Keek op de Week #41

Oftewel: mijn wekelijkse rubriek op zondag maandag, waarin ik terugblik op de voorbije 7 dagen. 

Highlights van de week

* De top notch ventilator van mijn Lief die eigenlijk bedoeld is om hem af te koelen als hij moet drummen op een snikheet podium, maar dezer dagen op elke plek in huis mijn allerbeste vriend is.

* Met een goodiebag naar huis gaan na een sollicitatiegesprek. Serieus, da’s eigenlijk het beste idee ooit als je sollicitanten echt graag voor je bedrijf wil doen werken. Ik voelde me kei-gewild!

* Ik kan uiteindelijk toch m’n Belgisch nummer behouden! Was volgens de eerste mevrouw van de klantenservice echt compleet onmogelijk en zowat de meest ambetante vraag die iemand haar ooit in haar volledige carrière van telecomdienstverlening had durven stellen, maar had haar collega Ingo de week daarna ineens met één simpel klikje gewoon voor mij geregeld. Ik heb zijn mail letterlijk beantwoord met: “OH MY GOD DANK U WEL INGO GIJ ABSOLUTE HELD GIJ!”, met caps en alles, want zo blij was ik werkelijk. #Ingoforlife

* Zelfgemaakte pizza van mijn Lief.

* De twee-dagen-te-vroeg-verjaardagsbarbecue van mijn Lief in de bakermat. Het was cava en cocktails en hopen vleesch en zwaar verliezen met Kubb maar dan wel weer winnen met Uno en iedereen zich in mijn plaats doen schamen voor de vreselijk slechte vrijmibo-muziek die ik uit Nederland heb meegenomen. Kortom: gezelligheid.

* Eindelijk ons kersverse neefje ontmoeten en dat-ie niet één keer op mij gekotst heeft of niks! (Leer mij baby’s niet kennen, hast.)

* Op zondag even heen en weer rijden van Ieper naar Antwerpen en terug (en vervolgens met de trein wederom naar Antwerpen) met het bestelbusje van mijn schoonouders zodat we eindelijk eens alle brol van de verhuis konden wegbrengen. En we een kastje in de gang hebben. En mijn Lief de speciale boor en planken die hij nodig heeft voor mijn boekenkastplannen. En dat het dan binnenkort toch misschien wellicht zo te hopen eens allemaal in orde zal zijn.

Dat was minder, vlinder

* Dat mijn Lief besluit om zelf pizza te maken als het buiten al 36 graden is en je een open keuken hebt en de oven bijgevolg je hele woonkamer in een sauna verandert.

* De Nederlandse ondertiteling van Dark Tourist op Netflix. Echt: ga het gewoon eens kijken om je kapot te schamen in de ondertitelaar zijn/haar plaats. Dt-fouten every-fucking-where. Na het eerste half uur had ik hardnekkig veel zin om bleek in mijn ogen te gooien, dus switchte ik maar naar Engelse ondertiteling. Waar het een tijdje goed ging, tot er ineens de legendarisch zin verscheen: “Talking through woki toki.” THAT’S IT, I’M OUT. LAAT MAAR MET JE SERIE. LAAT MAAR.

* Om wat centjes bij te verdienen tijdens mijn funemployment (waarover trouwens komende week meer) doe ik af en toe wat van die simpele freelance SEO-copyklusje en da’s op zich wel chill. Chill mag je in deze context interpreteren als: ultiem hersendodend. En daarnaast ook hemeltergend, want die klanten gaan dan ‘checken op plagiaat’, wat voor hen zoveel betekent als ‘ik gooi volledige alinea’s in Google en ga dan vragen om herzieningen want de zinsdelen “aan de achterkant” en “bouwvergunning aanvragen” komen al voor in andere teksten, JE HEBT HET GESTOLEN!!!” #blijvenvirtueelglimlachen

* Dingen waar ik niet over kan bloggen. Onmetelijk frustrerend, maar waar. Over een bepaalde sollicitatie, bijvoorbeeld. Of over een bepaald bedrijf. Maar op zo’n manier schofferen is niet handig als je je professionele netwerk nog aan het uitrollen bent in je nieuwe stad. Ook over persoonlijke dingen, waarover ik zo graag eens mijn gal zou spuwen hart zou uitstorten, maar waarvan ik niet wil dat betrokkenen het lezen. Bloggen, jong, het is tegelijkertijd een vrijheid en een dwangbuis, soms.

* Op vrijdag naar Ieper treinen omdat het daar 5 graden minder warm is en dan heel blij zijn met je plan, tot je twee uur in een trein zonder airco blijkt te zitten HAHAHAHAHAhahaha. Was echt lachen.

* Hoe letterlijk elke Ieperling ging steigeren toen ik afgelopen weekend zei dat het dus werkelijk (ZOWEL FRANK ALS HET KMI ZEIDEN HET SORRY HOOR) nog vijf hele graden warmer was in Antwerpen. West-Vlamingen hebben soms een raar gevoel van trots, y’all. Echt boos werden ze bijna, alsof het een wedstrijd is die ze met hun alsnog whopping 34 graden keihard aan het verliezen waren. Bij deze: geloof me vrij als ik zeg dat ik ‘m alsnog veel liever had verloren. #maarFrankzeihetook #endanishetwaar #Frankforlife

Uitkijken naar…

* Uit eten vanavond, voor de verjaardag van mijn Lief.

3 thoughts on “Keek op de Week #41

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *