Een hoop random cijfers

Vijfendertig

Het aantal minuten dat ik voor de zekerheid maar vroeger ben opgestaan dan eigenlijk (zeer ruim gerekend) al nodig was om afgelopen maandag op mijn eerste werkdag toch wel écht gegarandeerd zeker weten for sure op tijd te zijn.

Twee

Het aantal vertragingen dat ik diezelfde ochtend heb meegemaakt met het openbaar vervoer. Eerst vertrok de trein een kwartier later dan gepland en eenmaal in Vilvoorde aangekomen, ging de bus kapot. Want maandagochtend.

Vijf

Het aantal keer dat ik op die eerste ochtend volkomen awkward stond te wezen bij een groepje mensen aan bureaus, als onderdeel van het obligatoire voorstelrondje.

Vijfenvijftig

Het aantal Thomassen en Tims dat er naar mijn gevoel op mijn afdeling werken. Op zich wel handig tijdens de eerste fuck-wat-is-die-zijn-naam-weer-weken. Read more

Of we nog eens van gastbloggen zouden durven doen?

Vorig jaar bedacht ik tijdens de laatste week van 40 Dagen Bloggen dat het wel leutig zou zijn als er eens iemand anders hier zou bloggen, of dat ik eens keihard van Talitha zou doen op iemand anders z’n webstek. (Ik maakte toen ook precies datzelfde grapje en yep, het klinkt ook nu nog steeds alsof ik het over iets smerigs heb.) Ik lanceerde een oproepje en zo geschiedde: Evi, Kelly, Liese, Irene, Sam en Tiny kwamen hier allemaal over de virtuele vloer en ik, in ruil daarvoor, ook bij hen. Dat vond ik toen oprecht zo leuk dat ik het dit jaar gewoon opnieuw wil doen. Read more

Welkom, nieuwe collega’s! (En ook iets over #40dagenbloggen)

Toen ik enkele jaren geleden met deze blog begon als uitlaatklep voor mijn persoonlijkheidsdodende ambtenarenbestaan op het stadhuis van Amsterdam, kon ik hier alles uitkramen wat ik wilde zonder er echt bij stil te hoeven staan. Vond ik fijn. Vind ik nog steeds fijn, dus probeer ik zo weinig mogelijk na te denken over welke bezoekers ik hier zoal over de virtuele vloer krijg. Helaas (maar eigenlijk vooral gelukkig) zijn dat er sindsdien een heel pak meer geworden. Mijn blog is hard gegroeid, ook al doe ik niet aan SEO en social media of eender welke vorm van reclame voor dit stukje wereldwijde web. (Vrij ironisch voor een reclamemaker, ik besef het wel degelijk.)

Dat betekent niet alleen dat hier steeds meer real life kennissen, vrienden en familieleden belanden, maar ook dat ik steeds belachelijk harder mijn best moet doen om dat te negeren. Als ik bewust zou nadenken over wie hier allemaal meeleest, zou dat onvermijdelijk beïnvloeden wat en hoe ik schrijf. En daar heb ik dus geen zin in. Want dan is deze plek niet meer van mij. And then what’s the point at all? Read more

Remigrant zkt. book bitches voor wijntjes en/of lattés

Het is alweer schaamtelijk lang geleden dat ik hier nog eens van mij liet horen, of zoals de immer poëtisch bezielde Sam het eergisteren verwoordde: ‘Elke keer als ik op uw blog kom, is het weer diezelfde taart.’ Ik ga er dan voor de sake of our friendship maar vanuit dat ze doelt op het exemplaar van mijn laatste Keek op de Week en niet op het u pertinent aanstarende beeld van mijn smoelwerk rechts op de homepage.

Ik zou hier eigenlijk een nieuwe Keek moeten op zwieren, maar ik heb geen zin. Ik kreeg namelijk net een ander idee en heb eerlijk gezegd veel meer zin om het daarover te hebben. En dus doe ik dat gewoon, want het is mijn blog en wie betaalt er hier feitelijk de hosting enal? AJA, KPEISDET ZO WEL EEN BEETJE!

Enfin.

(Missed my all caps ramblings, didn’t you? Graag gedaan.) Read more