het weekend, want ik schrijf dit voor de verandering eens lekker proactief op zaterdag. De plannen: vanavond gaan we naar It: Chapter Two kijken en morgen wil ik graag eens het Red Star Line Museum bezoeken.

6 thoughts on “Keek op de week #73

  1. Ik zou ook zo erg stressen na zo’n oproep van de politie en mijn vriend zou zoals jouw vriend reageren denk ik. Kan ik ook ergens een beetje (klein beetje is ook goed) van die relaxte houding krijgen?

  2. Ben ook geen fan van Geub en al helemaal niet van de Jonas. Die mens lijkt mij zo’n middelbare scholier die super awkward een toneelstukje brengt. Misschien dat dat zijn charme is maar ik krijg er jeuk van.

  3. Echt, bakken respect voor dat gepaaldans. Ik zie dat constant passeren op IG en kan alleen maar denken ‘Ik ga al op mijn muil als ik nog maar de drempel aan mijn achterdeur afspring, laat staan dat ik aan zo ne paal ga gaan bengelen. Hoedoendieda?!’
    Maar serieus… hoe doedde da?

    1. Ik ben lomp en heb geen conditie of enig soort spierkracht in any ledematen, dus ik dacht ook dat ik het nooit zou kunnen. Enige voordeel: ik ben lenig. Maar da’s dus niet eens een vereiste, het draait voornamelijk om techniek. En de techniek leer je in de lessen. Voor een paar (gevorderde) dingen moet je wat spierkracht hebben, maar het meeste is techniek, techniek, techniek. Pretty much everyone kan het dus leren, al ziet het er bij de ene al wat eleganter uit dan bij de andere. (Bij mij gewoon niet.) Je moet er ook wel een hoge pijngrens voor hebben (of genoeg discipline om het te kunnen verbijten) want echt, AUW.

  4. Hi, Ik vroeg me af of je nog een vervolg gaat schrijven over het verwijderen van je tattoo. Ben zelf heel benieuwd en overweeg ook om naar Laser A te gaan. ?

  5. O nee, die brief van de politie! Ik zou ook echt totaal in paniek zijn. Gelukkig liep het goed af, al klinkt het niet alsof je excuses hebt gekregen. Ik ken lang niet alle BV’s en programma’s waar je over schrijft, maar Koen Wauters natuurlijk wel! Logisch dat dat ondanks alles bij de highlights staat.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *