What about you, #40dagenblogger?

Bij Irene zag ik dit vragenlijstje voor deelnemers aan #40dagenbloggen, bedacht door Babs. Een vragenlijstje dat echt over het bloggen zelf gaat. Daar heb ik het vrijwel nooit over, want ik heb het doorgaans veel te druk met hier hysterisch lopen doen over mijn eigen leven,om het ooit echt over deze blog te hebben. Maar allez dan, bij deze!

Stel jezelf en de blog eens voor in max. 20 woorden

Talitha heeft een blog. En daar schrijft ze dingen. Die zijn niet erg baanbrekend. Zijn millennial issues. Dingen over haar werk. Dingen die ze efkes moet ventileren. Dingen die altijd de woordlimiet overschrijden. (Zoals nu.)

Waarover ging je eerste blogbericht?

Waarom Talitha nu eigenlijk een blog heeft. Geweldig baanbrekende content, ik zei het u toch?!

Veranderde de blog al van stijl en inhoud in de loop der jaren?

Dit ding bestaat net iets langer dan een jaar, dus we kunnen nog niet echt in meervoud spreken, maar mijn blog is nog niet erg veranderd sinds de eerste dag. Het design is een half jaar geleden wel rigoureus omgegooid en daar ben ik heel blij mee. Dat gaat ook niet zo snel meer veranderen, want ik ben verschrikkelijk slecht in die dingen en ik vond het de hel om daar uren aan te prutsen. Qua inhoud ben ik toch wat afgestapt van column-achtige stukjes en ben ik meer persoonlijke verhaaltjes en life updates beginnen schrijven. Naargelang er meer lezers over de vloer kwamen en die bleven terugkomen en me zo ook steeds beter leerden kennen, werd dit steeds meer een persoonlijke blog.

Maar ik schrijf nog steeds niet echt van die snelle, korte ‘hier is een random overpeinzing of anekdote’-stukjes die ik vaak wel bij anderen zie. En graag lees, overigens. Maar ik kan dat dus om de een of andere reden niet. Zomaar een willekeurige gedachte bloggen. Ik denk toch altijd in verhaalopbouw en zo. Alles moet een begin, midden en een einde hebben. En een doel. Soms heb ik zin om over iets te schrijven en begin ik eraan, maar stop ik op de helft alsnog omdat ik steeds denk: “Ja, uhhh, maar wat is nu je punt?” En dan verwijder ik het weer. Stom eigenlijk, hè? Want dan lees ik precies zo’n stukje bij iemand anders en is er niet echt een punt en is dat gewoon helemaal oké. Maar zelf kan ik dat dus niet goed.

Wat wil je graag nog bijleren om je blog te verbeteren?

Design en algemene WordPress-thema’s snappen zou al handig zijn, eigenlijk. Die ene keer dat ik ermee aan de slag ging, deed ik ook maar wat. En misschien zou fotografie ook wel nuttig zijn. Alleen boeit dat me dus niet zo heel erg. Ja, dames en heren, u leest het goed: hier bevindt zich de enige vrouwelijke millennial ter wereld die niks van fotografie afweet en daar ook amper interesse in heeft! Ik heb geen spiegelreflexcamera! Ik heb geen polaroidcamera! Ik heb zelfs geen goedkope camera uit de solden bij de Media Markt! #awmagawdhowdoyouevenexist

Als je slechts één blogpost mocht kiezen om je nieuwe lezers te laten lezen, welkeen zou dat zijn?

Ehhhhh. Moeilijk. Een van de eerste echte blogposts die ik schreef, ging over de dag dat ik zomaar ontslag nam bij een best wel big deal overheidsbaan. En daar heb ik van alle kanten heel veel reacties op gekregen. Het is een redelijk typerende post voor deze blog, denk ik. Veel te lang, natuurlijk. Met een begin, midden en een einde, want tja. En een punt dat gemaakt moet worden. Maar ook qua stijl en filosofie is het mij ten voeten uit.

Op welke (blog)skill van een andere #40dagenbloggeR ben je stiekem jaloers?

Zoals ik zei, kan ik helemaal niks, nada, noppes qua design en illustraties. Every single time als Irene haar blog verandert (en dat doet ze toch wel regelmatig), ben ik wel een beetje jaloers dat ze dat zomaar efkes in een handomdraai doet. Dat de stijl telkens weer helemaal anders is, maar toch altijd heel erg Irene. (Daarom blijf ik haar ook tot vervelens toe in de comments toeroepen dat ze er haar beroep van moet maken.)

Ook qua fotografie-skills ben ik wel een beetje jaloers op haar. Net als op Romy, die naast een seemingly eindeloze collectie kleurrijke spullen ook een hoop flatlay-talent in huis heeft. (Daarnaast weet ik pas sinds ik Romy’s blog lees wat een flatlay überhaupt is.)

Ten slotte zou ik graag eens mijn Goblet of Fire vullen in de bodemloze inspiratieput van Liesbet, die er telkens weer in slaagt om originele invalshoeken te vinden voor blogposts over boeken en alles wat daaraan gerelateerd is. Ik doe het haar niet na! (Wat redelijk duidelijk is door het feit dat ik hier alwéér een tag invul in plaats van zelf eens een onderwerp te verzinnen.)

Voor welke samenwerking mogen ze je altijd contacteren?

Gratis eten met veel carbs en/of suiker. Gratis boeken. Gratis reizen. GRATIS ALLES WANT IK BEN EEN ARME MILLENNIAL IN EEN DURE HOOFDSTAD GEEF MIJ ALLES.

Waar, wanneer en hoe lang blog je meestal?

Meestal blog ik op de bank in de woonkamer. Ik blog bijna nooit vooruit, dus dat gebeurt vrijwel altijd ’s avonds na werk. Behalve op zondag, want dan ga ik vaak ’s ochtends ontbijten in de koffiebar op de hoek en schrijf ik mijn vaste weekrubriek. Ik ben toch wel snel een uur of twee kwijt aan een blogpost, afhankelijk van de inhoud. Lijstjes pleur ik zo in elkaar, maar een volledige tekst moet – ja, daar ben ik weer – van A tot Z kloppen. Ik schrijf een post vrijwel altijd in één keer meteen zoals ik ‘m wil, maar zit vooral veel na te denken over structuur, opbouw en wat ik wel/niet wil vertellen. Maar veel herschrijven of bijschaven qua taal zit er niet bij. Ik heb mijn eigen stijl voldoende in de vingers om het de eerste keer al bijna helemaal te hebben zoals ik het wil. Ik herlees wel nog twintig keer om typ- en spelfouten uit mijn posts te vissen, want zo neurotisch ben ik dan ook wel weer.

Wat is je ultieme blogessential (naast de computer)?

Uhhh. Mijn telefoon is handig voor foto’s, als ik eens uitzonderlijk mijn eigen foto’s gebruik, of om onderweg of op werk snel een blogideetje te noteren. Maar verder heb ik geen essential. Ik doe niet echt aan notitieboekjes of planners of zo.

Welke bloggers die deelnemen aan #40dagenbloggen volg je op de voet en lees je zo vaak als mogelijk?

Geen andere bloggers dan usual, eigenlijk. Er zijn een 20-tal blogs die ik volg, allemaal via Bloglovin’. Ik lees niet altijd alle posts van iedereen die ik volg, maar selecteer op wat ik denk dat me zal boeien. Ik merk wel dat ik vrijwel alles lees van Irene, Lieze, Sam en Romina.

En sowieso lees ik alles van Kelly altijd first thing, van de eerste tot de laatste letter, omdat zij de eerste blogger is die ik ooit volgde. En dan spreek ik echt van tien jaar geleden. Ik lees eigenlijk pas blogs sinds ik er zelf eentje heb, maar Tales From The Crib is de enige die ik al die jaren steeds trouw heb gevolgd.

Hoe vergaat het bloggen je tijdens de #40dagenbloggen? Hoe pak je het aan? En zou je volgend jaar weer meedoen?

Ik heb een beetje een valse start genomen, omdat #40dagenbloggen deze keer echt BOENK middenin een heel drukke periode in m’n leven begon. Zowel op werkvlak als privé had ik heel grote en tijdrovende projecten lopen. Maar ik wilde me er niet zomaar makkelijk van af maken en dus heb ik toch elke avond een blogpost in elkaar geflanst. Gek genoeg zelfs nooit een korte. Ik ben niet zo van het korte. Het was dus wel lastig, en ik heb inmiddels nog steeds niet echt de tijd gevonden om vooruit te schrijven, behalve deze post. Die schrijf ik op zondag.

Ik ben sowieso van plan om deze challenge netjes uit te doen, want ik vind het wel erg leuk. Volgend jaar zou ik ook zeker weer meedoen, maar dan ga ik me toch wat beter voorbereiden. Me dunkt dat het allemaal een heel stuk makkelijker is als je al een paar posts in de planning hebt staan.

Deel 1 tip of bemoedigend woordje om de andere bloggers een duwtje in de rug te geven.

Tags zijn echt geweldige lifesavers. Maar probeer er toch uw eigen ding mee te doen. Ik zie veel tags rondgaan die zo inspiratieloos worden ingevuld… Retesaai vind ik die. Ik doe zelf wel altijd mijn best om voor minder voor de hand liggende antwoorden te gaan. Dat maakt zo’n tag toch stukken leuker om te lezen.

Daarnaast wil ik mezelf wel vaker gaan houden aan de raad die de bedenker van deze tag zelf gaf: “Denk niet te veel na. Vertel wat je te vertellen hebt, al is het maar een kleine anekdote. De spontane berichten zijn vaak de vlotste om te schrijven en ideaal voor de late uurtjes.”

Post hieronder een foto van hoe je nu aan het bloggen bent. Het leven zoals het is.

Als een echte millennial in de hoofdstad zit ik te bloggen op mijn MacBook in een koffiebar HAHAHA DARE TO BE DIFFERENT ENAL.

15 thoughts on “What about you, #40dagenblogger?

  1. Oh zo leuk dat je de tag overnam. Jij schrijft echt heel spontaan en grappig. Ik volg je meer vanaf nu. En vooral die keek op de week rubriek: top! Misschien door de taart, dat kan. Ik ben gemakkelijk te verleiden met suiker ?

    1. Haha ja, ik weet het, ik denk dat de helft van de lezers van die rubriek steeds terugkomen voor de foto’s. Sugarclickbait 😉 Merci voor het compliment!

  2. Hier begint 40 dagen bloggen precies toch iets moeilijker te worden. Heb een paar berichten geplaatst waar ik niet helemaal tevreden mee ben en misschien anders niet zou hebben gepubliceerd. Heb ook niet meer zo op voorhand gepland, het leven is nu eenmaal meer dan bloggen. Maar ik wil het ook nog wel volhouden tot het einde.

  3. Haha ik weet niet of ik mij mislezen heb of dat je echt bedoelt dat je jaloers bent op mijn fotografieskills. Want skills zijn het toch niet hoor. Ik doe maar wat 😉 Ben eigenlijk ook wel jaloers op Romy. Niet dat die felgekleurde dingen echt bij mijn plekje passen maar ze weet toch altijd iets moois te maken van een berg random spullen. HOE DOET ZE HET? Als ik een flatlay probeer te maken, lijkt het nergens op :p En tof dat je deze vragen hebt beantwoord! Leuk om te lezen hoe het er bij een ander aan toe gaat.

    1. Ik vind je ‘ik doe maar wat’-pogingen dan toch doorgaans beter geslaagd dan wat ik maar wat doe, en daar ben ik jaloers op 😉

    1. Yes, ik ben niet alleen! Da’s omdat wij zo focussed zijn op woorden, denk ik. Ik ben alleen bezig met taal. Ik kan niet visueel nadenken. Ik vond de kleurtjes voor mijn blog uitkiezen al moeilijk. En ja, die zijn gewoon wit en mintgroen. Exact dat.

  4. Hahaha, gotta love the millennial life (als je tag een of andere filantroop heeft aangesproken om je gratis reizen te geven: hé filantroop, I’m your gurl too, ik woon ook in een hoofdstad en zo). Nee even serieus: ik denk echt dat jij kan schrijven over het afval op een vuilnisbelt en dat dat nog interessant is of zo, gewoon omdat je zo grappig schrijft. (Maar misschien toch niet doen, whatever, mijn reacties hebben in tegenstelling tot je blogposts niet altijd een punt.)

  5. Ik wil ook altijd een begin, midden en eind hebben en ik heb een hekel aan spelfouten. (Oke, kleine typefoutjes, dat kan gebeuren, maar ik bedoel echt grote fouten) Ik probeerde laatst een beginnend blogster te volgen, maar ze schreef zo in 12-jarigen taal (ze zei nog net geen egt) dat ik het gewoon niet kon… Foto’s maken probeer ik wel, maar lukt nooit zoals ik wil en die stomme lay-out van mij ben ik nog steeds niet tevreden over. Dus ja: Herkenbaar.

    1. Ik kan mij ook geweldig storen aan bloggers die overduidelijk hun teksten nooit nalezen. Ik weiger die eigenlijk te volgen. Maar sommige volg ik toch omdat 1) ik ze ken en soort van verplicht ben, of 2) ze dan inhoudelijk wel echt interessant of grappig zijn. Maar uggggh….

  6. Op de 11,5 jaar dat mijn blog/site bestaat is er exact drie keer van lay-out veranderd. De huidige doet dan ook al enkele jaren dienst en ik heb voorlopig nog geen zin om daar verandering in te brengen vermits ik het wel mooi bij mijn blognaam vind passen.

    Oh, ik heb ook geen echt fototoestel hoor. Al een geluk dat de smartphones tegenwoordig een deftige camera hebben want anders zouden er geen foto’s op mijn blog en social media verschijnen.

    Onlangs heb ik mijn gsm ook voor het eerst gebruikt om notities te nemen tijdens het lezen want ik zat eindelijk in de zetel (zonder pen binnen handbereik) én ik was te lui om terug recht te komen en een pen halen.

    Ik zit hier trouwens een beetje geëmotioneerd naar het scherm te staren. Zo’n mooi compliment én dan nog zelfs een Harry Potter-referentie er bovenop. *insert die emoji met zijn hartjesogen* Dankjewel!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *