Baanbrekend! (Je kan veel over deze blog zeggen, maar die baseline doe ik toch wel keihard eer aan.)
Zoals aangekondigd vertrok ik twee weken geleden naar de overkant van de Noordzee voor een roadtrip langs de kust van Zuid-Engeland en dan nog een stuk door de Midlands. Wie me volgt op Instagram heeft het twaalf dagen lang door z’n digitale strot geramd gekregen, wie mij niet volgt op said medium (GE MIST ZOVEEL KWALITEIT OH GE WILT HET NIET WETEN) krijgt het binnenkort alsnog op z’n virtuele bord, want ik zou geen blogger zijn als ik dergelijke easy content niet tot op het bot zou uitpersen, natuurlijk. Dus schrijf ik er de komende tijd enkele postjes over! Een dikke twee jaar geleden deed ik dat al eens over onze laatste roadtrip, in de VS en Canada:
* Deel 1: Oneonta, Ithaca en Skaneateles (New York)
* Deel 2: Niagara Falls en Toronto (Canada)
* Deel 3: Algonquin Provincial Park en Montréal (Canada)
* Deel 5: Laconia en Meredith (New Hampshire) + Marblehead (Massachussetts)
* Deel 6: Salem en Boston (Massachussetts)
Deze hier nog eens opsommen heeft overigens geen enkel ander nut dan efkes etaleren wat destijds slechts zeven man en een verdwaalde paardenkop heeft gelezen (en letterlijk niet eens mijn moeder) en die ik nu toevallig nog eens herlas en stiekem toch wel fijn (en vooral nostalgisch) leesvoer vond. Kijk ja, ge doet ermee wat ge wil, maar het staat hier voor als ge niks anders te doen hebt.
Anyway, zoiets doe ik binnenkort dus ook nog eens voor deze roadtrip. Vandaar sla ik overigens ook deze Keek van de Week over, want bijzonder veel is er over de anderhalve dag dat ik weer thuis ben verder niet te melden, of je zou geïnteresseerd moeten zijn in hoeveel ladingen was ik al heb gedraaid.
(Drie.)
Tot snel!
Op Instagram zag het er in ieder geval wel een kei toffe reis uit.
Ik heb je blog pas vandaag ontdekt, dus tel alvast maar een paardenkop op bij die views van je roadtrip verslag. Niet dat ik van plan ben om binnenkort die kant op te gaan, maar ik vind reisverslagen lezen áltijd leuk.