Bedankt voor het compliment, ik heb me er twee dagen lang slecht door gevoeld

Vorige week was niet echt een topweek.

Na een lang weekendje weg kwam ik op dinsdag aan op werk. Na mijn maandagochtend grotendeels in het zonnetje in een jacuzzi met een glas prosecco in mijn hand te hebben doorgebracht, was ik die ochtend in een uitstekend humeur. Maar zodra ik op kantoor aankwam, bleken dingen anders te zijn.

Read more

Het leven keihard bij de ballen grijpen

Weet je waar ik écht slecht tegen kan? Mensen die weigeren het leven keihard bij de ballen te grijpen. Die van alles willen en wensen en dromen, maar wel vanaf de sofa, zodat ze niet moeten rechtstaan en actually moeite doen om die dingen te bereiken.

Het zijn meestal millennials. Nee, dit is absoluut geen klaagpost over millennials in het algemeen. Ik ben er zelf eentje en ik weet dat er plenty millennials zijn die dagelijks de hemel bestormen met innovatieve ideeën, ambitieuze projecten en grenzeloze creativiteit.

Maar de types waar ik het over heb zijn in mijn beleving wel vaak millennials. Millennials willen nu eenmaal méér dingen dan de vorige generaties. We dromen groter en ambitieuzer. Een substantieel deel is echter niet bereid om ook méer moeite te doen om die dromen te verwezenlijken. Dat cliché is dan weer waar. Read more

Hoe ik een copywriter werd

Wat vooraf ging: ik schreef hier over hoe vaak ik na mijn blogpost over die keer toen ik ontslag nam te horen kreeg dat ik ’toch wel echt geluk had’ dat ik zo snel een nieuwe baan had. Alsof je dergelijk ‘geluk’ niet zelf kan grijpen. Dat probeerde ik met de vorige blogpost al aan te tonen, en bij uitbreiding ook nog eens met deze. Sure, je kan dit verhaal lezen zonder de voorgaande post te lezen. Ik zal niet boos zijn. Alleen een beetje teleurgesteld. Read more

Talitha gaat op schrijfvakantie

schrijfvakantie coffee koffie boek boeken book books

Ik heb mezelf op een schrijfvakantie getrakteerd.

Kijk, ik schrijf elke dag. Doordeweeks schrijf ik 40+ uur per week als copywriter. Creatieve concepten, commerciële voorstellen, hele reclamecampagnes. In het weekend schrijf ik blogposts. En sinds kort ben ik weer aan de slag als freelance copywriter. Daarnaast schrijf ik elke avond e-mails, WhatsApp-berichten, Facebookberichten, blogreacties, you name it. Elke ochtend schrijf ik in mijn bullet journal.

Voldoende schrijven in mijn leven, zou je denken, en toch heb ik zojuist een schrijfvakantie geboekt. Read more

Ik heb mijn ontslag ingediend, en toen?

Ik vond het best wel spannend om de blog over mijn ontslag te publiceren. Eerlijk gezegd ging ik ervan uit dat de meeste mensen mij gewoon een trunte zouden vinden.*

(* voor de niet-West-Vlamingen: heerlijk woord dat ‘flauw zijn’ betekent. Of zoiets. Lastig te vertalen, daarom juist o zo mooi.)

Maar de reacties bleken uitsluitend positief te zijn. Ik kreeg ook best veel reacties van mensen die in een soortgelijke situatie zitten. Mede-millennials die zich niet op hun plek voelen in hun huidige functie. Die het werk wel prima vinden maar ook niet meer dan dat. Die bang zijn dat ze er voor eeuwig zullen vastroesten. Zij lieten weten dat mijn stuk heel herkenbaar was.

Bij deze schrijf ik een follow-up blogpost. Niet omdat ik ineens een zelfverklaarde expert aangaande carrièrewendingen ben, of zo. Dit is geen expliciete oproep om first thing aanstaande maandag allemaal collectief ontslag te nemen. Dit is simpelweg een post over de nasleep van mijn ontslag, drie weken geleden, en de zeven dingen die ik daaruit heb geleerd. Read more

Ik heb net mijn ontslag ingediend

Maar dat maakt mij niet per se zo’n typische verwende millennial

 (een ingekorte versie van deze blogpost vindt u bij Charlie Magazine)

Ik heb net mijn ontslag ingediend. De eerste vraag is dan natuurlijk: waarom? Het simpele antwoord luidt: omdat ik denk dat het mij gelukkiger zal maken. Het is eerlijk gezegd compleet niets voor mij, die ambtenarij.

Crowd goes: duhhhhh. Read more

Belg in Nederland: worstelen met mijn identiteit

Ik ben al sinds mijn zeventiende een Belg in Nederland, inmiddels zo’n 7,5 jaar. Die emigratie was ongetwijfeld de beste beslissing van mijn leven. Mijn eerste week in Amsterdam voelde als een warm bad. Ik was er moederziel alleen heen verhuisd, maar in no time leerde ik mensen kennen. De Nederlandse cultuur is in vergelijking met de (West-)Vlaamse veel opener en informeler. Voor Nederlanders moet het vooral gezellig zijn. Het liefst met een bitterballetje dabei. En dat bevalt me prima.

Ik voel me inmiddels meer thuis in Amsterdam dan ooit in mijn eigen bakermat, waar ik al sinds mensenheugenis alleen maar wilde ontsnappen. De West-Vlaamse provinciestad, het is echt helemaal niks voor mij. Lange tijd dacht ik dat hetzelfde gold voor Vlaanderen en bij uitbreiding zelfs het hele land. Of ik ooit nog terug naar mijn vaderland zou verhuizen? Hahaha! Neen jong, wat zou ik daar in godsnaam gaan doen? Mijn leven is hier. Elk jaar vier ik trouw Koningsdag, tijdens het WK kleurden mijn wangen rood-wit-blauw en ook ik ben dagenlang niet goed geweest van de ramp met MH-17. Een groot deel van mijn identiteit is inmiddels oranje. Read more