In navolging van Romy: een lijstje met dingen die ik dus écht niet kan. Veel daarvan zijn fysieke vaardigheden, want ik ben nu eenmaal motorisch beperkt. Ik weet dat, en ik heb er al jarenlang vrede mee. GELUKKIG BEN IK VERDER WEL HILARISCH ENAL. Gelukkig.
1. Koken
Dat heb ik inmiddels al wel duidelijk gemaakt, denk ik. Ik vind het niet leuk en ik heb er geen talent voor. Ik snap niet welke smaken goed werken samen en welke niet. Ik begrijp niks van kruiden. En ik ben lomp. Dus ja.
2. Toon houden of zelfs maar herkennen, eigenlijk
Ik ben redelijk toondoof. Ik heb ooit twee jaar lang gitaarles gevolgd, maar ik kan simpelweg de noten niet van elkaar onderscheiden. Daarom vind ik het ook lastig om te horen of iemand toonvast zingt. En kan ik het zelf al helemaal niet.
3. Op restaurant klagen dat iets niet lekker was
En dat ligt aan mijn West-Vlaamse inborst, hoe Nederlands ik inmiddels ook ben. Ik kan simpelweg niet negatief antwoorden op de vraag ‘of het gesmaakt heeft?’ Mijn Nederlandse vrienden snappen hier niks van. En als de kip nu niet gaar is? Of de aardappelen aangebrand? Dan nog zal ik knikken en glimlachen, ja. En gewoon passief agressief geen fooi geven. Maar ik kan het fysiek niet uit mijn strot krijgen. Iets met te veel awkward sociale confrontatie in public met vreemden, of zo. Vlamingen houden daar niet van. Daarom spreekt niemand elkaar in een NMBS-trein aan op belachelijk luide muziek uit speakers. It baffles the Dutch, deze eigenschap van ons, dat kan ik u wel vertellen.
4. Handig uit een flesje drinken
Op de een of andere manier kan ik dat niet. En al helemaal niet met een glazen flesje. Ik drink heel langzaam en met kleine slokjes. Ik snap ook compleet niet hoe andere mensen een glazen flesje in een paar teugen kunnen leeg chuggen. Mijn mond wordt altijd soort van vacuüm getrokken met die dingen. Hoe dan?! Alstublieft, leer het mij.
5. Fluiten en met mijn vingers knippen
Net als Romy, overigens. En Liesbet, blijkbaar. Ik was blij om te ontdekken dat ik niet de enige ben. Motorisch beperkt, I tell ya. (Allez, ik dan toch, ik beschuldig er verder niemand van.)
6. Naar awkward situaties kijken
Ik moet en ik zal wegzappen of vooruit spoelen als er een extreem gênante scène in een serie of film zit aan te komen. Bijvoorbeeld een personage dat op het punt staat ontdekt te worden in een wel heel compromitterende situatie, zoals wanneer hij in een geheime kluis zit te graaien en de eigenaar net binnenkomt. Of zoiets. Slecht voorbeeld misschien, maar ik doel op echt héél pijnlijke, cringy, awkward situaties. Ik kan dat niet aan. En dan klik ik het weg. In real life zal ik ook altijd wegkijken als iemand tegen een deur aanloopt of van de trap valt of iets dergelijks. Ik zal NOOIT iemand daarom uitlachen of aanstaren, maar juist doen alsof ik het totaal niet gezien heb, ook als ik er vlak naast sta. Ik ben kortom de gedroomde persoon om bij u te hebben als je iets compleet belachelijks doet. Nodig mij vooral uit voor al uw feestjes?
7. Frans spreken
Aha, een Belg, die zal wel perfect tweetalig zijn! Aldus de gedachtegang van elke doorsnee Nederlander. HAHAHA. Niet dus. Alle Franstalige lessen vanaf de basisschool ten spijt is mijn Frans echt abominabel. Ik heb het dan ook nooit echt moeten spreken, behalve op dat ene mondeling examen per jaar in het middelbaar. Soms zit ik in een Belgische trein naast Fransen (of Walen? Ik kan zelfs dat verschil niet eens horen.) en bedenk ik hoe treurig het is dat ik niet eens de context van hun gesprek begrijp. Terwijl ik Engels kan begrijpen als ik niet eens probéér te luisteren. Heel jammer vind ik dat eigenlijk. (Maar dan toch niet voldoende om er wat aan te doen.)
