Niet dat ik alles zal kunnen opsommen, maar bon. Ik wil m’n blog weer een beetje beginnen opstarten en het weekoverzichtje bleek eerder al een goede stok achter de deur, dus ik ga nog eens een poging wagen. As you all know, waarschijnlijk niet stipt elke zondag, maar waarschijnlijk misschien toch wellicht soms al nekeer wel elke week. Hoop ik. En dus…

Een hoop random dingen die de afgelopen weken zijn gebeurd

* Mijn boekenclub adopteerde prompt een verloren gelopen Duitse (die weliswaar vloeiend Nederlands spreekt) tijdens een meeting, na een misverstandje dat ongeveer zo liep: ‘Hallo, zijn jullie…?’, ‘… de boekenclub? Jazeker!’, ‘… de Duitsers in Antwerpen? Die Facebookgroep?’, ‘Ah. Neen. Maar als die niet tof zijn, kom er gerust bij!’ En zo geschiedde. Wij waren toffer en sowieso ook een pak luider. (Het is dat onze meetinglocatie groot genoeg is. En wij veel dure Nutella-chocomelkdrankjes drinken.)

* Ik kreeg ineens allemaal brieven over mijn pensioentjes in Nederland. Daar heb ik de afgelopen jaren namelijk bij verschillende fondsen wat opgebouwd, maar het gaat om zulke luttele bedragen dat ik het ook in één keer kan afkopen, blijkbaar. En gezien ik toch verwacht dat ik het op m’n 70e (#realistischemillennialverwachtingen) niet meer van 120 euro bruto per jaar zal moeten hebben, heb ik liever een paar honderd euro die nu op m’n bankrekening worden gestort. Nu kan ik het namelijk wél hard gebruiken. Alleen blijkt dat bij het ene fonds al makkelijker te regelen zijn dan bij andere. Lees: één pensioenfonds in het bijzonder vraagt o.a. een ‘officieel bewijs van leven’. Aja.

* Überhaupt me verdiepen in pensioenregelingen en pensioensparen. Heb ik de voorbije weken regelmatig gedaan én snap ik inmiddels ook, alleen kan ik nog steeds geen keuze maken. Een braaf bommapensioenspaarverzekeringske met amper rendement of een veel lucratiever pensioenspaarfonds met weliswaar een reële kans op een nieuwe financiële crisis in de toekomst? IK WEET HET OOK ALLEMAAL NIET. En ik voel me al oud genoeg.

* Op een verjaardagsfeestje in de bakermat ineens van een kennis te horen krijgen dat er twee fans van m’n blog waren die me hadden herkend. Van een collega horen dat hij bij een boekvoorstelling aan de praat raakte met iemand die spontaan naar me vroeg en blijkbaar ook fan is. Allemaal waanzinnig tof (en hallo aan jullie!), maar voelt ook waanzinnig raar. Maar vooral tof. (Maar ook een beetje raar.)

* Ecocheques. Eerste keer in mijn leven dat ik ze krijg en ik snapte eerst niet goed wat ik ermee moet aanvangen – zonnepanelen leggen op het balkon van mijn huurappartement of zo? – maar nu ik weet wat je er allemaal mee kan en hoe het werkt en dat het eigenlijk basically gratis geld bovenop mijn krijg-je-voor-je-werk-geld is, ben ik fan. WOOHOO BELGIË MET JE FISCALE EXTRA DINGETJES ENAL.

* Mijn Lief en ik reden naar de Colruyt (want wij zijn nu grownups enal), maar reden daarbij een beetje te ver en moesten een U-turn maken, vlakbij een huis waarvan mijn wederhelft zei: ‘Hey, is dat niet het huis van Bart De Wever?’, waarna ik eens goed keek en het beaamde want yep, ik kijk altijd naar het journaal en lees kranten en volg de politiek en zo, dus ja, dat was zijn huis! We reden wat dichterbij en keken nog eens goed en ik zei: ‘Eigenlijk is dat wel niet zo’n groot huis he. Allez, die sjofele buurman op z’n sletsen daar heeft een dubbel zo groot huis als de burgemeester!’ En toen reden we voorbij en viel mijn frank dat de sjofele buurman eigenlijk BDW in z’n short en sletsen was, die het vuilnis buitenzette. BV-spotting: een introductiecursus.

* Parkeren op straat is in mijn buurt weliswaar gratis voor bewoners, maar daar moet je wel wat voor over hebben. Na werk nog 20 minuten moeten rond rijden om toch nog ergens een piepklein gaatje te vinden waar je met bloed, zweet en tranen de auto in kan proppen is helaas geen uitzondering. Toen onze huisbazen aankondigden dat ze een parkeerplaats gingen verhuren in een garage twee huizen verderop, hebben we dan ook niet lang getwijfeld. Onze bankrekening is nu wel elke maand 100 euro lichter, maar het voelt alsof we er zeeën van tijd voor terug hebben. (Als we nu nog op de een of andere manier de files konden afkopen, they could take all my money.)

* Ik ging nog eens naar Amsterdam en deed daar o.a. van waanzinnige freakshake bij mijn favoriete freakshakeplek, van pijnlijke laserbehandeling en van broodnodige threading, want in Antwerpen is dat laatste blijkbaar nog een zeldzaamheid (en ongeveer vier keer zo duur). 

* Ik kocht Vans met Daily Prophet-print uit de Harry Potter-collectie omdat je naar mijn bescheiden mening in dit leven nu eenmaal niet genoeg Daily Prophet printed shit kan hebben. 

* Mijn Lief en ik keken naar het tweede seizoen van de Duitse serie Dark op Netflix. Een enorme aanrader, maar wel eentje waar je je hoofd bij moet houden, want tijdreizen en tijdlijnen en mensen die dan ineens hun eigen vader blijken te zijn, of het scheelt toch niet veel. Beginnen aan het tweede seizoen vergde bij ons dan ook wat voorbereiding, met veel gegoogel en hersengekraak, maar als je eenmaal mee bent, jongens, dan is het zwaar de moeite. Dat je brein bij elke aflevering een beetje smelt is het helemaal waard. 

* Ik verwijderde mijn Facebookaccount. Na de verkiezingen, de analyses over de rol van Facebook in de extreemrechtse overwinning en het algehele besef dat er zo waanzinnig veel mensen in dit land zijn die hun stemkeuze baseren op sponsored ads, heb ik het afvoerputje van de beschaving definitief de rug toegekeerd. Beste beslissing ooit, 10/10 can recommend. 

* Ik luisterde naar podcasts. Laura H., bijvoorbeeld, van de makers van Bob, over Nederlands bekendste kalifaatmeisje. De Blankenberge Tapes, een fictieve crime story van de VPRO dat de dienst toerisme van ons gelijknamige badstadje waarschijnlijk niet heel graag zal horen. En De Kasteelmoord, wederom gemaakt door onze way meer podcastlievende noorderburen, waarin een geweldige glansrol is weggelegd voor verschillende locals die West-Vlaamse grammatica en zinsbouw naar proper Nederlands proberen om te zetten. Love it.