Elk pad is het juiste pad en waarom ik mezelf dat keihard blijf voorhouden

In mijn laatste week in Amsterdam (wat overigens alweer een volle maand geleden is, jongens, can you believe it?) liet ik, zoals mijn trouwe lezers en/of Instagram-volgers weten, een tattoo zetten om die periode uit mijn leven voor altijd bij me te dragen. Nu zijn tattoos niet goedkoop, waarde medemensen. Men rekent namelijk altijd een basisprijs – voor de tijd, inkt, apparatuur enzovoort. In de meeste shops betaal je daarom sowieso minstens vijftig á zestig euro, zelfs voor de allerkleinste tattoos. Zoals, bijvoorbeeld, drie ieniemini superdunne kruisjes boven elkaar. Nu ben ik inmiddels Hollandsch genoeg* om van m’n leven niet zoveel geld te willen neertellen voor zoiets onnozel kleins, dank je heel erg feestelijk. Dus besloot ik om dan meteen ook maar een tweede te nemen, als ik toch helemaal naar de tattoo shop zou gaan en weer met folie zou rondlopen en crèmetjes moest smeren achteraf enal. En zo geschiedde.

(*da’s echt een grapje, trouwens, want de gierigste mensen die ik ken zijn stuk voor stuk Vlamingen en de meest vrijgevige allemaal Nederlanders. Serieus.) Read more

We zijn verhuisd.

Het heeft nogal wat voeten in de aarde gehad, maar we zijn ein-de-lijk verhuisd. Ik typ dit vanaf mijn heerlijke balkonnetje in de zon op een steenworp van de Zoo van Antwerpen – maar dan wel in Word om later in een of ander hip koffiehuis met gratis WiFi op WordPress te zwieren, want internet en tv is er nog steeds niet. Hebben we pas over twee weken. ZUCHT.

Read more

Geheimen van het volwassen leven

Een tijdje geleden schreef Irene een gastblog voor de virtuele verzameling van random brain farts, dagelijkse beslommeringen en algehele verzuchtingen that is deze blog. Rond die tijd deed ik hetzelfde bij haar en vandaag deel ik mijn eigen gastblog zelf nog eens hier. Want als er makkelijke manieren zijn om een blog te vullen zonder al te veel vingers te moeten uitsteken, dan is den deze er sowieso bij.

En neen, je hoeft niet zo veroordelend te kijken. Ik heb boeken te lezen in de zon en Netflix te kijken in mijn zetel. EXCUSE YOU VERY MUCH.

Voor deze gastblog baseerde ik me op twee eerdere posts van Irene waarin ze haar eigen Geheimen van het Volwassen Leven deelt. Nu heb ik zelf nog niet bepaald het Volwassen Leven uitgespeeld (achteruit inparkeren, wat is dat?), maar in mijn bijna zevenentwintig jaar op deze aardbol heb ik toch al wel een paar levenslessen opgedaan. Driekwart heb ik ter plekke uit mijn digitale mouw geschud toen ik eindelijk eens aan deze gastblog begon, maar dat neemt niet weg dat ik ze allemaal extreem hard meen. Doe er vooral uw ding mee. Of niet. BOEIT MIJ HET IK GA EEN BOEKJE LEZEN IN DE ZON.  Read more

Sex and the City Millennial

Een tijdje geleden schreef Sam van Single & Ready To Mingle hier een gastblog, waarna ik bij haar ging lullen. Ik was heel enthousiast om ook eens bij haar te kunnen schrijven, ware het niet dat ik nul komma nul ervaring met Tinder heb. En haar hele blog draait om Tinder. Of in ieder geval, single zijn (you don’t say?) en dating. Dingen die ik niet ben noch doe. Hm. Ik heb het dan maar een beetje in general over mijn liefdesleven gehad. En over het liefdesleven van mijn leeftijdsnoten. En over altijd de korstjes van je boterhammen opeten. Read more

Ik heb Nogal Groot Nieuws en ik mag het eindelijk vertellen!

De afgelopen paar weken hintte ik er een paar keer naar in mijn Keeken, maar ik mocht er hier écht nog niets over zeggen. Van wie? Van mijzelf, gewoon, omdat het Nogal Groot Nieuws is en ik het niet heel netjes vond om dit bescheiden stukje internet eerder in te lichten dan mijn collega’s en kennissen. Mijn écht naaste omgeving weet dit namelijk wel al een tijdje, maar het is van dat soort Nogal Groot Nieuws met dingen die je nu eenmaal in een bepaalde volgorde moet regelen en vertellen en zo. Dus vandaar. Read more

De muziek van mijn leven: XL versie

Een tijdje geleden is Tiny van Tiny Blogt bij mij over de virtuele vloer geweest in het kader van mijn gastblogactie, dus een paar weken geleden heb ik eens interessant lopen doen op haar blog. Ik vond het bloggen daar zo leuk dat ik heel enthousiast vier A4’tjes vol typte. Beetje te veel van het goede, natuurlijk, dus ik maakte een kortere versie voor haar lezers. Gelukkig vind ik het hoegenaamd niet erg om mijn eigen lezers met een miljoen woorden lastig te vallen, dus bij deze publiceer ik de XL versie. Voor wie meer zin heeft in muziek en minder in mijn nostalgisch gewauwel daarover, verwijs ik gaarne naar mijn blogpost bij Tiny Read more

Mijn hoofdzonden: luxuria

De laatste weken las ik bij een aantal bloggers geregeld over de zeven hoofdzonden, maar dan onder de vlag #ouderzonden die in het leven is geroepen door Romina en Annelore. Elke zonde is daarbij omgezet naar een concrete vraag over het ouderschap die alle bloggers in een post beantwoorden.

Toen zag ik op het lijstje met bloginspiratie voor 40 dagen bloggen van Kathleen ook nog eens een vraag staan over de zeven hoofdzonden.

De conclusie was dus snel getrokken. Oké, universum, als je me ZO GRAAG hierover wil zien schrijven, dan doe ik het wel. Bij deze bespreek ik vandaag de derde hoofdzonde: luxuria. Hier kan je mijn vorige blogposts lezen: over superbia en avaritiaRead more

“Oh ja, dat heb ik op je blog gelezen…”

Een tijdje geleden schreef Irene over wat zij ‘blogschaamte’ noemt. Oftewel: het ongelofelijk ongemakkelijke gevoel dat je als blogger vaak krijgt als iemand in real life ineens je blog vermeldt. Ik heb in de comments onder die post een heel epistel vol uitroepen van herkenbaarheid gedeponeerd, omdat ik hier ook keihard last van heb.

Hoewel ‘schaamte’ niet echt het juiste woord is. Want als ik me voor deze blog zou schamen, zou hij niet mijn naam dragen, laat staan dat mijn smoelwerk jullie dan bij elk bezoek zo pontificaal op de rechterkant van het scherm zou aanstaren. Of ja, onderaan, voor alle mobile millennials. Maar toch is er een pertinente soort ongemakkelijkheid.  Read more

Dingen die me abnormaal hard irriteren #3

lijstje

Beter bekend als pet peeves. Kleine dingetjes, meestal. Voor de meeste mensen dan ook onbenullige dingetjes. Maar niet voor jou. Om de een of andere onbekende reden erger jij je er echt mateloos kapot aan. Halen ze echt het bloed vanonder je nagels vandaan. Kunnen ze je op een slechte dag zelfs compleet moordlustig maken. Herkenbaar? Tuurlijk, want iedereen heeft ze.

Ik wijdde er eerder al wat blogposts aan (je leest ze hier en hier) maar kijk: mijn verzameling pet peeves blijkt een bodemloze put vol ergernissen te zijn. VERRASSEND. Tijd dus voor deel drie!

Voel je overigens vooral niet persoonlijk aangevallen als ik dingen opnoem die jij toevallig elke dag doet. It’s me, not you. Read more