Talitha zkt. iemand die kan schrijven en koffie halen

You guys! Remember toen ik een tijdje geleden de meest opgefokte hyperventilatie-veroorzakende blogpost in de geschiedenis van #40dagenbloggen bij elkaar typte? Omdat ik het superdruk heb op werk doordat ik sinds een tijdje creative lead ben op projecten enal? Wat daar dus niet bij helpt is het feit dat ik de enige copywriter in het bedrijf ben. Ik krijg dus letterlijk álle copy-klusjes op mijn bord – persberichten, nieuwsbrieven, website copy, vacatures en al die blablabla. Terwijl ik 90% van de tijd compleet occupied ben door het advertising werk.

Awel. Gezien dat laatste het enige is wat echt geld oplevert, is het belangrijker dat ik daar fulltime mee bezig ben. En dus mag ik een stagiair(e) aannemen voor de rest! Mijn eigen copywriting stagiair(e)! ERMAGERD! Zo blij! Nooit meer zelf koffie halen!!! Read more

De jongens vs. de meisjes

Ik zat vandaag de tranen weg te vegen van de ongeveer zevende collectieve slappelachbui van de dag toen ik bedacht: ik vind dat eigenlijk wel echt fijn, in een team met vrouwelijke collega’s zitten.

Het zit zo. In de advertising wereld lopen bovengemiddeld veel mannen rond. (Ook op dat vlak klopt Mad Men als een bus.) Zeker wat betreft creatives. En nog veel zekerder wat betreft designers. Nu zit ik als copywriter in het team van de designers, omdat wij constant samen aan projecten en voorstellen werken. En was ik tot voor kort omringd door enkel mannen, op mijn work BFF na: de enige vrouwelijke designer. En dat was op zich prima. Ik heb het gebrek aan veel vrouwelijke teamleden in ieder geval nooit als een gemis ervaren. Of er zelfs heel hard over nagedacht. Read more

Welcome to my crib

Mensen die voor de eerste keer bij ons over de vloer komen, zeggen daar vrijwel altijd dezelfde dingen over.

1. Ons appartement is gezellig.

2. Ons appartement is overduidelijk ons appartement.

3. Ons appartement is klein (enfin, dat zegt elke Vlaming die langskomt, want die zijn allemaal vrijstaande nieuwbouwhuizen gewend, terwijl Amsterdammers juist onder de indruk zijn van onze 50m2, met balkons. Iets met perspectief en zo.)

En ik vind dat ook. Ik hou van ons appartement. Het straalt keihard mijn Lief en ik uit. Als er iets is dat ik belangrijk vind aan mijn huis, dan is het dat: als je binnenkomt, wéét je wie er woont. Ik hou niet van identiteitsloze interieurs die recht uit een IKEA-magazijn komen. Of een boekje. Want ook de standaard Instagram-woonkamers die ik overal bij Amsterdamse kennissen zie, zijn niet echt mijn ding.

Read more

Talitha laat een tattoo verwijderen – deel 1

De pijnlijke procedure waar ik het afgelopen weekend over had, was niet – zoals sommigen in de comments gokten – een tattoo nemen. Ik heb inmiddels 8 tattoos, dus zo bijzonder vind ik eentje extra niet dat ik er een blogpost aan zou wijden. En heel pijnlijk vind ik een tattoo laten zetten ook niet. Ik vind het eerder een irritant gevoel en heb altijd de neiging om die vervelende mens met zijn naald weg te slaan als hij bezig is, alsof het een annoying vlieg is. Dus neen, dat was het niet, maar het zat in de buurt. Ik heb namelijk wél de eerste laserbehandeling ondergaan om een tattoo te verwijderen.

Read more

Talitha ging nog eens naar de IJ-hallen en kocht daar dingen

Vanmorgen bracht ik na heel lange tijd eindelijk nog eens een bezoekje aan de IJ-hallen in Amsterdam Noord. Dat deed ik vroeger wel regelmatig, omdat ik er tijdens mijn studententijd letterlijk pal naast woonde. In een zeecontainer die omgebouwd was tot zelfstandige studentenstudio, overigens. Vinden Belgen altijd heel apart om te horen. Ja, in Amsterdam stoppen ze studenten in containers, ja. Zo weinig woonruimte is er! Ik was destijds wel heel blij met mijn containerhuisje hoor. Na drie jaar appartementjes delen met andere studenten had ik ein-de-lijk mijn eigen stekje, met een keuken die ik zelf zo smerig of zo schoon kon houden als ik zelf wilde en een badkamer die altijd vrij was. Heerlijk! (In realiteit was het hele ding amper geïsoleerd en best wel shabby, maar goed, in die tijd was ik blij met weinig.)

Anyway, ik dwaal af. Het was alweer een hele tijd geleden dat ik nog eens naar de IJ-hallen ging, dus sleepte ik vanmorgen mijn Lief er mee naartoe. Goed, wat zijn die hallen nu eigenlijk? Voor veel niet-Amsterdammers komt de naam wel bekend voor, maar slechts weinigen belanden er ooit echt. Je moet namelijk al geluk hebben als je eens een dag of weekendje in de stad bent, want de IJ-hallen zijn slechts één keer per maand geopend. De IJ-hallen zijn twee gigantische oude scheepswerfloodsen (is dat een woord? Ik vind van wel.) op de oude NDSM-werf, waar vroeger dus schepen werden gebouwd. Die twee loodsen veranderen tijdens IJ-hallenweekends in de grootste vlooienmarkt van Europa. Waar je echt úren kan rondlopen en je ogen uitkijken.

Read more