Zoals elke trouwe lezer hier inmiddels al weet, heb ik een tijdje geleden een volledig impromptu boekenclubje opgericht. Dat clubje – de onnavolgbare Book Bitches – is still going strong.
Hoe werkt dat nu precies? Bij elke meeting neemt een andere Book Bitch de niet te onderschatten verantwoordelijkheid van het pitchen der boeken op zich, waarna we met z’n allen stemmen op onze volgende to-read. Vervolgens voeg ik dat boek toe aan ons besloten groepje op Goodreads, plus de gepitchte boeken die het niet gehaald hebben. Inmiddels zijn we al een paar boeken ver én hebben we ook al een interessant pitched-lijstje verzameld, dus dacht ik: laat ik ze regelmatig eens delen met mijn lezers. Want zo’n toffe ben ik dan ook nog wel.
Disclaimer: de reviews in deze post zijn mijn persoonlijke meningen, niet die van de rest van de club. Geloof me vrij als ik zeg dat er over elk van mijn besproken puntjes voldoende gediscussieerd is onderling
Deze boeken hebben we al gelezen
De Macht – Naomi Alderman
De Macht (of ‘The Power, zoals het oorspronkelijk heet) werd unaniem door mijn all female boekenclub gekozen, omdat het concept nu eenmaal zo intrigerend is. Op een dag beginnen meisjes over de hele wereld een vreemde elektrische super power te ontwikkelen. Ze kunnen, kortom, mensen met één simpele aanraking zo ongeveer elektrocuteren. En met mensen bedoel ik vooral: mannen. In De Macht onderzoekt Alderman namelijk op wat voor manier de patriarchale wereld waarin we leven zou veranderen als vrouwen ineens fysiek sterker waren. And boy, is dat een interessante piste om over na te denken.
Helaas betekent een slimme en originele premisse niet automatisch dat het boek een goed, meeslepend en volwaardig verhaal vertelt. De parallellen met rape culture zijn overduidelijk in de scènes die worden geschetst: mannen zijn ineens bang om ’s nachts in hun eentje over straat te lopen en worden van kinds af aangeleerd dat ze vrouwen vooral niet moeten provoceren, voor hun eigen veiligheid. Overal ter wereld breken vrouwen uit hun onderdrukte en minderwaardige rollen in de vorm van riots en ontsnappingen, zoals bijvoorbeeld bij een netwerk van vrouwenhandel in Oost-Europa. Tot zover is het boek enorm boeiend. De manier waarop het verhaal wordt verteld, is echter krakkemikkig.
We zien alles gebeuren door de ogen van vier personages. Roxy is de Britse tienerdochter van een gangster, die van haar kracht gebruikmaakt om de business van haar vader over te nemen. Allie is een Amerikaans tienermeisje dat na jarenlang seksueel misbruik wegloopt bij haar pleeggezin en zichzelf heruitvindt als een soort religieuze cultleidster. Margot is een Amerikaanse burgemeester die hardnekkig voor de rest van de wereld probeert verborgen te houden dat ze de kracht ook bezit, omdat het vooral tegen haar zou worden gebruikt in de nog steeds voornamelijk door mannen gedomineerde wereld van de politiek. Tunde is een jonge Nigeriaanse man die de vrouwelijke opstanden over de hele wereld documenteert als beginnende journalist.
De personages boeiden me niet allemaal en ik had eerlijk gezegd met geen een van hen een band. Het interesseerde me dan ook weinig wat er met hen zou gebeuren. Naar mijn gevoel komt dat doordat Alderman met dit boek vooral een intrigerend concept probeerde te onderzoeken, meer dan dat ze graag een meeslepend verhaal wilde vertellen. Dat laatste is daarom ook niet zo goed gelukt. In de eerste helft van het boek word je als lezer meegezogen in de ontdekking van de kracht en de eerste gevolgen daarvan op de maatschappij, maar later sleept het verhaal zich nogal voort in een doelloze richting zonder echt nog een punt te maken.
Interessant boek, maar absoluut geen hoogtepuntje. Wel veel voer voor discussie achteraf!
Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht – Mark Haddon
Deze had ik tijdens mijn bachelor literatuurwetenschap voor een vak over tekstanalyse al eens gelezen en zat dus nog vaag in mijn geheugen, maar ik vond het zeker geen straf om ‘m nog eens te lezen voor de boekenclub. In het Engels heet-ie The curious incident with the dog in the night time en dat is inderdaad precies de gebeurtenis waar het verhaal mee van start gaat.
Het boek is geschreven vanuit het vertelperspectief van Christopher, een 15-jarige met het syndroom van Asperger. Hij woont in een arbeiderswijk in Engeland, samen met zijn vader en moeder, tussen wie het niet helemaal fantastisch gaat. Op een dag ontdekt hij op straat het hondje van een buurvrouw, dat gedood is met een riek. Als een ware detective gaat Christopher vervolgens op zoek naar de dader. Op die manier neemt hij ons mee in zijn compleet eigen wereldje, inclusief zijn geheel eigen logica en manier van naar de wereld kijken.
Christopher weet bijvoorbeeld veel over wiskunde, maar weinig over mensen. Hij houdt van lijstjes, patronen en de waarheid. Hij houdt niet van de kleuren geel en bruin en wil niet aangeraakt worden. Christopher is in zijn eentje nog nooit verder geweest dan het einde van de straat. Toch trekt hij op onderzoek uit en begint aan een indrukwekkende reis die zijn veilige bestaan volledig overhoop gooit.
Ik vond Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht een heel fijn boek om te lezen. Er zit een beetje mysterie in, veel humor, af en toe wat wiskundige weetjes, maar ook een heel boeiende inkijk in de leefwereld en het denkproces van iemand in het autismespectrum. De hoofdstukken in het boek zijn bijvoorbeeld niet opeenvolgend genummerd, maar met priemgetallen, omdat Christopher daar nu eenmaal van houdt. Ik vond het echter geen fantastisch, hartverscheurend boek, zoals vele anderen. Geen idee waarom, eigenlijk, want ik vond Christopher wel echt aanvoelen als een mens van vlees en bloed. En ik wilde ook HEEL ERG dat de dader van de brute hondenmoord zou gevonden worden. Maar somehow was ik toch niet zó emotionally involved dat dit boek me zo hard raakte als anderen.
Mijn zusje, de seriemoordenaar – Oyinkan Braithwaite
Dit boek was me op Goodreads opgevallen omdat iedereen het een ‘donkere thriller slash comedy’ noemde, en de titel me nu eenmaal aantrok. Ik heb het graag gelezen (en snel!), maar zou het toch niet zo omschrijven.
De plot: Koredes jongere zusje Ayoola is in alles het tegenovergestelde van wat zij is: ze is het favoriete kind, bloedmooi en neemt het leven niet al te serieus. Oh ja, en ze is een seriemoordenaar. Geen man overleeft een relatie met haar. Zussen ben je echter voor het leven, dus Korede helpt haar keer op keer: bleach, rubberen handschoenen and all. Maar wanneer de knappe arts in het ziekenhuis waar Korede werkt – en op wie ze heimelijk verliefd is – ook voor Ayoola’s charmes bezwijkt, staat ze voor een gruwelijk dilemma: kiest ze voor haar zusje, of voor zichzelf?
De hoofdstukken in dit boek zijn kort en talrijk. Het zijn hapklare brokjes verhaal, waardoor je Mijn zusje, de seriemoordenaar in één ruk uitleest. Korede is een grappige verteller met een heerlijk sarcastisch gevoel voor humor. Ik werd echter razend van de manier waarop ze zich constant voor de kar van haar duidelijk compleet debiele zusje laat spannen. Ik kan nooit zo goed om met dat soort dutsen van personages die zich keer op keer weer laten doen. Zeer frustrerend. Er is ook niet echt een einde aan het verhaal, wat ik ook altijd irritant vind.
Samengevat: voor de schrijfstijl geef ik veel punten, voor het verhaal een pak minder. Wederom graag gelezen, maar het is geen nieuwe favoriet geworden.
Deze boeken werden gepitcht maar (net) niet gekozen
* Grand Hotel Europa – Ilja Leonard Pfeijffer
* Een jihad van liefde – Mohamed El Bachiri
* Aswoensdag – Hanneke Hendrix
* Let op mijn woorden – Griet Op de Beeck
* ’t Hooge Nest – Roxane van Iperen
* De onderkant van sneeuw – Ilse Ruijters
* Mijn belofte aan jou – Colleen Hoover
* De lege kamer – Sophie Hannah
* My sister’s keeper – Jodi Picault
Leuke boeken! En jammer dat “mijn belofte aan jou” het niet heeft gehaald. Toch maar lezen, echt een prachtig boek ?
geweldige verzameling boeken. ik hou het meest van Het lege kamerboek.
Joepie, nu heb ik weer boeken kunnen toevoegen aan mijn Goodreads lijst, merci!
Joepie, nu heb ik weer boeken kunnen toevoegen aan mijn Goodreads lijst, merci!