Oftewel: mijn wekelijkse rubriek op zondag, waarin ik terugblik op de voorbije 7 dagen.
Highlights van de week
* Stomtoevallig ontdekken dat het nieuwe en door mij lang verwachte seizoen van Doctor Who al over twee weken begint én de eerste aflevering in de Kinepolis in Antwerpen wordt uitgezonden a.k.a. geeking for life en ’t zal wel zijn dat we al tickets gekocht hebben! (Of allez ja, in ons hoofd dan toch, in werkelijkheid zijn we steeds te lui geweest. Straks. We doen het straks.)
* Ineens was daar ook, BAM, het derde seizoen van Serial! Heerlijke timing, want er zijn weinig dingen beter dan luisteren naar Sarah Koenig als je twee uur in een trein naar Ieper moet zitten.
* We hadden zowaar nog mooi nazomerweer!
* Vrijdagavond ging ik naar de reünie van mijn middelbare school met twee van mijn jeugdvriendinnen. Liepen we er onverwachts ook nog een jeugdvriend tegen het lijf, van ‘ons groepje’, dus het was een soort mini-reünie in een reünie. We mochten ook vrij door de gangen en klaslokalen lopen, wat tegelijkertijd extreem surrealistisch en toch ook enorm vertrouwd aanvoelde. Na 15 jaar weer in het wiskundelokaal van het eerste middelbaar staan, zorgt er ook voor dat de meest willekeurige anekdotes ineens weer uit de krochten van je verdrongen jeugdtrauma’sherinneringen ontsnappen. Heel bijzonder. Ook grappig om te merken welke leraren je nog herkennen en welke reactie je bij hen oproept. (Mijn oud-wiskundeleraar begon spontaan te lachen toen we blikken uitwisselden, want ik was geen wiskundewonder en nogal, uh, luid en memorabel.) Persoonlijke highlight of the day: frietjes eten en pintjes drinken met mijn vrienden op de grond van de turnzaal. Mijn zestienjarige zelf had het moeten weten, jong. Truly a dream come true.
* Er eindelijk eens werk van maken om kleren en schoenen te verkopen. Ik verkoop schoenen, truien, shirts, jurkjes, the whole shabang op 2dehands en United Wardrobe. Mijn Lief werkt overigens 1 dag per week in Amsterdam, dus ik kan ook voor een normale prijs naar Nederland verzenden. JUST SAYING. (*kuch* Koop mijn dingen, ik ben arm.)
* Na een paar drukke weekends hebben we eindelijk nog eens een vrije zondag in Antwerpen. A.k.a. ons huis kan eens worden gestofzuigd/opgeruimd/schoongemaakt/gevuld met eten.
Dat was minder, vlinder
* Onze vrije zondag in Antwerpen is stormdag. We kunnen dus werkelijk niet anders dan stofzuigen/opruimen/schoonmaken.
* Ineens weer fulltime werken en dus weinig kunnen genieten van het nazomerweer. En ja, ik weet het, boe-fucking-hoe, mevrouw heeft 2,5 maanden als een luie fakke in de zon kunnen liggen, jaja, MAAR ‘K WILDE HET TOCH EENS ZEGGEN.
* Het is zes minuutjes fietsen naar mijn werk, maar toen vrijdagochtend eventjes alle sluizen open barstten boven Antwerpen, leken die zes minuten wel h e e l e r g f o k k i n g l a n g te duren. Mijn regenjas heeft niet veel geholpen: toen ik op kantoor aan kwam, droop het water alsnog van mijn gezicht, was mijn haar opnieuw gewassen en mijn broek kletsnat.
* De fiets van mijn Lief werd gestolen (what else is new) en dus kocht hij na een lange reeks tweedehands exemplaren nu eens een nieuwe fiets (plus, obviously, extreem sterk slot). Het is de stadsfiets die iedereen en z’n betovergrootmoeder in Antwerpen inmiddels heeft, die ene in het kaki van de Decathlon. Hij is keimooi en kostte ‘maar’ 250 euro. Nu heb ik negen jaar lang op vijfdehands junkiefietsen geleefd in Amsterdam, dus voor mij is dat belachelijk veel geld voor een fiets. Dat zijn namelijk dingen die toch vier keer per jaar gestolen worden, in mijn wereld. Ik heb serieus nog nooit meer dan 70 euro neergeteld voor een fiets. Maar toch. Hoe langer ik zijn mooie nieuwe fiets zie, hoe meer ik er nu ook eentje wil hebben. Damn it! In mintblauw met witte banden dan nog wel, want ultimate millennial hipster in de stad enal. Maar toch. Ik vind het nog steeds heel veel geld voor een fiets. Dus: DILEMMA.
* (Ik ben wel over een maand jarig en mijn mama vroeg gisteren wat ik wilde hebben… Hmm.)
* Ik heb officieel bericht gekregen van de Nederlandse overheid dat het in januari 2019 tijd is om eindelijk mijn zes jaar lang opgebouwde studieschuld terug te betalen. En het is er eentje van vijf cijfers, want studeren in Nederland is duur. En ik heb vier studies gedaan. Hahahaha. FML.
* Voor een presentatie op werk grappige video’s zoeken op YouTube van honden en katten in auto’s en dan ineens compleet onverwacht belanden bij video’s van dode honden in snikhete auto’s, WHY?
* Ik ging langs bij een fotograaf in Ieper, want ik heb een nieuwe identiteitskaart nodig en dus ook pasfoto’s. Op de een of andere manier is die vent er niet alleen in geslaagd om de absoluut ontegenzeggelijk mottigste pasfoto’s ter wereld te produceren, maar er ook nog eens 12,50 euro voor te vragen. WHADDAFUCK? De belichting en de kleuren zijn echt om van te janken. Mijn Lief, charming as ever, vergeleek het eindresultaat met die collectie mug shots die je soms ziet in Amerika om mensen ter waarschuwen voor de gevolgen van crystal meth. SUPER.
Uitkijken naar…
* FACTS OP ZATERDAG AHHH NERDY STUFF YASSS.
Ik ging zeker en vast naar dezelfde fotograaf om mijn paspoortfoto te laten maken. Mottigst van al: ze scannen die in en je krijgt alle 4 die foto’s terug om te laten creperen ergens in de schuif der schaamte.
IST DIEN BIJ HET STATION?! Sterven, echt. Schuif der schaamte ftw!
Kei benieuwd naar die mugshots nu 😀
GE GAAT ZE NOOIT TE ZIEN KRIJGEN. NOOIT. (Of je zou een politieagent moeten zijn en mij voortaan stalken om eens aan een ID-controle te onderwerpen. Dan, ja, oké, I give up.)
Ik wist niet dat in Nederland studeren zo duur was? Als ik dat zo lees, zijn dat precies van die Amerikaanse toestanden…
Hahaha, ja, die pasfoto’s… ik loop al meer dan 10 jaar met een rijbewijs rond dat ik aan niemand durf te tonen en sinds kort is daar ook nog eens mijn nieuwe id bijgekomen… Echt, jong, die nieuwe regels zijn ook gewoon kak (of ik heb gewoon echt ne mottige kop).
Goh, het wordt niet zo zwaar gesubsidieerd als in België. Maar da’s ook het goedkoopste land van de EU om te studeren geloof ik, dus Belgen zijn eigenlijk rotverwend op dat vlak maar beseffen het niet (net zoals met de sociale zekerheid). Het inschrijfgeld voor 1 jaar is in Nederland al 2.000 euro. Een studentenkamer in Amsterdam is gemiddeld 300-500 euro. (Waarbij 300 euro betekent dat je een bezemkast van 8m2 krijgt en, neen, helaas overdrijf ik voor één keer niet.) In Nederland is het daarnaast ook niet de gewoonte dat mama en papa je inschrijfgeld en huur betalen. Studenten moeten dus veel werken en vaak ook lenen om alles te kunnen betalen. Ik heb zes jaar lang altijd twee studies tegelijkertijd gedaan, dus ik had amper tijd om te werken, én kon niet van de financiële voordelen van Nederlandse studenten genieten (noch had ik een Belgische beurs ofzo), dus ik heb elke maand 180 euro geleend. Valt op zich mee, maar keer 12, keer 6… Bovendien werken veel studenten zich daar in de schulden door extra bachelors of masters te doen, want sinds een paar jaar moet je na het behalen van een diploma extra inschrijfgeld betalen voor een tweede van hetzelfde niveau. Je wordt dus eigenlijk gestraft voor ambitie. (Ik zat gelukkig in het overgangsjaar van die regeling, anders had ik het ook vlaggen.) Dan stijgt je inschrijfgeld naar 9.000 euro voor 1 jaar. Long story short: ja, ’t is duur. Als je Belgisch bent al helemaal. Maar de rest van Europa is vaak even duur of nog duurder. Alles is relatief, I guess 🙂
Yesss Talitha, je hebt me net gered van een dagje zenuwachtig worden in de Ikea omdat het er veel te druk is in de winkel en vooral op de parking. We wilden morgen gaan, maar nu ik lees dat het dit weekend Facts is, ga ik vandaag! Thanks 😉
Hahaha, voila, beiden genoten van FACTS dus, zij het op een ietske andere manier ✌️
Brrr, pasfoto’s. Die lijken gewoon nooit te lukken. Misschien is dat een vereiste voor fotografen. Niet in staat zijn om deftige pasfoto’s te maken. Een beetje zoals dat onleesbare handschrift bij dokters en specialisten.