Welke dag is het nu?
Maandag 23 oktober 2017.
Op welke dag ben je geboren?
Woensdag 23 oktober 1991. Read more
Maandag 23 oktober 2017.
Woensdag 23 oktober 1991. Read more
Om de een of andere reden denken mensen dus vaak, geheel onterecht, de volgende dingen over mij. Read more
Dit stuk verscheen ook bij Bedrock Magazine.
Vorige week las ik op Romy’s blog dat ze voor het eerst in 8 jaar weer een spijkerbroek had aangetrokken. Say what?! Dat had ze zo lang niet meer gedaan uit onzekerheid over haar bovenbenen. Die verstopte ze liever onder wijde jurkjes en rokjes. En ja, beste lezer, nu mag je meteen doorklikken naar de desbetreffende blogpost om te checken of ze werkelijk zo’n monsterachtig lelijke bovenbenen heeft, en met uw eigen ogen aanschouwen dat het tegendeel waar is. Afschuwelijk mooie benen heeft ze ja, in de strakke skinny jeans (pardon, jegging) die ze rockt alsof ze al jaren niks anders draagt. Maar toch heeft ze die erg lang proberen te verstoppen.
Deze post was best wel confronterend voor mij. Want ik heb dus precies het omgekeerde gehad. Read more
* ons appartement al sinds onze vakantie (toen mijn ouders kwamen house- en catsitten) niet meer is schoongemaakt. Dat was drie weken geleden. Oeps.
* ik obviously geen huishoudprinses ben, maar wel intens kan genieten van sommige seutige huisvrouwendingen zoals de was doen (en Netflix kijken) en door de Allerhande zitten bladeren om recepten uit te scheuren.
* ik die recepten vervolgens toch altijd door mijn Lief laat klaarmaken.
Hoe ouder ik word, hoe fijner ik het vind om doordeweeks routines te hebben. Zeker ’s ochtends. Ik kan serieus net na het ontwaken al uitkijken naar de rest van mijn ochtendritueel. En ja, dat is redelijk seutig, maar het is ook pakken leuker dan mezelf 30 minuten voor ik de deur uit moet uit mijn bed slepen en dan snel-snel alles door elkaar doen om maar niet heel erg te laat proberen te komen.
Raar eigenlijk, want routines zijn voor saaie oude mensen, natuurlijk, maar ineens ben je geen 22 meer (maar wel een whopping bijna-26 jazeker dadde I’M A REAL GROWN UP NOW!) en besef je hoe fijn het is om te weten hoe elke morgen gaat verlopen.
Enfin, genoeg gewauweld over wat een saaie kwarteeuwer ik inmiddels ben geworden – you used to be cool, Talitha, what happened to you, vrouwmens?! In navolging van Kelly dacht ik, hey, zou het eens niet interessant zijn om mijn eigen ochtendroutine uit de doeken te doen op mijn blog?
(Waarschijnlijk niet echt, want wie boeit dat nu helemaal behalve ikzelf en misschien mijn moeder – hoewel ook die op zich wel betere dingen te lezen heeft – maar bon. De url hierboven impliceert wel degelijk dat dit míjn eigen webstek is, en dus doe ik lekker wat ik wil.)
Beter bekend als pet peeves. Kleine dingetjes, meestal. Voor de meeste mensen dan ook onbenullige dingetjes. Maar niet voor jou. Om de een of andere onbekende reden erger jij je er echt mateloos kapot aan. Halen ze echt het bloed vanonder je nagels vandaan. Kunnen ze je op een slechte dag zelfs compleet moordlustig maken. Herkenbaar? Tuurlijk, want iedereen heeft ze.
Weet je waar ik écht slecht tegen kan? Mensen die weigeren het leven keihard bij de ballen te grijpen. Die van alles willen en wensen en dromen, maar wel vanaf de sofa, zodat ze niet moeten rechtstaan en actually moeite doen om die dingen te bereiken.
Het zijn meestal millennials. Nee, dit is absoluut geen klaagpost over millennials in het algemeen. Ik ben er zelf eentje en ik weet dat er plenty millennials zijn die dagelijks de hemel bestormen met innovatieve ideeën, ambitieuze projecten en grenzeloze creativiteit.
Maar de types waar ik het over heb zijn in mijn beleving wel vaak millennials. Millennials willen nu eenmaal méér dingen dan de vorige generaties. We dromen groter en ambitieuzer. Een substantieel deel is echter niet bereid om ook méer moeite te doen om die dromen te verwezenlijken. Dat cliché is dan weer waar. Read more
Wat vooraf ging: ik schreef hier over hoe vaak ik na mijn blogpost over die keer toen ik ontslag nam te horen kreeg dat ik ‘toch wel echt geluk had’ dat ik zo snel een nieuwe baan had. Alsof je dergelijk ‘geluk’ niet zelf kan grijpen. Dat probeerde ik met de vorige blogpost al aan te tonen, en bij uitbreiding ook nog eens met deze. Sure, je kan dit verhaal lezen zonder de voorgaande post te lezen. Ik zal niet boos zijn. Alleen een beetje teleurgesteld. Read more
Ik heb mezelf op een schrijfvakantie getrakteerd.
Kijk, ik schrijf elke dag. Doordeweeks schrijf ik 40+ uur per week als copywriter. Creatieve concepten, commerciële voorstellen, hele reclamecampagnes. In het weekend schrijf ik blogposts. En sinds kort ben ik weer aan de slag als freelance copywriter. Daarnaast schrijf ik elke avond e-mails, WhatsApp-berichten, Facebookberichten, blogreacties, you name it. Elke ochtend schrijf ik in mijn bullet journal.
Voldoende schrijven in mijn leven, zou je denken, en toch heb ik zojuist een schrijfvakantie geboekt. Read more
Wat ik de laatste tijd zoal heb… Read more