Oftewel: mijn wekelijkse rubriek op zondag, waarin ik terugblik op de voorbije 7 dagen.
Highlights van de week
* Op maandag kwam mijn schoonbroer onverwachts langs in onze nog steeds semi-geïmplodeerd uitziende crib, omdat hij voor zijn werk in Antwerpen was. Mijn Lief werkte die dag ook thuis, dus we zijn samen gaan lunchen en dat deed me eigenlijk wel massa’s deugd na een week lang in m’n eentje zitten lunchen op het balkon. #werklooslife
* Na een dip ben ik eindelijk weer beginnen lezen (als in: echte boeken en niet alleen de krant) en da’s fijn.
* Geheel toevallig in de beste koffiebar van België (in 2014, 2015, 2016 en 2017) belanden, ik kan dat dus. Hotspots, wat zijn dat? #influencerlife
* Ik wilde al heel lang eens bij Costa del Kapsalon lang maar ja, da’s toch ietsje minder evident als je in Amsterdam woont, dus kon ik er afgelopen week pas voor de allereerste keer heen. En ik moet zeggen: enige bezoekje aan een kapper OOIT dat compleet niet awkward was. Ik heb zelfs geen enkele keer met mijn ogen gerold toen ze iets aan me vroegen! (Geloof me: totaal ongezien in ‘En? Ga je wat leuks doen dit weekend?’-Amsterdam.) Aja en ook content over mijn haar, trouwens.
* Uit verveling even het nieuwe cd-kastje van mijn Lief (yep, he oldskool) in m’n eentje in elkaar gezet en daar toch wel drie dagen lang heel trots op geweest want het is én nog niet spontaan ingestort én in één keer gelukt én ik heb geen enkele keer hard op mijn duim geslagen.
* Zaterdag gingen we de troostfinale wederom op de Dageraadplaats kijken en daar bleek ongeveer evenveel volk te zijn als voor alle vorige wedstrijden, wat me stiekem wel een beetje trots maakte op ons Belgenlandje. Tous ensemble, ook als we niet meer kunnen winnen.
* Het voetbalbrons hebben we gevierd met frituurgoud. (Nog steeds op zoek naar onze favoriete frituur in ’t Stad, trouwens, dus holla at a hungry girl met suggesties.) Daarna cocktails gedronken en de zonsondergang gezien bij Bocadero Beach a.k.a. nu al mijn favoriete plek van de hele stad. En via een omweggetje naar huis gaan om toch nog even het in de driekleur verlichte MAS te zien.
* Zondagochtend samen met de rest van Vlaanderen naar een echte warme bakker gaan. (En dat was al zo lang geleden, je wil het niet weten. Ik heb eigenlijk onbewust dus best wel afgezien in Nederland, al die jaren. Het trauma komt ineens boven.) En dan ontbijten met drie miljoen pistoletjes en croissantjes en koffiekoeken op ons balkon. Hartjes daarvoor.
Dat was minder, vlinder
* Onverdiend de halve finale verliezen. Ik geef toe: ik was er toch wel efkes niet goed van. Ik gunde het België ZO HARD. Best grappig als je bedenkt dat ik de voorbije twee WK’s keihard voor Oranje heb gesupporterd, trouwens. Sowieso wel logisch in 2010. Vier jaar later begon ik weliswaar als supporter voor beide landen, maar vond ik Nederland na een tijdje simpelweg veel beter voetballen. Dus toen was ik voor Nederland. En dit jaar dan voor België. Met heel mijn hart. Yep, dat kan gewoon.
* We hebben nog steeds geen WiFi of tv. In België geldt blijkbaar de regel: als je hiervoor geen adres had in België, dan bestond je niet. En dan kan je niks kopen of regelen. Dus dat is top.
* Hetzelfde geldt voor elektriciteit en gas: het is overstappen of niks. Voor de allereerste keer in uw leven een contract voor elektriciteit sluiten, dat bestaat niet. Of zo? (Vast wel, maar het is in elk geval veel moeilijker dan overstappen.)
* En yep, ook onze gezamenlijke bankrekening en creditcards laten lekker op zich wachten want moeilijk, moeilijk, alles is moeilijk.
* Oh en we hebben nog steeds geen eettafel. Mind you, die hebben we al twee weken geleden besteld en betaald. Super.
* Het mobiele nummer dat ik al sinds m’n 14e heb in België wordt gedeactiveerd omdat ik afgelopen jaar geen enkele keer heb herladen (want gratis roaming sinds vorig jaar juni, dus ik gebruikte gewoon m’n Nederlandse bundel over de grens). Was fijn geweest als ik daar ooit van m’n leven bericht over had gekregen, but nope. Gewoon ineens geblokkeerd. Nu moet ik een nieuw nummer aanvragen en daarvoor betalen en daarop wachten.
