Welkom, nieuwe collega’s! (En ook iets over #40dagenbloggen)

Toen ik enkele jaren geleden met deze blog begon als uitlaatklep voor mijn persoonlijkheidsdodende ambtenarenbestaan op het stadhuis van Amsterdam, kon ik hier alles uitkramen wat ik wilde zonder er echt bij stil te hoeven staan. Vond ik fijn. Vind ik nog steeds fijn, dus probeer ik zo weinig mogelijk na te denken over welke bezoekers ik hier zoal over de virtuele vloer krijg. Helaas (maar eigenlijk vooral gelukkig) zijn dat er sindsdien een heel pak meer geworden. Mijn blog is hard gegroeid, ook al doe ik niet aan SEO en social media of eender welke vorm van reclame voor dit stukje wereldwijde web. (Vrij ironisch voor een reclamemaker, ik besef het wel degelijk.)

Dat betekent niet alleen dat hier steeds meer real life kennissen, vrienden en familieleden belanden, maar ook dat ik steeds belachelijk harder mijn best moet doen om dat te negeren. Als ik bewust zou nadenken over wie hier allemaal meeleest, zou dat onvermijdelijk beïnvloeden wat en hoe ik schrijf. En daar heb ik dus geen zin in. Want dan is deze plek niet meer van mij. And then what’s the point at all? Read more

#40dagenbloggen: the end

Ennnn… we zijn er! Vandaag is de allerlaatste dag van #40dagenbloggen. Sinds de start op 14 februari heb ik 40 keer geblogd! Daarbij heb ik ook alle 6 toegelaten skipdagen ingezet. Ik moet toegeven, het was nog best wel een lastige challenge. Niet per se door gebrekkige inspiratie, maar vooral doordat ik het – of had ik dat al eens gezegd? – eigenlijk veel te druk had.

Op de dagen dat ik tot 20u30 op kantoor zat of – nog erger – wel thuis was maar ineens om 21u15 m’n werklaptop moest bovenhalen om snel nog wat briljante copy te schrijven, heb ik de challenge langdurig, uitgebreid en gevarieerd vervloekt – geloof me vrij. En ik heb toch wel een paar keer midden in de week rond 22u30 – net thuis na een etentje met vriendinnen of collega’s – nog WordPress geopend om wat willekeurige woordenkots op jullie los te laten. Om de challenge alsnog tot een goed einde te kunnen brengen. En zie, het is me dan toch gelukt! Met zeer weinig voorbereiding en ongeveer 37 ad hoc geschreven posts, ben ik desondanks best blij met wat er de voorbije anderhalve maand op deze plek is verschenen. Read more

Gastblog: lilith van tales from the crib

Oké, tijd voor een bekentenis: ik lees tales from the crib al heel lang. Als in: ik heb de blog oorspronkelijk gevonden via een column van lilith in het gratis magazine van de jongerenbank van Fortis. Een papieren magazine!!! Waarlijks drie miljoen jaar geleden. Ik was meteen geïntrigeerd. Door wat en hoe ze schreef, maar ook door haar achtergrond: we komen uit hetzelfde plattelandsdorpje in de diepe krochten van de Westhoek en zijn naar dezelfde lagere én middelbare school geweest. Jazeker, daar zijn dus meerdere mensen geboren (überhaupt) die woordjes na elkaar kunnen schrijven op het wereldwijde web. Blohn, hastn, blohn.

Ik las haar blog al zo’n tien jaar geleden vanaf de banken van diezelfde middelbare school, terwijl lilith die-toen-mijn-huidige-leeftijd-had schreef over haar gestaag groeiende carrière als freelance journalist. En dus was ik misschien wel een héél klein beetje starstruck toen ze meteen reageerde op mijn oproep voor #40dagenbloggen. Of ik die ervaring hardop tegen mijn Lief heb vergeleken als een bericht krijgen van ‘de Beyoncé van de blogs’? Welnee. Ge kunt niks bewijzen. NIKS. 

Anyway. Ik geef het woord nu graag aan Bey… LILITH. Lilith. Hier is lilith.

(En hier kun je mijn gastblog voor haar lezen.) Read more

Mijn hoofdzonden: luxuria

De laatste weken las ik bij een aantal bloggers geregeld over de zeven hoofdzonden, maar dan onder de vlag #ouderzonden die in het leven is geroepen door Romina en Annelore. Elke zonde is daarbij omgezet naar een concrete vraag over het ouderschap die alle bloggers in een post beantwoorden.

Toen zag ik op het lijstje met bloginspiratie voor 40 dagen bloggen van Kathleen ook nog eens een vraag staan over de zeven hoofdzonden.

De conclusie was dus snel getrokken. Oké, universum, als je me ZO GRAAG hierover wil zien schrijven, dan doe ik het wel. Bij deze bespreek ik vandaag de derde hoofdzonde: luxuria. Hier kan je mijn vorige blogposts lezen: over superbia en avaritiaRead more

Gastblog: Evi van Evi’s Journey

De allereerste gastblog van mijn compleet ondoordachte impromptu #40dagenbloggen-actie is er! Hoera! Allemaal lekker op de valreep, want zo doen we dat op deze blog. We praten hier overigens ook meestal niet over onszelf in de eerste persoon meervoud, maar kijk. Soms gebeuren er al eens gekke dingen. ANYWAY. Het gastbloggen wordt afgetrapt door Evi van Evi’s Journey.

Evi leidt een totaal ander leven dan ik (met een bijzonder schattig kindje, bijvoorbeeld, en met regelmatig hardlopen en zelf koken en zo van die dingen waar ik nog nooit van gehoord heb), maar toch herken ik me vaak in haar. Ze verslindt bijvoorbeeld ook boeken – meestal zelfs dezelfde als ik – en houdt van Harry Potter herlezen. Maar Evi is ook vaak de enige die in de comments onder mijn hysterische posts over werk en drukte en ambitie en presteren en niet tegen failure kunnen niét haar verbazing/bewondering/afschuw uitspreekt, maar simpelweg herkenning. Want Evi is naar eigen zeggen heel erg hetzelfde als ik op die vlakken.

Het is dan ook weinig verbazend dat ze voor deze gastblog haar oog liet vallen op die ene post over time management die ik ooit eens schreef. Enfin, ik denk toch dat ze op die post doelt als ze dat zegt, want het enige wat ik daar eigenlijk in doe is zagen dat ik het allemaal niet kan. Kortom, de inspirerende uplifting content waarvoor jullie hier elke dag terugkomen! Maar hey, gelukkig is hier dan Evi, die jullie voor de verandering eens iets écht nuttigs laat lezen op deze blog. Doe er uw voordeel mee, zou ik zeggen. (Vooral het stukje over werken in blokken – zeker mails checken! – vond ik interessant en ga ik definitely eens uitproberen deze week.)

So without further ado… Evi! Read more

Vraagje

Als ik blog over het feit dat ik stiekem een extra skipdagje heb gebruikt gisteren (als in: eentje te veel volgens de regels), telt dat dan als een dag bloggen voor #40dagenbloggen?

Ik vind vandaag eventjes van wel.

(Ik ga deze week nog wel écht bloggen, beloofd.)

(Dat gastbloggen vraagt alleen meer tijd dan zelf bloggen, merk ik.)

(Maar de gastblogjes komen er deze week nog aan!)

(En ook na deze week.)

(Echt waar.)

“Oh ja, dat heb ik op je blog gelezen…”

Een tijdje geleden schreef Irene over wat zij ‘blogschaamte’ noemt. Oftewel: het ongelofelijk ongemakkelijke gevoel dat je als blogger vaak krijgt als iemand in real life ineens je blog vermeldt. Ik heb in de comments onder die post een heel epistel vol uitroepen van herkenbaarheid gedeponeerd, omdat ik hier ook keihard last van heb.

Hoewel ‘schaamte’ niet echt het juiste woord is. Want als ik me voor deze blog zou schamen, zou hij niet mijn naam dragen, laat staan dat mijn smoelwerk jullie dan bij elk bezoek zo pontificaal op de rechterkant van het scherm zou aanstaren. Of ja, onderaan, voor alle mobile millennials. Maar toch is er een pertinente soort ongemakkelijkheid.  Read more

Dingen die me abnormaal hard irriteren #3

lijstje

Beter bekend als pet peeves. Kleine dingetjes, meestal. Voor de meeste mensen dan ook onbenullige dingetjes. Maar niet voor jou. Om de een of andere onbekende reden erger jij je er echt mateloos kapot aan. Halen ze echt het bloed vanonder je nagels vandaan. Kunnen ze je op een slechte dag zelfs compleet moordlustig maken. Herkenbaar? Tuurlijk, want iedereen heeft ze.

Ik wijdde er eerder al wat blogposts aan (je leest ze hier en hier) maar kijk: mijn verzameling pet peeves blijkt een bodemloze put vol ergernissen te zijn. VERRASSEND. Tijd dus voor deel drie!

Voel je overigens vooral niet persoonlijk aangevallen als ik dingen opnoem die jij toevallig elke dag doet. It’s me, not you. Read more