Keek op de Week #53

Oftewel: mijn wekelijkse rubriek op zondag, waarin ik terugblik op de voorbije 7 dagen. 

Highlights van de week

* Woensdag was de laatste dag van de stagiaire die altijd naast me zit op werk en waar ik het vanaf dag één heel goed mee kon vinden, maar gelukkig had ze een chocoladebom meegenomen bij wijze van troost: een gigantische, zelfgebakken triple chocolate brownie cake.

* Na de middag haalde ze echter nóg een exemplaar boven, deze keer om te vieren dat ze gewoon nog tot het einde van het jaar blijft. Als mijn eigenste kersverse junior zelfs, omdat ik had aangegeven dat ik ondersteuning nodig heb op praktisch vlak om m’n handen wat vaker vrij te hebben voor de inhoudelijke dingen. And they listened! Vanaf maandag heb ik dus een mini-teampje (waar hopelijk binnenkort zelfs nog een junior bij komt). Woohoo!

* Mijn Lief en ik gingen Bohemian Rhapsody kijken in de bioscoop. Hij is best wel een Queen-fan, namelijk, en ik schrik er altijd van hoeveel nummers ik altijd blijk te kennen. De film was mweh: geforceerd Hollywoodiaans met ongeloofwaardige dialogen. Maar de muziek maakt natuurlijk veel goed en de acteur die Freddie vertolkt is briljant. (Vinden jullie het trouwens ook niet grappig hoeveel zestigervaders – van het type gsm aan de riem, traditionele rollenpatronen, rechts gedachtegoed en een pak homofober dan ze durven toegeven – zo vaak dwepen met Queen, terwijl dat toch serieus een van de gayest bands met de gayest muziek en toch zeer zeker de gayest zanger ooit was? Ik vind het altijd tof om dat aan die papa’s out te pointen. Zij ietsje minder.) 

* Ik probeer mezelf aan te leren om Kinepolis eindelijk eens uit te spreken zoals het hoort en dat begint stilaan te lukken: Kinépolis in plaats van het extreem West-Vlaamse Kínepolis. (Ik ga ervan uit dat Kinépolis de correcte uitspraak is, want zo spreken ze het zelf uit in hun reclamefilmpjes?)

* In diezelfde Kinépolis was een van de reclamefilmpjes voor Bohemian Rhapsody overigens van semi-eigen makelij: de spot met Nafi Thiam voor de e-tron van Audi is door ons bureau gemaakt. Beetje trots in mijn stoel zitten glunderen, ik.

* Eindelijk eens vrij hebben op 1 november.

* Op vrijdag roepen dat ik nog eens zin heb om Lord of the Rings te kijken en dan op zaterdag ineens The Hobbit op tv zien. Niet helemaal hetzelfde, maar voldoende brainless entertainment om me blij te maken. (Maar ik snap nog altijd niet waarom ze zo’n dun boekje per se in drie films moesten uitrekken.)

* Zaterdag gingen we de culturele mensen uithangen in het Rubenshuis. Dat was wel eens tof om te doen, maar echt gevloerd was ik nu ook niet direct. Wat ik wél geweldig vond: in Antwerpen mogen Antwerpenaren dus gewoon gratis naar dit soort musea. EAT THAT, AMSTERDAM! Met je Anne Frankhuis en je Van Gogh Museum met wachtrijen van anderhalf uur.

* We gingen de stad in om een beetje te windowshoppen en echt te shoppen. Het was koud maar zonnig en dus ideaal weer om wat rond te slenteren in het centrum. Add een wafel met slagroom en een kop warme chocolademelk en voila, happiness.  

* Ik ging random naar een kapsalon dat ik via Treatwell met korting had geboekt en kwam naar buiten met EINDELIJK eens een goed geknipte frou.

Dat was minder, vlinder

* Helaas was het ook wel een kapster die graag knipt, want er zijn TIEN HELE CENTIMETERS van mijn haar af. En ik ben er nog steeds niet overheen. Je moet weten: het kost mij zeker een jaar om dat terug te groeien, zó langzaam gaat dat bij mijn haar. En ik ben al jaren aan het sparen tot ik echt lang haar heb. Ik had dode punten, ja, maar deze slachtpartij had ik toch niet zien aankomen. #neverforget

* Ook deze zaterdag gingen we wederom niet naar Amsterdam. Het begint een beetje een traditie te worden de laatste tijd, om dat tripje steeds uit te stellen, maar er komt altijd van alles tussen. Van uitstel komt echter geen afstel! Want ik mis mijn grachten 🙁

* De garagepoort van ons flatgebouw is kapot, wat betekent dat ik drieduizend sloten aan mijn nieuwe fiets a.k.a. mintgroene liefde van mijn leven heb gehangen en ‘m aan twee dikke buizen heb vastgeketend WANT JA IK ZIE HET AL GEBEUREN  DAT ER EEN INBREKER LEKKER WEGFIETST UIT DE GARAGE MET MIJN FIETSBABY MAAR NIET MET MIJ HOOR!!! #theemotionsarereal

* De kapotte garagepoort betekent ook dat ik mijn Lief mijn fiets naar ons appartement heb laten dragen om hem de eerste nacht binnen te zetten. In de woonkamer. You can take the girl out of Amsterdam, maar good luck met het wantrouwige fietsenstelendejunkievrezende Amsterdam ooit nog out of the girl te krijgen, maat.

Uitkijken naar…

* De (hopelijk douanekostenvrije) levering van mijn Black Milk Clothing-pakketje, kersvers besteld uit de sale. Als het kapitalistische systeem in de nabije toekomst ten onder zou gaan: aan mij heeft het alvast niet gelegen, hastn.

12 thoughts on “Keek op de Week #53

    1. Nodeloze verwarring van mijn kant, ik zeg ook Kinepólis. Allez, zei. Allez, probeer te stoppen met zeggen maar zeg ik nog steeds soms.

  1. Serieus, ik deel uwen afkeer tegenover kapsters die graag knippen (‘kapsters die graag knippen’… klinkt vreemd, maar gow). ‘Alleeeeeeen maar de DODE punten, héééééé!!!!!!’ Ga ‘k naar buiten met bijna ne carré terwijl ik een uur ervoor binnen kwam met haar dat over mijn tetten hing. Dat mijn haar dood was, wist ‘k, maar zo dood?! Dat is iedere keer keihard janken op de badkamervloer, jong.

    1. EXACT DAT. Zit al sinds vrijdag naar allerlei wildvreemde vrouwen op straat en tv te wijzen en te trunten dat die heur haar net zo lang is als het mijne was, en dedie, en dedie… En dan Jennifer Aniston zien in Friends. JANKEN.

    1. Shit nu ik het zo nog es een paar keer zeg zoals ik het altijd zeg, is ’t misschien ook zo bij mij. ? MA TIS DUS VERKEERD HE, DAT GE T EFKES WEET.

    1. Ik dus ook. Ik las de comment en dan zei ik het nog een paar keer, haha. Ben slecht in klemtonen inschatten, blijkbaar? ANYWAY TIS DUS VERKEERD. Allemaal afleren! ?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *