Dingen die me abnormaal hard irriteren #4

lijstje

Beter bekend als pet peeves. Kleine dingetjes, meestal. Voor de meeste mensen dan ook onbenullige dingetjes. Maar niet voor jou. Om de een of andere onbekende reden erger jij je er echt mateloos kapot aan. Halen ze echt het bloed vanonder je nagels vandaan. Kunnen ze je op een slechte dag zelfs compleet moordlustig maken. Herkenbaar? Tuurlijk, want iedereen heeft ze.

Ik wijdde er eerder al wat blogposts aan (je leest ze hierhier en hier) maar kijk: mijn verzameling pet peeves blijkt een bodemloze put vol ergernissen te zijn. VERRASSEND. Tijd dus voor deel vier! En geen moment te vroeg zo temidden al die feestvreugde en wereldlievendheid, zeg. Want zoals the ancient proverb nu eenmaal luidt:

*Tis the season to be annoyed as fuck, falalalalala lalalalala.*

(Voel je overigens vooral niet persoonlijk aangevallen als ik dingen opnoem die jij toevallig elke dag doet. It’s me, not you.)

* Mensen die hyperkritisch commentaar leveren op mijn Engelse copy terwijl er werkelijk in de verste verten geen foutloze zin in hun Engelse begeleidende mail te bespeuren valt. Agressie. Zoveel agressie. Opgekropte agressie, want dit gebeurt altijd in professionele context. *Just smile and nod, Talitha, smile and nod en probeer uw toetsenbord niet kapot te rammen while replying.* 

* Van die chronische gewrichtenkrakers. En dan ook altijd vlak naast mij. Mijn nekhaar gaat daarvan overeind staan, jong. 

* Dat die zakjes chips in tv-spotjes er altijd zo glad en volledig kreukvrij en bijgevolg compleet alien-like uitzien. LEUHENS, ALLEMAAL LEUHENS.

* Mensen die te godvergeten lui zijn om uit hun auto te stappen om aan te bellen als ze iemand komen oppikken en dan maar vijf minuten lang zitten toeteren voor de hele straat. Ja, ik weet dat ik hier al ettelijke keren op diverse virtuele mediakanalen over heb lopen zagen maar serieus, ik vlieg tegen de muren op als mensen dat doen. En helaas gebeurt het wekelijks in mijn buurt.

* Je zit niet op de trein of de bus. Enfin, het lijkt mij in elk geval een stuk comfortabeler als je gewoon in de trein of de bus zou zitten, maar misschien ligt dat aan mij.

* Overbodig kommagebruik.

* Mensen die graag andere mensen proberen te overklassen in miserie. Die een soort mentale rangorde opmaken van tragedies die eenieder heeft meegemaakt en je dan op basis daarvan veroordelen, omdat je minder hoog scoort op de trapladder der ellende. Pervers, vind ik dat. Also: you don’t always know other people’s shit. 

* Ik kan het niet genoeg benadrukken: superlatieven gebruiken in de overtreffende trap. Er is niks in de hele wijde wereld ‘zeer geweldig’ of ‘superfantastisch’ of ‘heel vreselijk’. Het. Zijn. Al. Superlatieven. Als in: de ultieme overtreffende trap. Als in: er is niks meer daarboven. Als in: elke keer als je ze op dergelijke manier verbaal verkracht, sterft er iets binnenin mij.

* Powerpoint. Ik haat alles aan Powerpoint. Ik haat de manier van selecteren, ik haat de menu-indeling, ik haat de misplaatste logica van het systeem, ik haat dat het geen Keynote is. Ik haat mensen die Powerpoint ophemelen. Ik ben voorzitter van de Powerpointhaatfederatie. Haat. HAAAAAAT.

* Mensen die je cadeautje uitpakken om er vervolgens nooit van hun leven ‘merci’ voor te zeggen.

* Afspreken met vrienden die dan ineens compleet ongevraagd en onaangekondigd andere mensen meebrengen.

* Van die communicatietools gebruiken als Basecamp of Slack of zelfs gewoon Gmail, waarin je heelder gesprekken voert met iemand, en dan alsnog elk bericht moeten beginnen met ‘Hallo [naam]’ en eindigen met ‘groetjes, Talitha’, enkel en alleen omdat zij dat steeds doen en het anders onbeleefd overkomt. I mean, DUH dat ik het ben en DUH dat ik jou aanspreek en DUH dat ik je de fucking groetjes toewens, we hebben al vijftig keer feedback en vragen naar elkaar over en weer gestuurd?! Tijdverspilling, typverspilling, alles.

* Uitgenodigd zijn voor een etentje bij mensen die altijd nét de gerechten suggereren die je niet lekker vindt, en die dat ook altijd weer vergeten, waardoor je telkens weer moet zeggen dat je dat niet lekker vindt en overkomt als de meest kieskeurige eter ter wereld, terwijl het eigenlijk echt best wel meevalt, I SWEAR. #pleasekeepinvitingme 

* Mensen die na het bekijken van een opname op de digicorder niet meteen die aflevering wissen. En met ‘mensen’ bedoel ik mijn Lief.

* Zo’n hysterisch knipperende kerstlichtjes (het liefst in alle kleuren) aan je voorgevel hangen dat elke voorbijganger er bijna spontaan epilepsie door ontwikkelt.

* Aan de laatste cornflakes in de zak zitten en ze dan precies zó proberen eruit te schudden dat er zo min mogelijk van het onder-in-de-zak-kruimel-poeder-laagje bij zit. Tegelijk weten dat het een hopeloze zaak is en je straks gewoon weer opgescheept zit met een kom melk met kruimelpoeder. Toch blijven proberen.

11 thoughts on “Dingen die me abnormaal hard irriteren #4

  1. Hahaha jaaaa, dat van die digicorder heb ik ook keihard! Iets bekijken en daarna kunnen deleten voelt somehow altijd een beetje aan alsof ik iets bereikt heb en van mijn lijstje kan schrappen, dus hoezo laten mensen het staan haha? 😀 (Ja, ik heb problemen, ja.)

  2. Inderdaad, vrienden die andere vrienden meebrengen.. Kan ik ook niet mee overweg…

    In ruil eentje van mij: mensen die het toiletpapier in zo’n grote houder op zo’n manier afscheuren zodat de volgende moet zitten grabbelen in die houder om te vinden waar de rol IN GODSNAAM BEGINT. Denk aan openbare toiletten met lange wachtrijen bij concerten. Zo veel ugh.

  3. Onze buur heeft van die felblauwe (van het soort dat pijn doet aan je ogen en je precies niet goed kunt zien omdat het een of ander zot soort blauw is dat niet voor mensen gemaakt is ofzo) kerstlampjes aan zijn voorgevel hangen en ik ben al lang blij dat ik naast die mens woon en er niet tegenover, ook al zie ik elke avond blauw knipperlicht in mijn slaapkamer. Die mensen er tegenover hebben het nog véél slechter. Cornflakespoeder vind ik ook irritant maar ik gooi tegen dan meestal die zak gewoon weg :p

  4. Ik at vanmorgen nog Special K gruis. Ik heb nu nog een ochtendhumeur (en we zijn al flink over middernacht heen). Merk dat ik geen enkele komma heb gebruikt. Super-freaking-tastic van mezelf.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *