Huilend op het kantoortoilet

29 januari: Dag van het werkplezier

Een job die je graag doet, dat wil toch iedereen? Ik in elk geval wel. Daarom heb ik al een paar keer ontslag genomen bij prima jobs, puur omdat ik het eigenlijk niet (meer) zo graag deed. Niet iedereen heeft daar begrip voor. Want ja, zekerheid en een vast inkomen, hè? Natuurlijk is dat belangrijk. Maar als je toch een aanzienlijk deel van je leven op je werk doorbrengt, vind ik het minstens even belangrijk dat je er niet doodongelukkig van wordt.

In Amsterdam had ik een tijdlang een job in de reclame die ik enorm graag deed. En neem het gerust van me aan: niét elke ochtend jezelf dik tegen je goesting naar je werk slepen, maakt je een pak blijer en leuker om mee samen te leven. (Neem dat ook maar aan van mijn wederhelft, die me eveneens meemaakte toen ik ergens werkte waar ik me elke week wel minstens een keer huilend op de wc verstopte.)

Ja, werkplezier is een groot goed. Meestal koester je het pas écht als je het eenmaal niet meer hebt. Maar het kan ook een keerzijde hebben. Soms ‘vergeet’ je verlof te nemen. Of je onderhandelt amper over je loon. Vaak klop je veel te veel uren. Een leuke job is namelijk comfortabel. Met een fijne werksfeer gaan je collega’s al snel als vrienden aanvoelen en lijkt het kantoor steeds vaker op thuis. Alleen is het dat dus niét.

Het maakt niet uit hoe boeiend, afwisselend, leuk of cool je job is: het is nooit goed om meer dan tien uur per dag op dezelfde plaats door te brengen. Er is nog zoveel meer buiten het werk: zoveel mensen om te leren kennen, hobby’s om uit te proberen, talenten om te ontwikkelen, projectjes om in te falen. Er gaat zoveel tijd en ruimte in je leven verloren als je alleen maar op je werk zit. Of erger nog: thuis zit, maar steeds aan je werk denkt.

Een fantastische job is fijn. Maar voor je het weet, doet het sportdoelen verdwijnen, vreet het je hobby’s op en verkleint het je sociaal netwerk. Het maakt je ook compleet oninteressant, omdat je niets meer te vertellen hebt. Eén blik op de stapel ongelezen boeken in de kast vertelt je genoeg. Ja, elke ochtend zin hebben in je job is een enorm cadeau. Maar geloof me: geen enkel mens heeft op z’n sterfbed ooit spijt gehad dat hij niet méér e-mails had beantwoord.

(TL;DR: Een toffe job is goed. Een tof leven is beter.)

—–

Dag van het Naakt Tuinieren tot Knuffel je Kat Dag: je kan het zo gek niet bedenken, of er is een dag aan gewijd. Omdat ik veel te lui ben om zelf mijn onderwerpen te verzinnen, greep ik vorig jaar een half jaar lang al die gekke dagen aan om mijn wekelijkse column in De Krant van West-Vlaanderen mee te vullen. Het resultaat copy-paste ik gewoon schaamteloos hier, want uitgespaard werk enzovoort.

(Zei ik al dat ik ook een luie blogger ben?)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *