Talitha ging eens naar een influencersscreening

Wie mij op Instagram volgt, weet inmiddels al een paar dingen:

* Ik maak weinig onderscheid tussen Vlaams en Hollands en Engels in zowat elke zin die ik erop smijt.

* The sole purpose van Stories is om dramatisch te doen over alledaagse dingen.

* Mijn kat is de fluffiest of them all.

* Ik was gisteravond bij een exclusieve avant-première van Fantastic Beasts: The Crimes of Grindelwald.

(En wie mij niet op Instagram volgt, mist duidelijk een hoop top quality content.)

Wat nu volgt, is geen sponsored blogpost met een razend positieve review in ruil voor mijn ticket. Toegegeven, ik antwoordde in eerste instantie ongeveer even achterdochtig als enthousiast op de uitnodiging van het pr-bureau. Want waarom zou iemand mij uitnodigen, if not in ruil voor een hoop hysterisch dankbare sponsored content? Maar nee, er werd helemaal geen blogpost of zelfs maar een social post van mij verwacht. TOPSPUL! Deze blogpost is dus geheel vrijwillig en ongevraagd van mijn kant geschreven.

Ik mocht een +1 meenemen, dus bij gebrek aan vrienden in Antwerpen en om de sfeer in mijn huis een beetje aangenaam te houden, nam ik mijn Lief mee. (Love ya long time, xoxo!)

We begonnen de avond, classy as always, met een romantisch diner boven een paar Whoppers bij de Burger King. Toen we daarna eenmaal in de bioscoop aankwamen, stond er een gi-gan-tische rij. De bovengemiddeld grote hoeveelheid meisjes in dezelfde Harry Potter-truien, -shirts en -sjaals van de Primark deed vermoeden dat het de rij voor de avant-première was. ZUCHT. Na twintig minuten braafjes aanschuiven, kwamen we uiteindelijk aan een tafel met ellenlange namenlijsten. Waar we vervolgens niet op bleken te staan.

Oh crap. Oh fuck. Het was allemaal een leugen. Het was oplichterij. Iemand had ineens beseft dat ik helemaal niet belangrijk genoeg ben om uit te nodigen voor een exclusieve anything at all en had onze namen er weer af gehaald en nu moesten we met lege handen terug naar huis en OH MY GOD FUCK MY LIFE!!! ‘Nee, sorry,’ zei het meisje met de namenlijst, ík zie je naam echt nergens staan. Bij wie van Belgian Potterheads heb je je tickets betaald?’ En toen. Toen bleken we simpelweg in de verkeerde rij te staan, want dit waren allemaal mensen die via de Facebookgroep ‘Belgian Potterheads’ een ticket hadden gekocht voor een compleet andere avant-première van dezelfde film.

HAHAHAHAHA. Ha.

Tien meter verder stond een tafel met twee hostessen en helemaal geen rij. ‘Influencersscreening’, stond er op het A4’tje aan de tafel, en op deze lijst stonden onze namen wel degelijk. We kregen een stempel in de vorm van de Deathly Hallows (nice touch!) en een GOUDEN TOTE BAG VAN FANTASTIC BEASTS MET GOODIES IN. GRATIS. VOOR NIKS. VOOR MIJ. IK. EEN INFLUENCER.

Voor de film gingen we nog cola en popcorn halen en herhaalde ik een keer of drie tegen mijn Lief hoe grappig het was dat we net 20 minuten lang overbodig in de rij hadden gestaan VOOR PLEBS DIE ZELF EEN TICKET MOESTEN KOPEN HAHAHA en polste ik hoe dat nu eigenlijk voelt, zo samen zijn met een influencer, terwijl ik schaamteloos foto’s van het ‘influencersscreening’-blaadje en de tote bag op Instagram zwierde en naar ongeveer zeventien vrienden tegelijk stuurde. Voor wie er nog aan twijfelde: ik ben absoluut, ontegenzeggelijk, helemaal in de verste verten niet cool en niks gewend.

Eenmaal in de zaal ging ik volledig toevallig naast Liesbet zitten, die naast mijn Lief ook meteen de enige persoon in de hele ruimte was die ik kende. Alle andere influencers leken elkaar al járen te kennen, want het was van luchtkusjes en duo-selfies everywhere. Er waren heel veel heel blonde, mooie meisjes aanwezig die ongetwijfeld allemaal bekend zijn van Instagram, en minstens evenveel heel erg nonchalante en cool kijkende jongens die waarschijnlijk bekend zijn van YouTube, maar ik herkende werkelijk waar niemand. Ik ben totaal niet thuis in dat wereldje, kijk geen vlogs en volg geen influencers op social media. Na een tijdje schuifelde er een soort sjofele Justin Bieber naar binnen en was ik heel trots dat ik wél wist dat het Ian Thomas was. En, even later, Britt Valkenborghs a.k.a. mijn grote frou- en stijlvoorbeeld. (Mijn Lief weet niet wie zij is maar zei wel spontaan dat ik op haar lijk en toen wist ik dat ik ooit met hem ga trouwen.)

Eerst keken we naar een live stream van de première in Londen, met red carpet walks van en interviews met J. K. Rowling en alle sterren van de film. Ik heb de eerste film ooit in de bioscoop gezien, maar da’s al jaren geleden, dus voor mij zat het allemaal redelijk ver weg. Een uur en mijn halve bak popcorn later begon dan eindelijk de film. En jongens, ik zweer je dat dit keihard #nospon en #geenreclame enal is, maar ik vond het écht een heel erg toffe film. En eenieder die al eens twee minuten in real life met mij heeft gepraat over Harry Potter weet dat ik een extreem puriteinse fan ben die dweept met de boeken maar bijzonder kritisch is over de films. Als in: ik weiger zelfs consequent om merchandising te kopen die op de films is gebaseerd in plaats van de boeken. Which is almost everything. Which is why mijn huis niet zo covered in Harry Potterbrol is als iedereen steeds van me verwacht.

Het zit namelijk zo: ik ken de boeken zo goed als uit mijn hoofd. Ik weet dat elke doorsnee Potterfan die je kent dat beweert, but seriously: try me, bitches. Ik herlees de boeken elk jaar. De Deathly Hallows prijken voor de rest van m’n leven in inkt op m’n huid. Ik ben the real deal. Juist daarom heb ik me altijd gruwelijk hard geërgerd aan de films, die bomvol dingen zitten die niet in de boeken staan, of juist van alles eruit weglaten, die allerlei quotes aan andere personages toebedelen, etc. Ik kan zo’n film simpelweg niet kijken zonder de hele tijd te zagen dat ‘het anders is in de boeken’ en ‘dat eigenlijk niet zo gaat’ en ‘dat Ron dat zei in plaats van Hermione’. No fun for anyone involved, kan ik u vertellen. Daarom vond ik de eerste Fantastic Beasts ook geweldig: eindelijk een boek buiten de canon! Eindelijk een volledig nieuw verhaal waarin ik me gewoon kon laten wegglijden! En daarom ging ik deze keer ook maar wat graag naar de sequel.

En eerlijk: ik vond ‘m zelfs beter dan de eerste film. Ik heb er met volle teugen van genoten. Ik heb ook een paar keer keihard gelachen, wat ik doorgaans niet vaak doe bij films. Ik vond het bijzonder fijn om nog eens in het heerlijke Potter-universum te kunnen ronddwalen zonder me te laten afleiden door allerhande irritante feitelijkheden. (Hoewel de aanwezigheid van McGonagall van geen kanten kan kloppen en ook die brug naar Hogwarts me altijd zal irriteren. Maar bon.)

Na afloop werden we nog uitgenodigd in de Stars Lounge, die voor de gelegenheid volledig was uitgedost in Fantastic Beasts-thema en er zodoende werkelijk schitterend uitzag. Ik zeg dat alsof ik weet hoe de Stars Lounge er doorgaans uitziet, maar mijn skere ass moet verder gewoon altijd zelf haar filmtickets betalen en heeft nog nooit in haar leven een première meegemaakt van anything, dus je moet me maar op mijn woord geloven. Ik wilde nog best graag een tijdje blijven influencen en gratis cava zuipen, as one does, maar helaas moesten we er al snel vandoor om onze tram nog te halen. Glamorous as fuck. Bovendien ben ik geen YouTuber en moest ik vandaag gewoon weer werken, dus voor zover mijn bijzonder groots en meeslepend leven. ?

Conclusie van de avond:

* In België ben ik blijkbaar een influencer (wat mijn Nederlandse vrienden op Instagram niets minder dan compleet hilarisch vonden).

* De tweede Fantastic Beasts-film is geweldig en zeker het bekijken waard.

* Die van Warner Bros zijn toffe mensen die mij definitely nog eens mogen uitnodigen. De organisatie was top notch (ondanks mijn eigen domheid), de goodie bag is geweldig, de cava was dik oké en ik heb mij bijzonder speciaal gevoeld, ook al ben ik dat geheel niet. Special thanks overigens to Arne, die mij uitgenodigd heeft en zo vriendelijk was om me ook nog de hand te schudden achteraf, maar die ik in al mijn verbazing dat iemand überhaupt mijn naam kende volledig ben vergeten te bedanken in real life. Arne, gij zijt nen toffen.

9 thoughts on “Talitha ging eens naar een influencersscreening

  1. Ooh, ik heb echt zo’n spijt dat ik er die avond niet bij kon zijn. Al was het maar voor die gouden tote bag. Zo tof! Ook leuk om te lezen dat de film zo goed is meegevallen. Ik kan al niet wachten om zelf ook te gaan kijken. Spannend!

  2. Oh, jij bent Arne nog tegengekomen nadien. Zonder zwanzen ik vond het dus geweldig om bij de vorige film eerst het script te lezen en dan vervolgens naar de verfilming te gaan die exact hetzelfde was. Geen geknipte scènes, geen aangepaste conversaties, geen toevoegingen die niet aan bod komen in het boek, … echt geweldig. Wat ik ook wel grappig vind is dat ik me afvroeg waar Laura zou zitten terwijl ze blijkbaar vlak achter ons zat. Dat meisje dat achter je chips aan het eten is is het gezicht achter Niet Nu Laura (hilarische cartoons, echt waar) én ze heeft net als jij een Deadly Hallows tattoo.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *