Currently #15

Wat ik de laatste tijd zoal heb…

Gelezen

* Ik ben aan het herlezen geslagen. Nadat ik eerst nog eens mijn favoriete boek ter wereld uit de kast heb gehaald, ben ik nu opnieuw begonnen in de Millennium-trilogie. Grappig om elf jaar later hetzelfde boek nog eens vast te hebben en me nog haarscherp te herinneren hoe ik het de eerste keer las. (Als lamlendige puber met te veel vrije tijd, lang uitgestrekt op een tuinstoel bij mijn ouders tijdens een zonnige zomervakantie. Ahh, de tijden! Nu ben ik een vrouwmens met een hypotheek die elke dag in de file staat. Hoezo confronterend?)

* Deze blogpost van de immer hilarische Mark Manson. Die van de sarcastische zelfhulpboeken, ja. Hij had het over die ‘passie’ die iedereen anno 2019 schijnbaar moet vinden om gelukkig te zijn in het leven (eeeeeeen bedankt daarvoor, millennials!) en wat voor bullshit dat eigenlijk is. Ik vind het zelf ook moeilijk om aan te duiden wat mijn ‘passie’ precies is. Passie klinkt ook zo… actief? En ik ben een lui mens. Ik denk dat ik niks echt ‘met passie’ doe, of het zou ‘met een onnodige portie stemvolume nogal aangedikte anekdotes vertellen met nutteloos veel en weidse armgebaren’ moeten zijn. De meest treffende passage uit de blogpost vond ik:

And even then, who says you need to make money doing what you love? Since when does everyone feel entitled to love every fucking second of their job? Really, what is so wrong with working an okay, normal job with some cool people you like and then pursuing your passion in your free time on the side? Has the world turned upside-down or is this not suddenly a novel idea to people?

Look, here’s another slap in the face for you: every job sucks sometimes. There’s no such thing as some passionate activity that you will never get tired of, never get stressed over, never complain about. It doesn’t exist. I am living my dream job (which happened by accident, by the way. I never in a million years planned on this happening; like a kid on a playground I just went and tried it), and I still hate about 30% of it. Some days more. Again, that’s just life.

Ik heb mezelf er ongetwijfeld ook al aan bezondigd. Maar ik besef inmiddels dat het oké is om het merendeel van de tijd absoluut geen goesting te hebben om te schrijven of te brainstormen of creatief te zijn. Dat het niet betekent dat ik geen passie heb of niet weet wat ik moet doen met mijn leven. #eindetegeltje

Gezien

* Knives Out: een gekke semi-komische whodunit met Daniel Craig. Gewoon, omdat we nog filmtickets hadden liggen. Prima film, beetje raar, maar wel leuk raar. Ik zou er niet per se de halve rib uit je lijf voor betalen die Kinepolis doorgaans eist, maar als je nog ergens bijna-verlopen tickets hebt liggen verstoffen is het een aanrader.

* De New Year’s Special van Doctor Who. Van vorig jaar. Eindelijk. Well done, us!

* Heel blije foto’s van het petekindje van mijn Lief, in haar nieuwe zeemeerminnenbed. (A.k.a. een zeer geslaagd verjaardagscadeautje van tante Litha.)

* De allerlaatste Star Wars. Zo hard naar uitgekeken. Zo hard teleurgesteld. Toen de nieuwe trilogie onder Disney-bewind werd aangekondigd, was ik héél erg bang voor de disneyficatie van zo ongeveer de meest legendarische, tijdloze filmsaga of all time. I mean: was dat nu echt nodig? Het was toch goed zo? Why ruin a great thing? Enfin, toen kwam The Force Awakens. En hij was niet slecht. Absoluut niet slecht, zelfs. Goed, eigenlijk. Oké, eerlijk: ik heb er keihard van genoten. Kylo Ren was de ultieme coole badass villain die de trilogie nodig had. Mijn vertrouwen was hersteld! Daarna kwam The Last Jedi. En tja… ik had meningen. Over Leia die ineens een soort space Mary Poppins werd? Over Kylo die ineens z’n helm – zo ongeveer de essentie van z’n coolness – aan fritten sloeg en prompt gewoon een sulky emo kid werd? En toen kwam The Rise of Skywalker: de film die al mijn oorspronkelijke worst fears belichaamt. Een belachelijke Disney-versie van wat Star Wars ooit was. Ongeloofwaardige plotwendingen, rare momenten, losse eindjes en de meest verschrikkelijk overbodige filmkus OOIT. Ik zweer het u: het laatste half uur van de film zat ik gewoon te wachten tot het voorbij was. Zo fucking jammer, dit.