* Ik hou van de frietjes en de pistoletjes en samen naar het voetbal kijken enal hè. Maar serieus, mensen. Waarom gaat alles zo traag en moeizaam in dit land? WAAROM? En hoe houden jullie dat vol?! #eerstehulpbijbureaucratie
Uitkijken naar…
* De dag dat alles eindelijk in orde is.
ik ben vorig jaar gewoon simpelweg van bank veranderd. Ik zweer het u. Zeker 8 bezoeken aan de bank met allerlei uitleg waarom en waarvoor en wanneer dat nodig is en WANNEER DAT NU EINDELIJK IN ORDE GING ZIJN??. En dan nog heeft het zeker 7 maanden geduurd eer dat gefixt was!
Allez, dat zou toch het normaalste ter wereld moeten zijn? Valt me ook op dat ik hier steeds honderdduizend formuliertjes moet invullen en overal mijn paspoort voor nodig is (voor internet, serieus? WHY?) en er altijd wel iets is dat niet digitaal kan. Voel me elke keer weer een beetje terug naar de 90s gekatapulteerd.
Hoe we het volhouden dat alles zo traaaaaaaag gaat en zoveel werk kost in dit godvergeten land? Belgische frieten en pinten 😀 Ahja, en af en toe ne keer ferm uitvliegen tegen de mensen van de desbetreffende instantie. Echt, niks dat zoveel deugd doet als een ‘GODVERDOMMEUHHHHH!’ door uwen telefoon brullen 😀
Haha, daar ben ik toch te braaf voor. Ik reageer voornamelijk overal sarcastisch en/of verontwaardigd op. “Aja, superlogisch proces, ja. Echt efficiënt. Daar heeft iemand twintig jaar geleden toen ze dat bedachten bij jullie toch echt wel héél lang over nagedacht, da’s duidelijk. En uhh, ik kan dat niet gewoon online doen? Waarvoor dient jullie site dan? Je bent er toch wel van op de hoogte dat het inmiddels al 2018 is?”
Hopelijk komt de dag dat alles geregeld is sneller dan verwacht. Lijkt me heel frustrerend, ik ben superongeduldig aangelegd. Ik hoef gelukkig alleen voor de vorm mijn vriend te steunen bij al zijn aanvragen voor gas/water/licht/internet/verhuizing/parkeerverbod/ladderlift. Doe ik met liefde, maar ik vrees al voor de dag dat ik mijn eigen shit(/zaken) moet opzeggen en omzetten, haha.
Haha frustratie alom! Dat het zo lang duurt bij de bank vind ik wel zeer vreemd want een rekening openen is echt letterlijk op 5 minuten gedaan en ik heb dat honderdmiljoenmiljard keer gedaan toen ik nog bij de bank werkte.
Eens goed roepen tegen de mensen aan de andere kant van de lijn / balie zou ik niet doen want nu ik zelf aan de andere kant van de lijn zit weet ik wat het is en ik kan u zeggen dat het echt kakschijtkut is als mensen boos zijn op u terwijl je alleen maar uw best doet om te helpen en eigenlijk ook zelf 0,0 kan veranderen aan de regeltjes :p
Hoop alleszins dat uw miserie snel gepasseerd is en dat je rap een eettafel hebt om friet en koffiekoeken aan te eten 😀
Ja ’t is dus echt omdat wij geen Belgisch adres hadden hiervoor ofzo, dat maakt alles supermoeilijk for some reason. Terwijl we gewoon een Belgisch paspoort hadden en x jaar geleden wel gewoon op het adres van onze ouders ingeschreven stonden, dus allez ja… Alsof wij ondertussen een paar jaar in een trainingskamp van Al-Qaida verstopt zaten ofzo. En dan nog mag ik toch gewoon een bankrekening openen zeker 😀
(En wees gerust, ik roep nooit tegen de klantenservicemensen, daar ben ik te beleefd voor. Kan me ook altijd meteen in hen verplaatsen want lijkt me inderdaad echt verschrikkelijk.)
Zwijg er mij van. Het was al zo lastig en lang wachten op alles toen ik letterlijk 15 meter verder ging wonen, laat staan als je hier jarenlang niet gewoond hebt. Hopelijk komt alles snel in orde!
Tja, sommige zaken kunnen hier ontzettend lang duren. Zo krijg ik jaarlijks een uitnodiging voor een algemene vergadering toegestuurd van SABAM waar ik jaren terug (in 2000 als ik me niet vergis) een aantal teksten registreerde. Die uitnodiging wordt dus nog steeds gedrukt en per post verstuurd (al zouden er plannen zijn om het binnenkort toch maar eens over te stappen op emails) naar het adres van mijn ouders die ondertussen ook verhuisd zijn. Tot nu toe kreeg ik zelden een reactie op mijn mail maar deze week lukte het eindelijk wel. Nu maar hopen dat het ook daadwerkelijk is opgelost.
Ze kunnen trouwens wel heel gek zijn wanneer het hun goed uitkomt. Trouwt op de laatste dag van een maand, krijgt de maand nadien al geen invaliditeitsuitkering meer. Echt, ik heb nog nooit een administratieve zaak zo snel aangepast zien worden.
Charlie’s is de max!! Ons vaste lunchstekje als we in Antwerpen zijn <3