Durf te vragen

Ik bedacht ineens iets, vanmorgen, toen ik mijn haar stond te wassen in de douche. Ik had namelijk net mijn wekelijkse rondje Bloglovin’ achter de rug en het was me opgevallen dat ik best een klein blogcirkeltje heb. En daarmee bedoel ik niet per se het aantal blogs dat ik volg, want dat vind ik prima. Ik lees niet vaak genoeg blogs om het dubbele aan te kunnen. ‘Klein blogcirkeltje’ slaat meer op welke mensen ik zoal volg. Ik merkte namelijk ineens op dat zo goed als alle blogs die ik volg, ook elkaar volgen. (Ik weet het, ja, Talitha, lekker late to the party der realisatie, zet u, alsnog welgekomen, neem een inmiddels al viezig zacht geworden chipje.) 

Toen ik er eenmaal op ging letten, bleken de comments op elke willekeurige blog die ik volg steeds weer van dezelfde bloggers te wemelen. Inclusief mezelf. Een objectieve buitenstaander zou bijna gaan denken dat we er massaal elkander voor betalen. (Which we’re not, right? Asking for a friend die de memo klaarblijkelijk heeft gemist?!) Enfin, doordat we allemaal grotendeels dezelfde mensen volgen, leer ik amper nieuwe blogs kennen. Want tja, alle blogposts die ik lees, verwijzen steeds weer naar bloggers die ik al ken. En alle comments komen van bloggers die ik al ken. Maar ik vind het juist wel fijn om af en toe een frisse nieuwe blog te ontdekken. Dus toen bedacht ik: als ik nu eens mijn lezers actief om tips zou vragen? In een blogpost?

Dat idee kreeg ik dus terwijl ik mijn haar stond te wassen. En zoals eenieder weet die zich al eens op het punt op zijn of haar leven bevond dat je op je gemakje shampoo stond in te masseren met verder helemaal niks on your mind: heelder wereldveroveringstrategieën en briljante plotlijnen voor Nobelprijswaardige literatuur die nooit zal geschreven worden, ontstaan in die tien minuten. (Ik weet niet hoe lang jullie daar over doen, maar ik heb lang haar en eindeloos veel tijd in mijn werkloze leven, dus ik sta daar vrij lang.) En dus bedacht ik ineens nog veel meer dingen waar ik eigenlijk wel tips over wil krijgen.

Zodoende durf ik te vragen. Aan jullie, beste lezers, om mijn kennis en leefwereld te verrijken met jullie allerbeste tips. Waarover dan zoal? Awel. Read more

Stay sexy: wanneer influencen gevaarlijk wordt

Een ietsje ingekorte en kuisere versie van dit stuk vind je bij Charlie Magazine.

In mijn voormalige thuisland ontstond vorige week heel wat ophef over een boek: Sexy, but tired. But sexy. van de Nederlandse vlogger Jamie Li. En neen, het geeft niet als je niet meteen weet wie dat is.

Jamie Li is een vrij bekende influencer in Nederland, zo blijkt. Volgens de vakliteratuur that is Wikipedia en enkele pastelkleurige lifestyleblogs is ze bekend geworden met beauty en fashion vlogs op YouTube. Basically richt ze dagelijks een camera op zichzelf, haar make-uptas, zichzelf, haar kleerkast en nog een beetje meer op zichzelf. En daar heeft ze een winstgevende business uit gebouwd. Oké. Good for her. Vlogs boeien mij persoonlijk niks, maar good for her. Ik doe het haar niet na.

Op een dag besloot Jamie Li dat captions onder haar eindeloze stroom outfitfoto’s op Instagram niet voldoende waren om haar wijsheid met de wereld te delen, en schreef dan maar een boek. Sexy, but tired. But sexy. belooft vrouwen te helpen om ‘alle ballen in de lucht te houden’ én daarbij steevast sexy as hell te blijven. Read more

Elk pad is het juiste pad en waarom ik mezelf dat keihard blijf voorhouden

In mijn laatste week in Amsterdam (wat overigens alweer een volle maand geleden is, jongens, can you believe it?) liet ik, zoals mijn trouwe lezers en/of Instagram-volgers weten, een tattoo zetten om die periode uit mijn leven voor altijd bij me te dragen. Nu zijn tattoos niet goedkoop, waarde medemensen. Men rekent namelijk altijd een basisprijs – voor de tijd, inkt, apparatuur enzovoort. In de meeste shops betaal je daarom sowieso minstens vijftig á zestig euro, zelfs voor de allerkleinste tattoos. Zoals, bijvoorbeeld, drie ieniemini superdunne kruisjes boven elkaar. Nu ben ik inmiddels Hollandsch genoeg* om van m’n leven niet zoveel geld te willen neertellen voor zoiets onnozel kleins, dank je heel erg feestelijk. Dus besloot ik om dan meteen ook maar een tweede te nemen, als ik toch helemaal naar de tattoo shop zou gaan en weer met folie zou rondlopen en crèmetjes moest smeren achteraf enal. En zo geschiedde.

(*da’s echt een grapje, trouwens, want de gierigste mensen die ik ken zijn stuk voor stuk Vlamingen en de meest vrijgevige allemaal Nederlanders. Serieus.) Read more

Een hoop random foto’s van wat ik de afgelopen weken zoal heb gedaan want zo vreselijk interessant is mijn leven wel

Een hele stapel boeken naar het ruilboekenkastje in je straat brengen en dan terugkeren met twee random delen uit de Harry Potter-reeks, omdat je het simpelweg niet over je hart kan krijgen om Harry Potter-boeken niét mee naar huis te nemen. Ook al bezit je al drie versies van de reeks. Yeah: been there, done that, already tried cramming all the books in my bookcase.

Fantastische brunch bij mijn all-time favorite dinner (en nu ook breakfast) place Bazar in Amsterdam. Read more