Talitha ging eens hardlopen

- Talitha Leave a comment

Talitha ging eens hardlopen

Ik ben niet gemaakt om te hardlopen. Sowieso niet om te sporten in het algemeen. Ik heb het nooit leuk gevonden, ik ben er nooit goed in geweest, ik ben absoluut niet competitief en dankzij mijn moeders goede genen bezit ik zo’n snel metabolisme dat ik nog nooit één overbodige kilo heb gehad. Als kind deed ik al niet aan naschoolse sport. Ik had er geen nood aan. Bovendien ben ik niet sociaal genoeg om niet helemaal depressief te worden van welke teamsport dan ook. Ik was nu eenmaal een boekenkind. Lezen is dan ook bij uitstek de meest asociale vrijetijdsbesteding die er bestaat.

Vorige zomer verbaasde ik echter vriend, vijand en eigenlijk ook mezelf wel een beetje door te verkondigen dat ik wekelijks zou gaan hardlopen. Volledig vrijwillig. Read more

Confrontatie in het donker

- Talitha 1 Comment

Deze blogpost werd eerder ook al gepubliceerd bij Charlie Magazine. 

“Hey, meisje, psst!”

Het is elf uur ‘s avonds en ik ben in mijn eentje op weg naar huis. Al sinds ik de tram ben uitgestapt loopt er een man achter me aan. Zijn huidskleur wordt verraden door het dikke accent waarmee hij mijn aandacht probeert te trekken. Hij draagt gouden sieraden die me bij het uitstappen al bijna verblindden. De geur van verschaalde sigaretten is penetrant. Ik voel me niet op mijn gemak. Ik moet nog een paar straten door naar mijn vertrouwde voordeur, maar ze lijken allemaal uitgestorven. Read more

Maar waarom heeft Talitha nu een blog?

- Talitha 3 Comments

Goeie vraag.

Ik denk nogal veel na. Mijn hoofd zit elke minuut van de dag barstensvol gedachten, verhalen, ideeën en kritische vragen. Meestal blijven ze daar ook zitten. Soms deel ik ze met de wereld, zij het een klein deeltje daarvan: ik praat/filosofeer/discussieer/spar/verwonder me over dingen met mijn Lief of met vriend(inn)en. Ik kon twee jaar lang een deel van mijn ei kwijt als columnist bij de Universiteit Leiden, al was ik daar ook enigszins beperkt doordat mijn columns het liefst wel verband moesten houden met het studentenleven.

Inmiddels ben ik een stoffige saaie ambtenaar geworden en schrijf ik eigenlijk nooit echt meer voor mijn plezier of om die eindeloze gedachtestroom uit mijn hoofd en op papier te krijgen. Het enige medium dat ik daar de afgelopen jaren nog voor heb gebruikt, was Facebook. Read more