Ik ben niet zo goed in gelukkig zijn. Althans, niet zo goed in beseffen dat ik gelukkig ben. Niet dat ik per se een vreselijke pessimist ben, maar er is bij mijn prenatale celdeling iets misgegaan met de balans tussen rationaliteit en emotionaliteit. Ik ben namelijk veel te emotioneel wanneer ik rationeel zou moeten zijn en omgekeerd. Moeilijke beslissingen worden vanuit mijn buik genomen, niet mijn hoofd, en ik heb een rare neiging tot empathie voor het imaginaire leed van levenloze objecten. Zo koop ik de gedeukte conservenblikken in de supermarkt omdat ik het zielig vind dat anders niemand ze wil. En plaats ik schone borden/handdoeken altijd netjes onderaan de stapel, zodat uiteindelijk elkeen een keertje aan de beurt komt.
(Ik weet het, ik voel uw gefrons richting het scherm al. Ik kan er ook niks aan doen. Verder heb ik gewoon geld overgemaakt voor Syrië, hoor. Ik ben geen sociopaat. Just a crazy towel lady.)
Omgekeerd ben ik op gelukzalige momenten vaak simpelweg te druk bezig met de situatie analyseren om echt te beseffen dat ze gelukzalig zijn. Of ik zit al een ander gelukzalig moment te plannen (lees: me zorgen te maken over de organisatie daarvan, over deadlines, over geld, over time management). Terwijl ik er dus al middenin eentje zit, maar dat niet eens besef. Achteraf kan ik dan wel rationeel beredeneren dat het vast een gelukkig moment zal geweest zijn. En dan zet ik het in een lijstje met Happiest Moments of 2016, of zoiets. Lekker nutteloos. Daarom probeer ik het dit jaar anders aan te pakken.
Omdat ik ook slightly neurotisch ben, ben ik een keiharde sucker voor 365-dagen-projectjes. Momenteel is mijn ‘365 dagen lang een foto nemen’-project al aan zijn vierde editie toe. Vind ik leuk, op die manier mijn leven documenteren. Zo kan ik nu opzoeken wat ik op deze dag in voorgaande jaren deed. Heb je niks aan, maar vind ik op de een of andere manier wel geruststellend. In december bekijk ik dan even alle foto’s en dan lijkt zo’n jaar toch wel erg gevuld. Het ziet er achteraf allemaal veel leuker en drukker en spannender uit dan ik het destijds had aangevoeld.
Dit jaar probeer ik een update van dat project uit, waarbij ik elke dag een foto neem onder de noemer #365daysoflittlehappiness. Zorgt ervoor dat ik elke dag op de positieve dingen moet gaan letten, en dat is goed voor me. Chocolademelk bestellen en er onverwachts marshmallows bij krijgen. Roze koeken bij de hand hebben als troostvoedsel voor saai rapportenschrijfwerk. Dat de kerstboom er op 11 januari nog steeds staat. De nieuwe Star Wars kijken met mijn Lief.
Van die kleine gelukjes.
Herkenbaar