Dingen die me abnormaal hard irriteren #2

lijstje

Beter bekend als pet peeves. Kleine dingetjes, meestal. Voor de meeste mensen dan ook onbenullige dingetjes. Maar niet voor jou. Om de een of andere onbekende reden erger jij je er echt mateloos kapot aan. Halen ze echt het bloed vanonder je nagels vandaan. Kunnen ze je op een slechte dag zelfs compleet moordlustig maken. Herkenbaar? Tuurlijk, want iedereen heeft ze.

Ik wijdde er eerder al een blogpost aan, maar kijk: mijn verzameling pet peeves blijkt een bodemloze put vol ergernissen te zijn. VERRASSEND. Tijd dus voor deel twee!

Voel je overigens vooral niet persoonlijk aangevallen als ik dingen opnoem die jij toevallig elke dag doet. It’s me, not you.

Read more

Dankbaar voor… #1

Dankbaarheidslijstjes zijn positief, fijn en goed om alles eens in perspectief te zien. Vandaar dat ik er een paar wil maken.

En om mee af te trappen: de plek waar ik 45+ uur per week doorbreng, waar ik even vaak schaterend van het lachen over de grond rol als dat ik intens gefrustreerd mijn pennen door de kamer gooi, waar ik in een gemiddelde week meer bier drink dan doorgaans in het hele weekend en waar allang niemand nog gek opkijkt van een muis meer of minder in de keuken (tja, eeuwenoude Amsterdamse grachtenpanden…).

Yep, mijn werk.

Read more

Ik heb geen idee meer wat ik met mijn meningen aan moet

Weet je nog die keer toen ik een opiniestuk over boze veertigplussers schreef, een paar weken geleden? Dat werd geweldig positief ontvangen door de Charlie-redactie. Geweldig positief ontvangen op – oh ironie – Facebook ook. Maar genadeloos afgebrand door een aantal boze lezers op de website van Charlie zelf. Er stonden positieve comments tussen, jazeker, maar enkele lezers voelden zich zo ontzettend aangesproken dat ze meteen begonnen te schelden. Op het artikel en op mij als persoon.

Da’s nu al een tijdje geleden. En achteraf zit ik met zeer gemengde gevoelens. Sta ik achter wat ik heb geschreven? Ja. Ik vind dat mensen online veel te agressief zijn. Vooral veertigplussers. Wat ze in reactie op het stuk dan ook keihard hebben bewezen. Ik vind de boodschap van mijn stuk nog steeds positief: wees eens wat rustiger en liever voor elkaar op social media.

Maar niet iedereen las diezelfde boodschap in het stuk. Sommigen voelden zich persoonlijk aangevallen. En gingen denigrerend of agressief reageren. En goh, eerlijk gezegd worstel ik daar nog steeds mee. Read more

Het West-Vlaams smalltalk-handboek

Twee weken geleden was het alweer vier jaar geleden dat mijn vriend Thomas Blondeau, auteur en mede-West-Vlaming in Amsterdam, plotseling overleed. Hij is 35 geworden. 

Afgelopen week schreef ik in een blogpost dat ik niet goed ben in smalltalk. Toevallig heb ik daar een paar jaar geleden een column over geschreven. In Mare, het blad waarvan ik twee jaar lang de vaste columnist was. Een baan die ik dankzij Thomas heb gekregen, omdat hij in mij geloofde. Voor hem schreef ik destijds dit stuk.

Read more

Confessions of a skinny bitch

Dit stuk verscheen ook bij Bedrock Magazine.

Vorige week las ik op Romy’s blog dat ze voor het eerst in 8 jaar weer een spijkerbroek had aangetrokken. Say what?! Dat had ze zo lang niet meer gedaan uit onzekerheid over haar bovenbenen. Die verstopte ze liever onder wijde jurkjes en rokjes. En ja, beste lezer, nu mag je meteen doorklikken naar de desbetreffende blogpost om te checken of ze werkelijk zo’n monsterachtig lelijke bovenbenen heeft, en met uw eigen ogen aanschouwen dat het tegendeel waar is. Afschuwelijk mooie benen heeft ze ja, in de strakke skinny jeans (pardon, jegging) die ze rockt alsof ze al jaren niks anders draagt. Maar toch heeft ze die erg lang proberen te verstoppen.

Deze post was best wel confronterend voor mij. Want ik heb dus precies het omgekeerde gehad. Read more

Ik moet eerlijk bekennen dat…

* ons appartement al sinds onze vakantie (toen mijn ouders kwamen house- en catsitten) niet meer is schoongemaakt. Dat was drie weken geleden. Oeps.

* ik obviously geen huishoudprinses ben, maar wel intens kan genieten van sommige seutige huisvrouwendingen zoals de was doen (en Netflix kijken) en door de Allerhande zitten bladeren om recepten uit te scheuren.

* ik die recepten vervolgens toch altijd door mijn Lief laat klaarmaken.

Read more

Mijn doodgewone (ochtend)gewoontes

Hoe ouder ik word, hoe fijner ik het vind om doordeweeks routines te hebben. Zeker ’s ochtends. Ik kan serieus net na het ontwaken al uitkijken naar de rest van mijn ochtendritueel. En ja, dat is redelijk seutig, maar het is ook pakken leuker dan mezelf 30 minuten voor ik de deur uit moet uit mijn bed slepen en dan snel-snel alles door elkaar doen om maar niet heel erg te laat proberen te komen.

Raar eigenlijk, want routines zijn voor saaie oude mensen, natuurlijk, maar ineens ben je geen 22 meer (maar wel een whopping bijna-26 jazeker dadde I’M A REAL GROWN UP NOW!) en besef je hoe fijn het is om te weten hoe elke morgen gaat verlopen.

Enfin, genoeg gewauweld over wat een saaie kwarteeuwer ik inmiddels ben geworden – you used to be cool, Talitha, what happened to you, vrouwmens?! In navolging van Kelly dacht ik, hey, zou het eens niet interessant zijn om mijn eigen ochtendroutine uit de doeken te doen op mijn blog?

(Waarschijnlijk niet echt, want wie boeit dat nu helemaal behalve ikzelf en misschien mijn moeder – hoewel ook die op zich wel betere dingen te lezen heeft – maar bon. De url hierboven impliceert wel degelijk dat dit míjn eigen webstek is, en dus doe ik lekker wat ik wil.)

Read more