Lockdown deel twee: een bloemlezing

Ik zou graag weer eens wat vaker bloggen – écht bloggen, als in: niet alleen maar columns doorplaatsen met hier en daar een extra zinnetje er tegenaan gesmeten – maar elke keer geef ik het bij voorbaat al op, omdat ik het gevoel heb dat ik eigenlijk niets te melden heb. Mijn dagen zien er immers al enige tijd keihard hetzelfde uit. Ik knipper met mijn ogen en ineens is het alweer vrijdag, terwijl het toch net gewoon nog zondag was?

Then again: wat betekent een weekend dezer dagen nog? Ik sta niet eens meer met een wekker op. (Ik ben inmiddels al zo oud en saai dat ik fysiek toch niet meer in staat ben om echt uit te slapen.) En een skinny jeans, hoe voelt dat ook alweer? Ik werk wel nog steeds, maar uitsluitend thuis. Alle redacties zijn dicht, evenals de koffiebars. Interviewen gebeurt via telefoon of Zoom, niet vaak meer in levende lijve. Om maar te zeggen: ik ga pretty much nergens meer heen. Elke middag maak ik een wandelingetje richting de bakker, maar veel verder reikt mijn contact met de buitenwereld niet meer. (Ik weet het, dit klinkt extreem zielig en melancholisch en het enige wat nog ontbreekt is de tiniest violin in the world playing in the background, maar zo is het niet bedoeld. Ik kom gewoon niet zo vaak buiten, want ik heb geen hond en geen kinderen en geen conditie, dus ja. Ik weet niet hoe ik het minder triestig kan beschrijven, maar het valt eigenlijk wel mee hoor.)

Verder lees ik boeken en tijdschriften, kijk ik RuPaul’s Drag Race (nu weer eventjes All Stars), speel ik met mijn katten, check ik elke dag of mijn planten en stekjes al gevorderd zijn in het bladeren dan wel wortels groeien, speel ik videogames, drink ik veel matige koffie (dromend van het nieuwe grotemensenapparaat met echte bonen en verse melk dat ik op Black Friday wil kopen like the bijnadertiger that I am) en eet ik te veel chocolade (en krijg daar standaard puistjes van).

Tja, waar moet een mens die heelder dagen thuis zit het dan in godsnaam over hebben op haar langzaam in slaap sukkelende blog?

Een bloemlezing.

Read more

Keek op de week, weken, weet ik veel eigenlijk

Alsof iemand nog weet welke dag van welke maand het precies is. I gave up on that a few weeks ago, samen met heelder dagen skinny jeans dragen en meer lichaamsbeweging krijgen dan ongeveer 15 keer per dag de trap op en af lopen. Also: waarom heb ik zoveel hakken? Hoezo is onze maatschappij niet ingesteld op 24/7 functioneren in pantoffels? Ik denk dat we met z’n allen een pak blijere mensen zouden zijn, y’all.

Anyway. Omdat ik de voorbije tijd ongeveer even vaak dingen niet als wel heb gedaan, besloot ik dat allemaal maar eens op een rijtje te zetten op precies die manier. Want te hard nadenken over mijn blogposts, daar doe ik niet aan.

Read more

Wat ik tijdens de eerste 2 weken van het jaar zoal heb gedaan

* het lekkerste dessert van de wereld gemaakt. (En het niet verpest!) Voor de liefhebbers: een soort pavlova met yoghurt en mascarpone en rood fruit enal.

* mijn Lief alle kamerplanten laten verpotten omdat we met een hysterische rouwvliegjesplaag zaten.

* beseft dat verpotten in de winter geen goed idee is, nu de helft van said planten halfdood lijkt te zijn.

* uit noodzaak een broodje van de Panos gegeten en er meteen weer aan herinnerd zijn waarom ik dat al jaren niet meer doe, want het is toch altijd gewoon een broodgeworden teleurstelling.

* me nog nooit zo hard niet vereenzelvigd met mensen op tv als met de deelnemers van Kamp Waes. Sporten? Uithoudingsvermogen? Zelfdiscipline? Niet kapot zijn na een trap oplopen? Wat?

* de Millennium-trilogie beginnen herlezen.

* ‘You’ in een weekend uitgekeken.

* mijn mama huilend opgebeld. Read more

Keek op de week #78

Vorige week was ik mijn oude format van de Keek al een beetje beu en ik moet zeggen: toen ik eenmaal zomaar wat dingen die waren gebeurd begon op te schrijven, ging het een stuk vlotter dan normaal. Ik denk daarom dat het format zoals ik het toch al een dikke twee jaar gebruik aan een welverdiend einde toe is. Misschien vind ik het later wel weer tof, maar voorlopig hou ik het bij wekelijkse willekeurige ramblings op deze manier. Ciaokes byekes!

Read more

Een soort van keek op de week maar toch niet helemaal

Ik heb er namelijk niet zo’n bijster spannende week op zitten. Niet dat mijn weken anders zo bloedstollend zijn, maar toch: vandaag heb ik echt extreem weinig te melden voor het format dat Keek op de Week nu eenmaal is. Zo’n verslagje met maar twee positieve punten en een negatief puntje en een halfslachtige poging tot iets waar ik naar uitkijk, dat is toch ook dat niet hè? In plaats van mijn brein hierover te pijnigen, besloot ik dan maar om in het wilde weg een beetje dingen die afgelopen week zijn gebeurd hier op het digitale papier te kwakken. Ook goed. Is mijn blog. Ik doe gewoon lekker wat ik wil. Neh.

Read more