* Deze geweldig sarcastische pitch meeting over The Rise of Skywalker, die perfect (en hilarisch) uitlegt wat er precies allemaal mis is met de film. Maar niet kijken als je geen spoilers wil!

Gehoord

* De complete cd van (de nieuwe versie van) The Lion King, want met Beyoncé enal.

* Willy. Er staat inmiddels amper nog een andere radiozender aan in onze auto en ik zweer u dat dat niks te maken heeft met het feit dat Willy, mijn Lief en ik dezelfde werkgever hebben. Willy is gewoon alles wat wij willen in een radiozender: rockmuziek (zowel oud als nieuw, zowel britrock en indierock als oudeventenrock en metal), amper reclamespotjes (I know, the irony) en behalve op vrijdag ook géén oeverloos gebabbel van presentatoren. LOVE IT.

Gegeten/gedronken

* Syrisch in Brussel en dat was echt enorm lekker en belachelijk goedkoop. Ik heb geen flauw idee waar we het precies hebben gegeten, maar de mensen waren supervriendelijk en de porties overvloedig. Aanrader! (Maar dan als ik, weetwel, er verder ook nog enigszins nuttige informatie over zou kunnen verschaffen.)

* American pancakes met cream cheese, aardbeien en absurd veel slagroom bij Marolus, samen met Liesbet.

* Koffie uit het automaat in het DPG-gebouw in Antwerpen. Smaakte naar zeep.

Veel te veel gedaan

* Chocolade gegeten. Doe ik eigenlijk niet heel vaak, maar er was één week in december waarin mijn leven echt overspoeld werd door chocolade. De week daarna stond mijn hoofd vol puisten. Da’s dus blijkbaar ook een ding als je de dertig nadert. (Ik had dat vroeger namelijk nooit?!)

* Spul op iBOOD besteld, omdat er veel korting op was en we nu ineens een huis hebben waarvoor we eigenlijk te weinig spul hebben.

* Kerstkaartjes verstuurd. Echt keiveel verstuurd dit jaar, na onze gap year vorig jaar, maar de return on investment was toch maar een schamele 30%. Beetje triestig. Ik wil wel blijven kaartjes versturen in de kerstperiode, maar als ’t zo zit ga ik misschien wel eens een Black List opstellen. DRIE JAAR OP RIJ GEEN KAARTJE TERUGSTUREN MEANS VAN DE LIJST VLIEGEN! Is dat een ding of ben ik dan een beetje een kerstkaartjesnazi die de spirit van de holidays duidelijk voor geen meter snapt? #durftevragen

Veel te weinig gedaan

* De Warmste Week bezoeken in mijn nieuwe home town. Precies nul keer, namelijk. En mezelf dan opfretten van frustratie omdat ik enkel via de radio kon horen hoe Editors en ’t Hof van Commerce op 700 meter van mijn toekomstige voordeur speelden.

* Overbodige spullen uit mijn kleerkast die al maanden in een tas liggen te wachten ein-de-lijk eens op United Wardrobe zwieren. Het is dat je die altijd moet aantrekken en goed fotograferen en beschrijven en al die dingen hè, ik heb daar nooit zin in. Maar is wel een beetje een vereiste als je ze echt wil verkopen.

* Naar de Brico in Kortrijk geweest. Daar absurde sommen afgerekend.

Gepland

* Verhuizen!!! Aahh!!!

* En een weekendje Eindhoven, omdat ik er mijn trouwjurk moet ophalen. Die vervolgens nog anderhalf jaar onaangeroerd in de kast zal hangen, maar bon. (Al kan ik niet beloven dat ik er misschien niet af en toe eens in zal staan strijken of liggen Netflixen. Make it my money’s worth!)

(Ja, dit was halverwege december al geschreven en is nu pas online gezwierd.)

via GIPHY

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *