Keek op de Week #35

Oftewel: mijn wekelijkse rubriek op zondag, waarin ik terugblik op de voorbije 7 dagen.

Highlights van de week

* Er ligt al een tijdje een best wel groot project op me te wachten op werk, maar door alle ad hoc chaos kon ik er nooit meer dan een half uurtje per dag mee bezig zijn. Om het eindelijk eens van de baan te hebben, besloot ik om maandag thuis te werken om efkes een hele dag ongestoord aan dat project te kunnen rammen. En dat was zo’n verschrikkelijk goed idee, want om 18 uur was het al af. Immens pak van m’n schouders én ik moest niet eens m’n haar wassen = win win.

* Woensdag had ik een meeting op werk met iemand van Mediahuis die eens kwam kijken hoe wij dingen doen in ons bedrijf. Na vijf seconden detecteerde ik een West-Vlaams accent, waarna bleek dat ik met een Wevelgemmer (Wevelgemmenaar? Wevelgemezaan?) te maken had. Groot was zijn verbazing toen mijn Nederlands ineens veranderde in hardcore Iepers. Geweldig gezellig zitten keuvelen, wij, en het was beyond absurd voor mij om op de werkvloer ineens in het West-Vlaams te lullen.

* Het was een korte werkweek met zelfs maar twee dagen op kantoor, want op donderdag vertrokken mijn Lief en ik naar Antwerpen om ons huurcontract te tekenen. JAZEKER, we hebben een appartement! Yaaay! Vlak achter de Zoo van Antwerpen, dus qua locatie dik oké. Ik vertel er jullie later ongetwijfeld alles over.

* In Antwerpen had ik weer eens geen ene eurocent cash op zak (want het is 2018, mensen, fucking 2018) en bovendien nog steeds geen flauw idee hoe je tramtickets moet kopen, maar wél drie ontzettend enthousiaste blaren op mijn uitstekend voorbereide en zodoende in sandalen gehulde voeten. Gelukkig kan zwartrijden bij De Lijn anno 2018 ook gewoon nog steeds, dus kon ik alsnog van de tram en metro gebruikmaken om mijn trein te halen.

* Dit weekend nog maar eens een paar tassen vol perfect bruikbare maar compleet overbodige brol naar de Kringloopwinkel gebracht. Zo fijn. Echt zo fijn. En toch lijkt mijn huis nog geen vierkante centimeter minder vol te zijn. Whaddup met dadde? #brolvrijleven

* Vroeger verkocht ik boeken vaak via bol.com, maar sinds ze je daar verplichten om dure pakketzegels aan te schaffen (in plaats van de ouwe getrouwe flikker-er-gewoon-een-paar-postzegels-op-het-komt-vast-wel-aan-methode) levert dat bijna nooit meer dan twee euro op (maar wel een heleboel moeite van inpakken en versturen) en ben ik ermee gestopt. Gisteren bedacht ik dat ik ze misschien wel via Insta Stories kon verkopen, en zo geschiedde. Toen ik er al een vijftal verkocht had, reageerde iemand ineens dat ze de overige tien gewoon allemaal wel wilde. Hup, voor een mooi prijsje een deal gesloten en in één klap al m’n overbodige boeken weg! #itsthelittlethings

Dat was minder, vlinder

*  Vanaf ’t Eilandje helemaal naar Centraal moeten lopen met sandalen en drie blaren. Oké, halverwege ben ik dus gaan zwartrijden, maar daar heb ik genoeg voor geleden.

* De hele week lang van dat vieze vuile vochtige plakweer. Bweikes.

* En toen we eenmaal in België waren, voorbereid op tropische weersvoorspellingen met een koffer vol zomerkleren, was het ineens al regen en waaien dat de klok sloeg. Super.

* De Flixbus was nog maar eens schandalig hard te laat because of course.

* We hadden aanvankelijk met onze huisbaas afgesproken dat we 7-8 juli zouden verhuizen (omdat mijn schoonouders dan terug zijn van vakantie en kunnen meehelpen) en dan nog één weekje huur zouden betalen voor juli. In ons contract staat eigenlijk ‘kalendermaand’ en dus zouden we de hele maand nog moeten betalen, maar allez, we hebben er vier jaar gewoond en hij gaat toch pas weer verhuren vanaf 1 augustus omdat er eerst nog geschilderd moet worden en zo. Goeie deal, right? Right. Tot hij ineens van gedacht veranderde en besloot dat het ‘meer fair’ zou zijn als we de helft van de maand zouden betalen. Fair… Ons een week huur laten betalen als we er niet meer zijn? Aja. Wat extra geld uit ons squeezen, gewoon omdat je het kan, bedoel je. Want verhuren ga je sowieso die hele maand niet meer doen. SUPERFAIR JA, INDERDAAD, ECHT KEIDIK SCOREN OP DE COMPLETE ASSHOLEFAIRHEIDSSCHAAL. Enfin, er was niks meer op te zeggen, want volgens het contract zouden we eigenlijk nog meer moeten betalen, dus hij vond het al een superlieve geste van zichzelf. Omdat ik mezelf ben en het vertik om bijna 600 euro neer te tellen voor helemaal fucking niets, hebben mijn Lief en ik inmiddels een heel plan uitgedokterd om het weekend ervoor al te kunnen verhuizen met de schaarse middelen die we hebben. All is well in the end (hopen we), dus nu verhuizen we eind deze maand al (ERMAGERD ZO SNEL AL!!!) en moeten we zelfs geen ene euro meer betalen aan onze superdupergeweldig faire huisbaas, King of all Fairness, First of his Fair Name, Breaker of Promises.
Nèh
.

Uitkijken naar…

* Aanstaande vrijdagmiddagborrel, want dan organiseren we een megagrote tombola met allerlei spullen (*kuch* free influencer shit *kuch*) van op kantoor – ter voorbereiding op de verhuizing naar het nieuwe kantoor.

* Komend weekend krijgen we voor de allerlaatste keer mensen op bezoek bij ons in Amsterdam – slik – want dan komen er Vlaamse vrienden langs. We gaan zelf sushi maken (of ja, zij toch, en ik ga het opeten) en naar een escape room en al dat soort leuks. Zin in!

10 thoughts on “Keek op de Week #35

    1. Ja, hè? Bizar om te bedenken dat ik over een maand al in Antwerpen zit. Ik probeer het hyperventileren wat in toom te houden.

  1. Dat gaat daar ineens allemaal super snel. Best wel bizar dat je aan het einde van de maand plots een pak dichter woont. Maar tegelijk ook super fijn natuurlijk want een mede-Potterhead die ik kan bereiken met slechts één treinrit. Driewerf hoera voor mensen die niet met hun ogen draaien wanneer ik Harry Potter referenties maak.

    1. Ja, internationaal verhuizen is precies toch makkelijker als 17-jarige met alleen een zak kleren dan als 26-jarige met een hele inboedel ? Merci!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *