Talitha ging uit eten met wildvreemden en je raadt nooit wat er toen gebeurde (deel 1)

Helemaal niks opvallends, eigenlijk, maar nu mijn blog een tijdje in semi-comateuze toestand heeft verkeerd, I figured dat ik wellicht wel een portie clickbait kan gebruiken om nog wat bezoekers te trekken hier. Lazy blogger gotta do what a lazy blogger gotta do. Of zoiets.

ANYWAY. Een half jaar geleden refereerde ik hier af en toe al eens aan het feit dat ik van second degree dinner had gedaan, maar tot voor kort heb ik er nooit echt over geblogd. Het verslag van dat diner was namelijk bestemd voor het negende bookzine van Charlie Magazine dat een tijdje geleden is verschenen (nog steeds hier te koop en nog steeds een aanrader). Maar omdat ik jullie allemaal zo lief vind, drop ik het nu ook nog eens hier, gratis ende voor niks. En ook een beetje omdat het reeds geschreven content is en dus lekker makkelijk voor mij. Lazy blogger, whaddup?

Dit is overigens de originele en niet-door-de-redactie-geredigeerde versie, dus eindeloos beter slightly anders dan wat er online en in print is verschenen.

Read more

De Grote Remigratie: 1 jaar later

Exact een jaar geleden ben ik terug naar België verhuisd. En jongens, het is voorbij gevlógen. Ik sta er serieus versteld van dat we alweer een jaar later zijn. Ik weet het, dat fenomeen zal zich nog veel vaker en sneller voordoen naarmate ik dichter (en verder voorbij) mijn dertigste levensjaar geraak, maar ik vind het toch redelijk zotjes.

365 dagen geleden alweer, dat ik tegen al m’n wilskracht in toch een beetje zat te wenen in het bestelbusje vol met de allerlaatste stukjes van ons leven in Amsterdam, op weg naar het zuiden, met een compleet in de war zijnde kat op mijn schoot en gelukkig ook de man die me altijd overal doorheen sleurt naast me. Diezelfde kat heeft toen trouwens van pure stress ook doodleuk pipi gedaan op haar teergeliefde baasje, in een auto waar we vervolgens nog anderhalf uur in 31 graden moesten doorbrengen, did I ever tell you that? Tof verhaal, waarlijks.

Anyway, inmiddels zijn we een jaar later en ik zou mijn lichtelijk sentimentele zelve niet zijn als ik daar dan toch niet eens op zou terugblikken.

Read more

Remigrant zkt. book bitches voor wijntjes en/of lattés

Het is alweer schaamtelijk lang geleden dat ik hier nog eens van mij liet horen, of zoals de immer poëtisch bezielde Sam het eergisteren verwoordde: ‘Elke keer als ik op uw blog kom, is het weer diezelfde taart.’ Ik ga er dan voor de sake of our friendship maar vanuit dat ze doelt op het exemplaar van mijn laatste Keek op de Week en niet op het u pertinent aanstarende beeld van mijn smoelwerk rechts op de homepage.

Ik zou hier eigenlijk een nieuwe Keek moeten op zwieren, maar ik heb geen zin. Ik kreeg namelijk net een ander idee en heb eerlijk gezegd veel meer zin om het daarover te hebben. En dus doe ik dat gewoon, want het is mijn blog en wie betaalt er hier feitelijk de hosting enal? AJA, KPEISDET ZO WEL EEN BEETJE!

Enfin.

(Missed my all caps ramblings, didn’t you? Graag gedaan.) Read more

Welcome to my crib, deel 2, want het is nu een andere

Weet je nog, lang geleden, toen ik jullie meenam op een halve tour van mijn toenmalige crib in Amsterdam, in wat ongetwijfeld nog steeds in jullie collectieve geheugen geprent staat als de meest waanzinnig interessante rondleiding van je leven?

Nee?

Ik ook niet. Tot ik het terugvond op deze blog. En toen dacht: tiens, ik heb nu een nieuwe crib, dus eigenlijk zou ik het eens opnieuw moeten doen. Toevallig kregen we een tijdje geleden bezoek over de vloer, waardoor we said vloer noodgedwongen nog eens moesten stofzuigen en – terwijl we dan toch bezig waren – de rest van de crib opruimen. Het ideale moment dus om foto’s te nemen voor een blogpost!

Bij deze: een nieuwe halve tour doorheen onze tweede crib! (Half, want de slaapkamer hebben jullie hier al eens gezien, de badkamer en de wc en de berging vind ik niet bijster interessant om te laten zien, de bureauruimte is alsnog niet opgeruimd geraakt.) Kortom: u mag u weer aan een geweldig professioneel rondleidingsniveau verwachten.

Read more

Talitha ging eens naar een influencersscreening

Wie mij op Instagram volgt, weet inmiddels al een paar dingen:

* Ik maak weinig onderscheid tussen Vlaams en Hollands en Engels in zowat elke zin die ik erop smijt.

* The sole purpose van Stories is om dramatisch te doen over alledaagse dingen.

* Mijn kat is de fluffiest of them all.

* Ik was gisteravond bij een exclusieve avant-première van Fantastic Beasts: The Crimes of Grindelwald.

(En wie mij niet op Instagram volgt, mist duidelijk een hoop top quality content.)

Read more

Maar hoe zit dat nu eigenlijk met uw funemployment enal?

Wie me volgt op Instagram en/of mij in real life kent, weet het inmiddels al wel: die is voorbij! Ik heb mezelf al met cava en een vettige maar ongelofelijk lekkere donut (van Hoeked, awmagawd, serieus de hype waard) getrakteerd om het te vieren, want het mocht zo stilaan eens tijd worden dat ik weer brood op de plank bracht. Ik heb het er bewust niet vaak over gehad hier, om de simpele reden dat ik weinig kon vertellen zolang ik gesprekken had lopen en lijntjes had uitstaan bij verschillende bureaus. Maar nu, oh nu! Nu kan ik keihard uit de biecht klappen!

(Ga ik desondanks toch niet heel hard doen, want ik wil wel nog vriendjes maken in de sector 😉 ) Maar ik kan jullie wel vertellen hoe het de afgelopen maanden is verlopen.  Read more

Een hoop random foto’s van wat ik de afgelopen weken zoal heb gedaan want zo vreselijk interessant is mijn leven wel

Een hele stapel boeken naar het ruilboekenkastje in je straat brengen en dan terugkeren met twee random delen uit de Harry Potter-reeks, omdat je het simpelweg niet over je hart kan krijgen om Harry Potter-boeken niét mee naar huis te nemen. Ook al bezit je al drie versies van de reeks. Yeah: been there, done that, already tried cramming all the books in my bookcase.

Fantastische brunch bij mijn all-time favorite dinner (en nu ook breakfast) place Bazar in Amsterdam. Read more

Een glimp van de nieuwe crib

Ik was eigenlijk van plan om onze hele verhuizingshel te beschrijven in een soort gefrustreerde Blogpost der Blogposts, maar weet je: laat maar. We wonen inmiddels al een week (wow!) in ons nieuwe appartement en daar moet nog zoveel in gebeuren dat ik eerlijk gezegd geen energie meer heb om te zagen over de verhuizing. (There’s a first! ‘k Zal het maar zelf zeggen.)

Oké nee, ik ben een beetje aan het overdrijven. Ik ben werkloos as fuck dus zo vermoeid ben ik ook niet – ik zit heelder dagen op terrassen van hipsterkoffiebars de wifi te stelen, dus zoveel tijd spendeer ik doordeweeks ook niet aan dat huis. Maar we leven wel nog steeds temidden bergen met spullen all over de living room floor en met een appartement waarin eigenlijk alleen de wc (die dus apart is hè, had ik dat al gezegd, OMFG?!) ‘af’ is. Als in: alles wat er moet staan en hangen, staat en hangt er. Voor de rest van de crib geldt: er is nog geen tafel/kast/boekenplank en dus kan [vul willekeurige spullen in] nog nergens staan en dus ligt het maar op de grond. Of, zoals in de woonkamer: de eettafel is er nog niet, waardoor ik nog niet weet waar de bank precies moet staan, waardoor we ook nog de tv niet kunnen ophangen en dat schilderij nog niet aan de muur kan en en en… Allez, you get me.

Langzaam maar zeker komt alles goed, though. De eettafel wordt komende week verwacht. De wifi zou de week erna moeten geïnstalleerd worden en wordt zelfs voor een groot deel door de werkgever van mijn Lief betaald – geen idee waarom, maar dikke hoeraatjes for that! Voor een paar euro per maand meer hebben we zelfs tv, dus voor het eerst in een jaar gaan wij binnenkort weer eens naar oldskool lineaire tv kijken in plaats van enkel Netflix. Millennials going on 30 hierzo (en in het geval van mijn Lief zelfs al een stukje erover). Binnenkort komen er dus wel eens foto’s, maar voorlopig is het nog niet bepaald de moeite op dat vlak.

BEHALVE. De foto’s hieronder!

Read more