22 januari: Pikante-saus-dag
Vandaag mag er eens extra hard met de fles Tabasco, sriracha of ander tongschroeiend ongein geschud worden, want de wereld viert het bestaan van de pikante saus. Ik gun het u van harte, maar zelf bekijk ik de feestelijkheden toch liever vanop een afstandje.
Ik ben namelijk een enorm watje als het op pikant eten aankomt. Niet eens op een witte-westerse-mensen-die-niks-gewend-zijn-niveau, maar daar nog vér beneden. Laat ik het zo zeggen: zelfs de meeste Doritos-varianten zijn mij al te heet. Ik ben sowieso een saaie eter, eigenlijk. Ik ben meestal fan van de klassieke smaken. Chips? Paprika. IJs? Vanille. Chocolade? Melk. Broodje? Smos. En als ik eenmaal weet dat ik iets graag lust, dan ben ik geneigd om dat altijd te bestellen. In het verleden is het me te vaak overkomen dat, wanneer ik dan eens uit de band sprong en voor een zotte andere smaak koos, het tegenviel en ik mezelf vervloekte. Never change a winning team. Ik ben, kortom, zeer tevreden met mijn pikantvrij leven.