Oftewel: mijn wekelijkse rubriek op zondag (en, oké ja, soms eens op maandag), waarin ik terugblik op de voorbije dagen.

Dingen die niet helemaal waren wat ik ervan had verwacht

* De rit naar werk vorige week woensdag, toen ik een record breaking en dieptreurige 1 uur en 55 minuten deed over een afstand die theoretisch gezien slechts 35 minuten zou moeten duren.

* Het Diamantmuseum in Antwerpen. Volgens de website van de stad mag je er met je A-kaart (voor inwoners) voor 2 euro naar binnen, maar volgens de mevrouwen aan de receptie zijn dat allemaal leugens en moet je gewoon de volle pot betalen. And let me tell you: die 10 euro is het niet waard. Ik overdrijf niet als ik zeg dat we DIVA by far het saaiste museum vonden dat we in ons leven al bezocht hebben, en wij zijn nochtans wel redelijk museummensen. Maar SAAI, jongens toch. En dat zelfs met een al sinds geboorte tot shiny objects aangetrokken eksterkind als mezelve. We hebben ons er werkelijk doorheen gesléept – en dan ook alleen maar omdat er 10 euro voor was neergeteld. Tip: trakteer uzelf met dat geld liever op een lekkere wafel en een koffie in ’t Stad.

* The Outsider van Stephen King. Tweedehands op de kop getikt op vakantie, zonder dat ik wist waar het over ging. De eerste helft van het boek is opgebouwd als een mysterieus politieverhaal: er is een gruwelijke moord gepleegd op een kind en al het bewijsmateriaal wijst keihard naar de lokale baseballcoach, met DNA en alles, tot blijkt dat hij een waterdicht alibi heeft. Hoe kan hij op twee plaatsen tegelijkertijd geweest zijn?! Ik zat de hele tijd te wachten op een plausibele clever verklaring hiervoor, as promised by een onbekende recensent op de achterflap, maar toen bleek het weer een typisch supernatural King-verhaal te zijn. Ook goed – I love me some Stephen King – maar dan weet ik dat liever op voorhand. Nu was het een beetje een anticlimax, want tja, nogal een makkelijke uitleg natuurlijk.

* Het langverwachte telefoontje van de dierenarts over onze fluff ball. Het is niet goed. Het is heel erg niet goed, maar gelukkig reageert ze goed op de medicijnen, die we gewoon mogen blijven geven, en ze heeft geen pijn. Met wat geluk hebben we haar nog een paar jaar bij ons. (Desondanks was het weer een avondje janken.)

Dingen die ik heb ontdekt

* Als je bepaalde dieren googelt op een iPhone en sommige Android-telefoons, kan je die dieren gewoon via je Chrome-browser in AR-versie zien. Een leeuw in je huiskamer, bijvoorbeeld, of een pinguïn op je bureau, of eens checken of een golden retriever wel goed bij de kleur van je zetel zou passen. Me toch een dik kwartier mee geamuseerd op kantoor vorige week.

* Het (zelfverklaarde) oudste café van Antwerpen, compleet toevallig, met mijn schoonouders. En dat je er goed kan eten, ook. 

* Dat er dus wel degelijk voordelen verbonden zijn aan de klimaatopwarming. 

* Dat de betekenis van een ‘smos’ verschilt per regio. Had ik eindelijk de Antwerpse betekenis ervan geleerd, moet ik het nu weer afleren omdat de Vlaams-Brabantse broodjesmensen op het werk het nooit snappen 🙁 (Ja, ik heb problemen, jongens. Je wil mijn leven niet.)

Dingen waar we de laatste tijd naar kijken

* De Code van Coppens. Hi-la-risch, met als absolute hoogtepunt de aflevering met Jelle De Beule en Guga Baúl. Gieren in de zetel, zeg ik u, en dat doe ik nochtans niet vaak.

* De Twaalf, zoals half Vlaanderen momenteel. Ik kijk evenwel lekker ouderwets analoog, week per week, in plaats van de hele serie al te bingen via vrt.nu. Gewoon, omdat ik het tof vind om op zondagavond naar een goeie serie uit te kijken. Ben ik een uitstervend ras?

* El Camino, oftewel de Breaking Bad-film. Ik weet niet zo goed wat ik ervan vind, eigenlijk. ‘Meh’ comes most to mind. 

Dingen die ik voor het eerst deed

* Een studioshow van Belgium’s Got Talent bijwonen, omdat mijn schoonouders graag eens een tv-opname wilden meemaken. Zwaar indruk gemaakt met de VIP seats die we via het werk hadden gekregen, ook.

* Een kwartier met collega’s zitten praten over de ‘mega babe slut fuck’ en dat volledig binnen het kader van werk. (Want: briefing van een webshop met seksspeeltjes.)

Dingen waar ik de laatste tijd steeds mensen van probeer te overtuigen

* Hoe geweldig onze nieuwe digitale radiozender Willy is. Serieus: geen gebabbel, amper reclame en volledig mijn soort muziek. Love it. 

* De wasbare en dus eindeloos herbruikbare make-up-removerdoekjes van de Action. Heb je geen lotion of micellair spul of niks anders bij nodig! Gewoon water! Prikt niet in je ogen, gaat supersnel, is spotgoedkoop en nog eens bijzonder goed voor het milieu ook.

* Dat paaldansen niet enkel voor strippers is. En dat het echt heel moeilijk is. EN PIJNLIJK. En ook bijzonder tof.

En dan is er nog één ding…

… waarover ik belachelijk excited ben, maar helaas nog niet over mag/kan vertellen. Hence de radiostilte op deze plaats de laatste tijd, want ja, ik wil vooral daarover schrijven natuurlijk, maar dat kan nu nog niet, en tja dan moet het eigenlijk al helemaal niet meer weet je LAAT OOK MAAR IK BLOG WEL NIET. Zo ben ik dan ook wel weer.

Maar goed, wat zou dat mysterieuze Ding dan zoal kunnen zijn, 28-jarige blogger met verlovingsring en job in de media en een historie van verhuizen en veranderen?

a) Ik ben zwanger.
b) Ik heb een huis gekocht.
c) Ik ben van job veranderd.
d) Ik ga een jaar in Amerika wonen.
e) Ik ga een jaar in Bali wonen (want ja, millennials hè).
f) Ik schrijf een boek.
g) Ik ben geselecteerd voor een bijzonder populair tv-programma.
h) Ik ga in het buitenland trouwen.
i) Ik heb een grote som geld gewonnen.

Het antwoord? J: een van bovenstaande dingen, maar ik mag/kan nog niet zeggen welkeen. Blogvoer voor later!

(Maar spannend, hastn, zo spannend!)