Vorige week was ik mijn oude format van de Keek al een beetje beu en ik moet zeggen: toen ik eenmaal zomaar wat dingen die waren gebeurd begon op te schrijven, ging het een stuk vlotter dan normaal. Ik denk daarom dat het format zoals ik het toch al een dikke twee jaar gebruik aan een welverdiend einde toe is. Misschien vind ik het later wel weer tof, maar voorlopig hou ik het bij wekelijkse willekeurige ramblings op deze manier. Ciaokes byekes!
Dingen die gebeurd zijn:
* Ik ging uit eten voor mijn verjaardag, anderhalve week later. Mijn schoonvader en ik delen een verjaardag, dus vieren we die elk jaar samen door met mijn ouders en mijn schoonfamilie uit eten te gaan. Deze keer gingen we naar ’t Klein Stadhuis in de bakermat, want da’s altijd goed, en ik ontdekte er de prosecco van mijn leven (die helaas ietsje te duur bleek om in groten getale op onze bruiloft te schenken, laat staan om er die dag een paar uur in te baden, en da’s jammer). Dit jaar stond duidelijk in het teken van boekige cadeautjes, want ik kreeg o.a. een boekenbon en deze belachelijk coole boekenlamp.
* Ik dronk koffie met Kelly in onze hometown en dat was wederom heel tof, omdat het net is alsof we elkaar al keilang kennen (wat op een rare virtuele manier een soort van zo is?) en we verhalen kunnen uitwisselen over hoe extreem raar het is om herkend te worden in het Echte Leven, terwijl wij toch ook maar een beetje op een toetsenbord bashen en dan zo zot zijn om het op het wereldwijde web te slingeren.
* Ik zette het plaatselijke record ‘trouwjurk kopen’ neer in een boetiek in Eindhoven. Mijn mama en ik waren voor dag en dauw vertrokken op 1 november, om van de Belgische feestdag gebruik te maken om niét in een weekend op bruidsjurkenjacht te moeten. Helaas bleken véél Vlaamse vrouwen die specifieke lichtjes geniale ingeving te hebben, want de winkel was overflowing met Vlaamse tongvallen en het zwaar onderbezette personeel bestond uit een en al okselvijver. Gelukkig ben ik gene moeilijke, want 90% van de aanwezige jurken vond ik lelijk en/of truttig, waardoor ik al snel tot de essentie kwam: 1 jurk die ik heel mooi vond en 3 die ‘wel tof’ waren. Ik trok de eerste aan en, yep, dat was ‘m. Ook mijn moeder en de verkoopster waren ervan onder de indruk: die jurk is gewoon gemáákt voor mij. Toen er even werd geopperd dat-ie me er zelfs langer deed uitzien, was ’t natuurlijk meteen verkocht aan mijn dwergenbeentjes. Huppa, jurk gescoord in slechts twee uur (waarvan een uur vooral wachten op het personeel) en dan nog met dikke vette korting. Aja, want ik ging naar een outlet. No fucks given dat die jurk uit de collectie van vorig jaar komt als ‘m nu maar een derde meer kost. Ja, hastn, er is duidelijk geen sappige aflevering van Say Yes To The Dress aan mij verloren gegaan ✌️
(En ja, ’t is in het lang en in het wit te doen. Saai vrouwmens ben ik.)
* Ondertussen hebben we ook al met de traiteur samen gezeten en twijfelen we nog tussen enkele fotografen, dus er zit zeker schot in de zaak. Ook wel wat verschot, overigens, toen we eens een voorzichtige inschatting van het budget maakten. Wordt een kwestie van prioriteiten stellen, maar vooral ook vasthouden aan ons oorspronkelijke idee van ‘gewoon een chille bruiloft’ wanneer we ons laten meeslepen in allerlei nice-to-haves.
* Ik won een duoticket voor de Boekenbeurs maar kon jammer genoeg niet gaan op de dag waarvoor het eigenlijk bedoeld was (en Bill Bryson er toevallig ook was, dedju), dus hoop ik maar dat het feit dat er geen datum op het ticket staat betekent dat we er ook gewoon nog dit weekend binnen geraken.
* Mijn Lief vroeg mij om schaamteloos promotie te maken op dit eigenste stukje internet voor de EP release show van zijn band. Nu weet ik niet hoeveel liefhebbers van doom metal ik precies bereik met deze blog, maar voor de geïnteresseerden: eind februari in Antwerpen, met King Hiss als headliner. Ik zal er ook zijn! (Maar praat vooral niet tegen mij over mijn blog, want dan weet ik niet waar kruipen van awkwardness. Ik zou eerder over Harry Potter beginnen of zo.)
* Daarover gesproken: ik beleefde twee van de ongemakkelijkste minuten van mijn leven, toen de prank meeting met verborgen camera waarin ik een paar maanden geleden met mijn team was gelokt op tv werd uitgezonden. Ik zat zo ongeveer onder de zetel van pure awkwardness. Mijn Lief vond het allemaal hilarisch, vooral het moment waarop ik mompelde dat ‘de meeste mensen mij waarschijnlijk toch niet zouden herkennen’ en Sean Dhondt vervolgens keihard mijn naam zei. Met ondertiteling enal zodat het extra extra extra duidelijk was. En bedankt.
Leuk dat je je jurk gevonden hebt, dan wordt het helemaal echt 🙂 Dat prank TV-moment van het jaar heb ik helaas gemist, waar kunnen we het herbekijken?
Oeh, benieuwd naar je trouwjurk!
Hier ook tickets voor de boekenbeurs gewonnen, jippie!
Toffe mens precies die Sean. 🙂 Ik heb het trouwens helemaal gemist doordat ik zelden televisie kijk. Ik ga morgen naar de Boekenbeurs en zondag nog eens. Dus heb ik hier vandaag fudge zitten maken om morgen te overhandigen aan mijn contactpersonen bij enkele uitgeverijen. Die taartenfoto is helemaal op zijn plek nu je heel wat punten op je Trouw-lijst hebt kunnen afvinken.
Zalig van die jurk! Bij mij ging het even vlot eigenlijk, maar ik hoor toch vaak andere verhalen. En doom metal kan ik (en vooral de vent des huizes wel smaken). Ik had je wel onmiddellijk herkend op tv eigenlijk ?.
Ai, ik wist dat mijn hoofd pontificaal op deze website zetten me ooit nog zuur zou opbreken ?
Altijd welkom op de show!
Zooo benieuwd naar je trouwjurk! Ik heb jaren lopen roepen dat ik in het rood ofzo ging trouwen, maar bij één van de eerste drie witte lange trouwkleden die ik paste was het er al boenk op (maar helaas geen outlet haha).
Die boekenlamp is zo mooi!