Het is me wat met de eerste keren deze week. Ik schreef al over mijn eerste zeven bijbaantjes en blijkbaar heb ik nog steeds niet voldoende inspiratie om over iets anders te schrijven, laat staan om mijn eigen blogposts te bedenken, want deze week schreef Lieze over haar eerste keren en daar doe ik graag aan mee!
Ik weet niet precies meer hoe ik erbij kwam, maar ergens in mijn lijst met blogideetjes bleek een link te staan naar een oude blogpost van Shirley uit 2016 over haar #firstsevenjobs. En ik had vandaag zelf geen inspiratie, dus doe ik maar eens van goed gejat is niet verkeerd, of zoiets.
Ik presenteer u: het relaas van mijn eerste zeven bijbaantjes! Ge gaat mij nooit meer als voorheen bekijken, vrees ik.
(Of dit bevestigt juist elk vermoeden dat je ooit over mij hebt gehad. Kan ook wel.) Read more
Yep. Nét als iedereen alle jaaroverzichten al helemaal spuugzat is, is ze daar met dat van haar. Op 3 januari. VERRASSING!
(Ja, ik was vergeten dat het nog in de draft stond, ja.)
Nu kijk ik eigenlijk niet vaak terug op een jaar. Misschien omdat ik niet zoveel heb met nieuwjaar. Of misschien omdat ik dankzij deze boekjes (één en twee) al een paar jaar lang geregeld terugkijk op voorgaande jaren en wat er inmiddels allemaal is veranderd (of juist niet).
Maar als ik er zo eens over nadenk was 2017 eigenlijk wel een goed jaar. Eentje waarin ik toch een paar belangrijke beslissingen heb genomen, stappen heb gezet en waardevolle inzichten heb opgedaan. Die ik uiteraard met jullie ga delen.
Allemaal heel inspirerend en profound enal, ZOALS GE VAN MIJ GEWEND ZIJT NATUURLIJK.
Allez zeg. Over 366 dagen is het gewoon alweer oudjaar hè, mensen! Bizar hoe snel de tijd gaat.
En zoals dat bij een nakend einde van het jaar nu eenmaal hoort, heb ik dan maar eens een jaaroverzichtje gemaakt.
Sinds ik fulltime werk, heb ik mijn reading challenges op Goodreads elk jaar moeten bijstellen van 50 naar 25. En zie, dit jaar ben ik daar toch los over gegaan met een totaal aantal gelezen boeken van 31. Tijd voor een overzichtje dus! Op basis van het aantal sterren dat ik ze op Goodreads heb gegeven.
Het is zondagmiddag 24 december, wat betekent dat het vandaag druk-druk-druk is. Als ware Belgen vieren wij kerstmis namelijk op kerstavond en niet per se op eerste kerstdag, zoals in Nederland de gewoonte is.
Mijn ouders, schoonouders, -broers, -zus en nichtje zijn dit weekend allemaal naar Amsterdam gekomen om samen kerstmis te vieren. Het oorspronkelijke plan was om dat in ons appartementje te doen: nogal een challenge met 50m2 waar in totaal 10 man in gepropt moet worden. Maar toen bleek dat de Airbnb die mijn schoonfamilie met z’n allen hebben gehuurd niet alleen ruim genoeg is voor 10 mensen, maar ook erg gezellig! Het is een gerenoveerde woonboot, dus er is zicht op het water, en er staat zelfs een kerstboom in de woonkamer. Veel geschikter als locatie voor vanavond, dus we moven de party die kant op.
Mijn Lief is as we speak een eend aan het roosteren/bakken/koken/ik heb geen flauw idee want ik kan niet koken, maar het hele huis ruikt er in ieder geval naar. Er zijn gisteren belachelijk veel boodschappen gedaan, voor een diner met 3 gangen en ongeveer 47 hapjes voor bij het aperitief. De kerstboom valt bijna omver van de stapel cadeaus die eronder is gepropt. Ik zit op de bank in een kersttrui met de kat half op schoot, half op mijn laptop (werkt echt superhandig, ik raad het iedereen aan) en ben mijn Lief al een half uur aan het irriteren met kerstmuziek op volume 875. Kortom: het is keihard kerstmis hier! En toch maak ik nu even tijd voor een blogpost, Read more
Beter bekend als pet peeves. Kleine dingetjes, meestal. Voor de meeste mensen dan ook onbenullige dingetjes. Maar niet voor jou. Om de een of andere onbekende reden erger jij je er echt mateloos kapot aan. Halen ze echt het bloed vanonder je nagels vandaan. Kunnen ze je op een slechte dag zelfs compleet moordlustig maken. Herkenbaar? Tuurlijk, want iedereen heeft ze.
Ik wijdde er eerder al een blogpost aan, maar kijk: mijn verzameling pet peeves blijkt een bodemloze put vol ergernissen te zijn. VERRASSEND. Tijd dus voor deel twee!
Voel je overigens vooral niet persoonlijk aangevallen als ik dingen opnoem die jij toevallig elke dag doet. It’s me, not you.
Dankbaarheidslijstjes zijn positief, fijn en goed om alles eens in perspectief te zien. Vandaar dat ik er een paar wil maken.
En om mee af te trappen: de plek waar ik 45+ uur per week doorbreng, waar ik even vaak schaterend van het lachen over de grond rol als dat ik intens gefrustreerd mijn pennen door de kamer gooi, waar ik in een gemiddelde week meer bier drink dan doorgaans in het hele weekend en waar allang niemand nog gek opkijkt van een muis meer of minder in de keuken (tja, eeuwenoude Amsterdamse grachtenpanden…).
Yep, mijn werk.
Om de een of andere reden denken mensen dus vaak, geheel onterecht, de volgende dingen over mij. Read more
