Na de avonturen in New York reden we verder naar de Amerikaans-Canadese grens om de befaamde Niagara Falls te zien. Die liggen, je raadt het nooit, in Niagara Falls. Een stad die half in Amerika en half in Canada ligt, met de Falls als scheidslijn.
Niagara Falls
Ik had verwacht dat de Falls in een afgelegen natuurgebied zouden liggen, maar niks is minder waar. Ze liggen pal in het midden van de stad, letterlijk omringd door flatgebouwen, en vormen de grens tussen beide landen. In het Amerikaanse deel kan je de waterval vanaf de bovenkant bekijken, wat héél erg cool is, omdat je dan ook de skyline van de stad meekrijgt, en erg goed beseft hoe hoog dat verdraaide ding wel niet is.
Nadeel is dat je 10 dollar moet betalen om er te mogen parkeren. De eerste 20 minuten zijn echter gratis, en gezien wij op de dichtstbijzijnde parking stonden en na 15 minuten eigenlijk wel voldoende hadden gezien, zijn we weer richting de auto gesprint om nog snel-snel gratis weg te kunnen. Om vervolgens door te rijden naar de Canadese kant en ook de andere kant eens te zien.
Daarvoor moet je een brug over en precies daarna is de grensdoorgang: rijen en rijen auto’s die in de file staan voor een stuk of acht douanehokjes. Alwaar je je paspoort moet presenteren, uitleggen waarom je naar Canada gaat en voor hoe lang en waar je vandaan komt en wat je meehebt en dan ook nog de raampjes achterin naar beneden moet draaien zodat ze precies kunnen zien wat er op de achterbank ligt. Mits daar geen nucleaire bom ligt, krijg je een stempel in je paspoort en mag je doorrijden. Bleek dat je aan de Canadese kant evenveel moest betalen voor parking, waarvan nul minuten gratis.
Enfin, toen gingen we de andere kant dus bekijken. Ik raad iedereen echt wel aan om beide te doen, omdat het zicht gewoon compleet anders is. Indrukwekkend, zeker met alle stoom die constant door de kracht van het water omhoog wordt gestuwd. Alleen jammer dat het daardoor vrijwel altijd semi-regent in het Canadese deel.
Toronto
Ik wist op voorhand niet erg veel over Toronto, behalve dat het erg op NYC lijkt en series zoals Suits daarom bijna volledig daar worden gefilmd in plaats van de peperdure Amerikaanse stad waar ze zich zogezegd afspelen. Toen we Toronto binnen reden, bleek duidelijk waarom: skyscrapers en lichtjes everywhere. Ik waande me eventjes helemaal terug in de concrete jungle where dreams are made of, en ik vond het heerlijk.
We sliepen in een fantastisch leuke Airbnb met een ontzettend lieve host en zo mogelijk nog lievere buren en EEN INSANELY FLUFFY KAT die ik heel hard heb lopen aaien. Omdat wij nu eenmaal gekke kattenmensen zijn die inmiddels hun eigen kat en de dagelijkse knuffelsessies misten, zijn we in Toronto naar het kattencafé geweest. Waar weliswaar extreem schattige kittens zaten, maar waar de meeste katten ons verder ook extreem hard negeerden, jammer genoeg.
Bovendien was het er erg klein en al zeker een maand lang niet meer gestofzuigd, wat niet wenselijk is in een ruimte met een stuk of 10 katten. Ik zou het niet per se aanraden, hoewel de inkomsten (hopelijk) natuurlijk wel bedoeld zijn voor de verzorging van de katten.
Anyway. Wat hebben we verder nog gedaan in Toronto? Veel. Dus zal ik het maar even beperken tot de highlights. Zoals daar zijn: de poutine bij Local 1794, het ontbijt bij Le Petit Déjeuner en popcorn in letterlijk alle smaken die je kan bedenken bij Toronto Popcorn Company.
Kensington Market is een heel leuke, gezellige en kleurrijke buurt vol alternatieve hippiewinkels en – huizen. In een vintage winkel heb ik deze zeemeerminschoenen gescoord voor een luttele 6 euro, dankzij de afdingkwaliteiten van mijn Lief, ook al vond hij mijn nieuwe aanwinst spuuglelijk. Gelukkig trek ik me daar nooit iets van aan <3
Downtown Toronto doet écht aan Manhattan denken, getuige het beeldmateriaal hieronder, waar het daarbuiten eerder Brooklyn style is.
We hebben verder nog heerlijke pizza gegeten bij Libretto, bier gedronken bij Bellwoods Brewery en… cocktails gedronken in The Lockhart, een Harry Potter themabar. Want ja, die hebben ze in Toronto, so you can bet your sweet ass I went there.
Ik heb een Butterbeer-cocktail gedronken en mijn Lief waagde zich aan de Dementor’s Kiss, omdat hij op het vlak van spicy food werkelijk niet menselijk is. Maar echt. Ik weet dat velen onder jullie waarschijnlijk van zichzelf vinden dat ze goed tegen pittig eten kunnen, maar deze jongen legt rauwe pepers tussen zijn boterham met kaas. Zou prima tabasco uit een flesje kunnen drinken. En vond dit Ghost Pepper infused shotje ‘wel redelijk pittig, ja’ maar verder ook niet veel meer dan dat.
En zelfs de toiletten waren in thema!!!
Wij hebben met andere woorden keihard genoten van Toronto. Stay tuned voor de volgende blogpost in deze serie, want daarin vertel ik over onze avonturen in Algonquin Provincial Park en Montréal.
P.S. Vorige keer beloofde ik een verhaal over een parkeerboete in Toronto, maar veel verhaal is daar op zich niet aan, behalve dat we er dus een aan ons broek hadden. Wel onterecht, want we hadden een permit, dus onze superlieve Airbnb-host gaat de boete voor ons betwisten. Yes!
Het verslag over deel 1 van onze roadtrip vind je hier.
Amai zalig! Ik wil er ook zo graag een keer heen! Zowel de VS als Canada. Ik dacht eigenlijk ook dat die watervallen volledig omringd waren door natuur. Wat gek dat het niet zo is!
New England is echt een aan te raden gebied voor een roadtrip in de VS! En ja, heel gek, maar die city skyline boven de majestueuze waterval vond ik dan toch wel een mooie extra. Maakt het nog een tikje meer bijzonder!
Toch leuk dat er lieve bloggers zijn die hun reiservaringen uit de doeken doen op hun blog. Zo kan ik zelf van thuis uit rustig meegenieten. Die zeemeerminschoenen zijn tof. Totaal niet mijn ding maar wel super leuk.
En zo kan ik mijn vakantie toch weer wat herbeleven, ook al zit ik inmiddels weer in de dagelijkse routine thuis! Win-win ?
Ik. Moet. Naar. Die. Bar. Da’s eigenlijk alles wat ik nu kan denken, haha! (En ook dat ik mijn eyeliner nooit zoals de jouwe krijg, dat ook.)
Ik vind ‘m dus nooit strak genoeg maar gek genoeg ziet het er op fotos inderdaad altijd zo goed uit als ik het eigenlijk wil hebben. Rare dingen ?