8. Onthouden om elke dag lippenbalsem te smeren
Kan ik gewoon echt niet. Mijn lippen zijn dus altijd kapot in de winter.
9. In complete stilte naar een serie of film kijken
Ja, ik ben dedie, ja. Ik ga nooit een volledig gesprek proberen voeren tijdens een serie, maar ik uit wel steeds mijn reacties. MA ALLEZ DAT DIE DAT DURFT WAT EEN SERPENT. OH MY GOD DAT HAD IK NIET ZIEN AANKOMEN WTF WTF WTF?! OHHHHH MA ZO LIEEEHIEEEFFF. Etcetera.
10. Kloklezen
Oké, deze is niet helemaal waar. Ik kan wél kloklezen. Ik kan het alleen niet zo snel en makkelijk als andere mensen. Ik kan niet in één oogopslag op mijn horloge zien hoe laat het is: ik heb een paar seconden nodig. Maar dan weet ik het wel. Als er echter geen cijfers of streepjes op de klok staan omdat het zo’n minimalistisch designding is, dan sla ik wel tilt. Dat snap ik niet. Dan moet ik eerst inschatten waar alle cijfers zouden moeten staan en dan uitvogelen hoe laat het dan zou zijn, wat dus dubbel zo lang duurt als al met een gewone klok het geval is, en alleen al de pure stress daarvan zorgt ervoor dat ik helemaal in de war raak. Ja kijk, iedereen zijn flaws hè. (En ja, ik vind het een beetje gênant om dit toe te geven, maar goed, het is nu eenmaal zo.)
11. Tactisch spelen
Ik ben het wandelende cliché van ‘ik speel voor het plezier en de gezelligheid en niet om te winnen’. Het boeit me echt geen stekker of ik een spelletje Monopoly of Risk win. Ik ben dan ook niet erg bezig met tactisch spelen of strategieën of zo. Het wordt een ander verhaal als het een kennisspel is: trivia quizzes wil ik wél erg graag winnen, en voor uw eigen veiligheid stop je mij beter niét in een escape room want dan ben ik zo bloedfanatiek dat ik alleen maar tegen iedereen loop te schreeuwen en dingen rond smijt en over meubelen heen spring etcetera.
12. Wijn onderscheiden
Ik snap niks van wijn en ik proef het verschil niet en het boeit me ook helemaal niks. Goedkope bocht is ook prima.
13. Achteruit inparkeren
JA IK BEN EEN VROUW JA. Ik heb het wel ooit gekund, want het achteruit inparkeren is vlekkeloos verlopen tijden mijn rijexamen. Het probleem is alleen dat ik toen zo verschrikkelijk zenuwachtig was daarvoor, dat ik het sinds mijn examen nooit meer heb gedaan. Met andere woorden: ik heb de afgelopen zes jaar nooit meer achteruit ingeparkeerd. Nooit. Ik rijd ook niet vaak met de auto, slechts één keer per maand als ik in Ieper ben, en dan nog maar afstandjes van hooguit een kwartier. Maar toch. Ook dan zal ik drie straten verderop parkeren als het betekent dat ik vooruit kan inparkeren in plaats van achteruit. Maar later, als ik groot ben en niet meer in Amsterdam woon en wel een auto heb, zal ik het wel weer leren, I promise.
14. Smalltalk maken
Ik haat het en ik ben er niet goed in. En daarom weiger ik het ook te doen. Ik kan dus prima in eeuwigdurende (voor de ander) awkward silence staan wachten bij het koffieautomaat in een lege ruimte met een collega die ik maar vaag ken en eigenlijk niet echt mag. Ook als die allemaal smalltalk dingen zegt of vraagt. Dan knik ik eens. Zeg ‘hmm’. Geef antwoord, maar vraag niets terug. Of ik zeg helemaal niks. Ik vertik het nu eenmaal om dingen te vragen puur om maar iets te vragen, en niet omdat het antwoord me interesseert. If it doesn’t, I don’t ask. Kan ongemakkelijk zijn en misschien wel onbeschoft, maar je weet bij mij in ieder geval wél dat als ik je iets vraag, ik oprecht het antwoord wil weten. Is ook wel heel wat.
15. Mijn eigen haarkleur embracen
Mijn haar heeft z’n natuurlijke kleur al niet meer gehad sinds… 2007? Afgelopen jaar heb ik het een recordaantal van zes maanden niet meer geverfd, waardoor een paar cm van mijn natuurlijke kleur voor het eerst sindsdien nog eens het daglicht heeft gezien, maar langer heb ik het toch niet kunnen volhouden. Peper-en-zout-kleurig-bruin boeit me simpelweg te weinig. Sorry, haar.
Hahaha koken: I feel ya. Ik haat het om een uur (of zelfs nog maar een half uur for that matter) in de keuken te spenderen om dan op vijf minuten iets naar binnen te werken. Voor ik alleen ga wonen heb ik nog een dik half jaar om mij een goeie kok als lief te zoeken, of om de beste adresjes van Deliveroo uit te pluizen! Oh en glazen flesjes, met de vingers knippen en inparkeren, nope. Just nope. Vooral dat laatste. Ik heb sinds mijn rijexamen ook nooit meer achteruit ingeparkeerd hahaha, pleinen zijn mijn knight and shining armor. Superhandig en totaal niet gênant ook als ik op een date stuur: ik ben er binnen 10 minuutjes, sta nu geparkeerd 😉
Ik ben as we speak op weg naar huis, alwaar ik vanavond alleen vertoef en zodoende op mijn goede vrienden bij Deliveroo cq. Thuisbezorgd vertrouw voor het avondeten. ?
Ik ben ook geen smalltalker. Einde. ?
Haha puntje 4. Ik zat vandaag op m’n werk nog een halve fles water over m’n trui uit te gieten omdat ik het blijkbaar ook moeilijk vind om uit m’n flesje te drinken. En koken kan ik ook niet. Ik volg Sam. Vind het beu om meer dan een half uur daarmee bezig te zijn. Achteruit parkeren kan ik ook niet. Op mijn examen ging dat verrassend goed. Sindsdien nooit meer gedaan. Ik blijf ook een half uur in’t stad rondrijden tot ik een plekje vind waar ik gewoon zo in kan rijden. En in smalltalken ben ik ook al niet zo goed. En verder moet je mij qua lichamelijke vaardigheden ook niet te veel vragen hoor. Ik kan nog niet eens 100m wandelen zonder te sjoempelen over mijn eigen voeten 😉 en fluiten kan ik dus ook niet. En Frans spreken ook niet. Had gisteren iemand Franstalig aan de lijn. Kon gewoon in de telefoon schreeuwen dat de lijn heel erg slecht was en ik er niets van begreep. De lijn was ook écht slecht dus dat was een meevaller. Haha 😀
Qua dingen die we niet kunnen lijken we dus héél erg op elkaar! Ugh ja, dat koken, ik heb er geen talent voor, maar ik vind het ook echt niet leuk. Kan het nu al maar opbrengen als ik de laptop met Netflix erbij heb staan. Duurt me ook allemaal te lang! Maar doordat ik het dus niet graag of vaak doe, leer ik het ook niet natuurlijk. Vicieuze cirkel!
Hoe? Ik dacht even dat je gans je leven in Amsterdam zou blijven wonen. Toch geen ambitie om ooit terug in het Belgenlandje terug te komen?
Het is meer dat ik geen ambitie heb om gans mijn leven in een appartement van 50m2 te wonen. Want da’s wat je, met een beetje geluk, maximaal in Amsterdam kan krijgen voor 300K. In de goedkoopste buurt. Zonder een euro meer dan de koopprijs te mogen lenen. Dus forever in Amsterdam wordt het sowieso niet, helaas.
Zo herkenbaar! Ik herken me echt in zoveel puntjes. Fluiten en in mijn vingers knippen, kan ik helemaal niet en niemand die dat snapt. Al zo vaak hebben mensen mij het proberen aan te leren, maar het is gewoon onbegonnen werk. Small talk is ook echt mijn ding niet. Ugh ik snap nooit waarom mensen het doen. Dat is gewoon totaal niet interessant.
Haha ja dat zijn echt van die basic dingen voor de meeste mensen he! Maar ik kan alleen maar soort van blazen in plaats van fluiten, en een beetje met mij vinger over mijn duim wrijven in plaats van knippen ?
Zalig lijstje. Al moet ik dat van dat fluiten misschien wel even nader omschrijven. Ik kan immers wel gewoon fluiten (maar dus niet op mijn vingers) al kan ik dat dan wel enkel in één ononderbroken toon. Bovendien heb ik geen flauw idee welke toon want dat hoor ik dus net als jij totaal niet ondanks de 7 (of 8) jaren klassieke muziekschool. Oops!
Ik word er gewoon ambetant van wanneer ik naar awkward situaties kijk. In de gloria is bijvoorbeeld een geweldig programma maar ik word er super ongemakkelijk van en kijk er dus ook niet meer naar. Een franstalige tekst kan ik mooi aflezen (inclusief franse r) maar een gesprek voeren of een brief schrijven … nope
Tactisch gezelschapspelletjes spelen kan ik blijkbaar ook niet. Als ik win heeft het dus echt wel met geluk te maken maar eigenlijk kan me dat ook echt niet schelen vermits ik die spelletjes voor de gezelligheid speel. Misschien kunnen ze me overtuigen om wat tactischer te spelen wanneer de winnaar een boekenbon krijgt maar anders niet.
Ah ja lippenbalsem. Spijtig dat dat alleen helpt wanneer je het ook daadwerkelijk gebruikt hé. Ik zou het echt super vinden wanneer ze er eentje op de markt brengen die werkt zonder dat je hem uit je tas moet halen. Mocht er ook zo’n bodylotion verkocht worden dan ben ik helemaal gelukkig want dat vergeet ik dus echt iedere keer. Mijn huid ziet er stilletjes aan een beetje uit als perkament en toch vergeet ik mezelf in te smeren.
Ik kan ook echt niet koken. Ik eet al drie dagen dezelfde pasta, want alleen thuis en de eerste keer nogal veel gemaakt *ahum* Ik heb serieus nog over voor morgenmiddag- en -avond! Smalltalk ben ik aan het leren. Zeker bij mijn klanten zorgt dat voor een betere relatie en nieuwe opportuniteiten. Maar het blijft op de tanden bijten soms. Wat ik ook echt niet kan is met mijn vingers knippen. In de dansles moeten we dat nogal vaak doen en ik slaag er maar niet in om geluid te produceren. Soit, ieder zijn talent zeker.
Haha, heel herkenbaar van die pasta! Ik eet ALTIJD dezelfde pasta als ik alleen thuis ben. Supersimpel en snel klaar te maken. Toen ik nog alleen woonde, at ik letterlijk elke week die pasta, soms ook 3 dagen na elkaar.
Ergens wil ik ook wel kunnen smalltalken. Maar ik kan het niet en daar heb ik dan maar een soort principe van gemaakt, haha. Ik weet dat ik dus soms waarschijnlijk als een bitch overkom, maar ik het vind dan toch ook wel een fijne gedachte dat mensen weten dat wanneer ik een gesprek met ze aanknoop, ik écht geïnteresseerd ben. Niet dat smalltalk automatisch betekent dat je dat niet bent, maar ik vind het wel moeilijk om in te schatten bij smalltalkers of ze die interesse nu werkelijk menen of niet…
Mijn vriend wordt af en toe helemaal gek van mij als we samen een film kijken. Hij: *compleet stil*. Ik op bijna elk moment in de film: ‘Huh, hoe kan dat?’ ‘Wat gebeurt er nu?’ ‘Maar wat gaan ze nu doen dan?’ ‘Wie is dat?’ ‘Aaaaaaah, zeg me als ik weer kan kijken, iewiewiewiew!’ Dit doe ik ook gewoon als we allebei de film voor het eerst zien. Als ik in mijn eentje een film kijk, ben ik wel helemaal stil, hahah.
Ik kan ook echt niet naar awkward situaties kijken. Daar word ik helemaal ongemakkelijk van! Soms zet ik de film dan gewoon op stil en ga ik even iets anders doen om van het ongemakkelijke gevoel af te komen.
Ook ben ik inderdaad zo’n Nederlander die van iedere Belg denkt dat hij/zij Frans spreekt. Zelf heb ik ook vijf jaar Frans gehad op de middelbare school, maar hier is helaas niks van bijgebleven, terwijl ik er best goed in was!
Ja, mijn Lief vindt het ook verschrikkelijk. En ik vind hem dan ongezellig omdat hij zijn mening over de gebeurtenissen in de film niet met mij uitwisselt, haha.
Ik heb sinds m’n rijexamen in mei 2017 ook niet meer achteruit geparkeerd in een S-vorm. Oeps. Het is gewoon zoveel handiger vooruit te kunnen parkeren.
Het vergeten gebruiken van lippenbalsem herken ik ook. Zou hoog nodig zijn nu maar hij ligt beneden en als ik beneden ben, vergeet ik hem te gebruiken.