Ennnn… we zijn er! Vandaag is de allerlaatste dag van #40dagenbloggen. Sinds de start op 14 februari heb ik 40 keer geblogd! Daarbij heb ik ook alle 6 toegelaten skipdagen ingezet. Ik moet toegeven, het was nog best wel een lastige challenge. Niet per se door gebrekkige inspiratie, maar vooral doordat ik het – of had ik dat al eens gezegd? – eigenlijk veel te druk had.
Op de dagen dat ik tot 20u30 op kantoor zat of – nog erger – wel thuis was maar ineens om 21u15 m’n werklaptop moest bovenhalen om snel nog wat briljante copy te schrijven, heb ik de challenge langdurig, uitgebreid en gevarieerd vervloekt – geloof me vrij. En ik heb toch wel een paar keer midden in de week rond 22u30 – net thuis na een etentje met vriendinnen of collega’s – nog WordPress geopend om wat willekeurige woordenkots op jullie los te laten. Om de challenge alsnog tot een goed einde te kunnen brengen. En zie, het is me dan toch gelukt! Met zeer weinig voorbereiding en ongeveer 37 ad hoc geschreven posts, ben ik desondanks best blij met wat er de voorbije anderhalve maand op deze plek is verschenen.
En ik heb er ook een aantal dingen van opgestoken:
1. Gastbloggen vergt meer tijd dan je denkt
Had ik dat vorige week geweten, y’all. Meestal bash ik eens met mijn hoofd op mijn toetsenbord en rolt er dan een hersenspinsel uit dat ik al snel deftig genoeg geacht om op mijn eigen stukje interwebz te slingeren. Maar als het om iemands anders zijn/haar zuurverdiende stukje gaat, doe ik er toch ineens veel langer over. Want dan moet ik er plots over gaan nadenken en zo. Lastiger dan je denkt.
(Hoe ik het ervan af breng, kan je inmiddels al hier bij lilith lezen en later nog bij een hoop andere fijne bloggers. I’ll keep you posted.)
2. Het is handig als je met je gastbloggers afspreekt waarover ze gaan bloggen
Dan vermijd je namelijk dat iedereen het over Getting Things Done en/of pet peeves wil hebben. En gastbloggers ineens hun al half getypte stukje moeten omgooien omdat ze zien dat je nét een gelijkaardige post van iemand anders hebt gepubliceerd. Sorry, sorry, duizend keer sorry!
(Voor wie zich trouwens afvraagt waar al die gastbloggers blijven, na Evi en lilith: er komen er nog een viertal aan, maar dan buiten #40dagenbloggen om. Niet iedereen is zo zot om eraan mee te doen.)
3. Voorbereiding geeft rust
Dat heb ik welgeteld drie keer ervaren. Maar van genoten.
4. Tags zijn niet altijd zo stom als je denkt
Oké, meestal wel. Ik ben nog steeds geen fan. Maar deze en deze vond ik wel echt tof. En werden – TOEVAL OF NIET?! – ook echte #40dagenbloggen-hypes. #blogfluencer #laatmijindewaan
5. Niet alle bloggers zijn zo netjes met crediten
Ik steek er niet altijd moeite in om hen erop te wijzen, maar als het écht te flagrant is, doe ik het wel. Ook als het om content van anderen gaat. Sorry, not sorry. Credit is wat mij betreft gewoon basic blogging etiquette, hastn.
6. Mijn lezers zijn top
Dikke thumbs up naar iedereen die 40+ dagen lang heeft gevolgd wat ik hier zoal heb uitgekraamd! Bedankt voor het lezen, het liken, het commenten, het linken, het crediten en de complimentjes. Lobi.
Ik doe het je niet na. Of ja, als het moet schrijf ik 40 dagen een artikel voor mijn blog, maar het moet niet. Ik vind het knap gedaan en heb met veel plezier je artikelen gelezen.
Ik kreeg heel hard het gevoel dat het moést en da’s de enige reden dat ik het kon volhouden! Ik vond het wel nodig, want ik blogde totaal niet regelmatig en bleef het steeds uitstellen. Nu heeft m’n blog weer even een boost gekregen!
Haha ik dacht vandaag nog: hadden we niet moeten afspreken waarover we zouden schrijven? :p maar mijn post gaat niet over pet peeves en getting things done dus dat is wel goed denk ik. En ik vond het ineens ook mega moeilijk omdat ik inderdaad bij mezelf gewoon maar wat schrijf en dan plots wel echt moest nadenken om voor jou iets te schrijven. Haha. Maar je zal het binnenkort wel lezen!
Ik volg je met die credits. Vind het super irritant als iemand een reactie geeft bij mij à la ‘dat ga ik ook doen’ en ik dan een paar dagen later die post lees zonder credits. Maar ja.
Anyway, goe gedaan! 😀 Ik lees hier graag!
Ugh ja, dat zie ik zo vaak! Terwijl ik echt scrupuleus ben met crediten: zelfs als ik niet hetzelfde doe als iemand anders, maar gewoon inspiratie heb gekregen door hun post, dan nog link ik naar die post. Vind ik gewoon common decency, maar ja, ik denk dat de meeste bloggers het wel oprecht vergeten.
Proficiat! Vorig jaar deed ik ook mee, maar dit jaar wist ik dat het geen goed idee zou zijn. Wie weet komt er volgend jaar een derde editie en lukt het me dan weer wel. ?
Goed gedaan zeg! Ik gaf het dit jaar ergens halverwege op wegens te veel crazy days op het werk en bijgevolg dus veel te druk. Maar top dat jij de eindmeet haalde!
Ah dus je mag ook ‘gastbloggen’ zonder 40 dagen bloggen? Dan mag je gerust eens bij mij komen schrijven wi!
Awel ja, lijkt me tof! Let’s do it!
Oh chique ja. Ik mail eens deze week daarvoor
Ik moet nog een aantal blogjes van je teruglezen haha, het was best veel! Stiekem vind ik het dus niet erg dat 40 dagen bloggen gedaan is. Voorbereiding geeft inderdaad veel rust, maar ik ben er zelf ook slecht in. Hoe vaak ik zondagmorgen nog wat aan het schrijven… :p Vandaag dan weer wel zot veel vooruit geschreven, goed om de komende drukke weekends te overbruggen.
“Talitha heeft een blog
En daar schrijft ze dingen.”
De laatste 40 dagen zelfs heel veel dingen.
En daar heb ik van genoten.
Credit regel 1 & 2 : Talitha heeft een blog
Tja, net als jij vind ik het niet meer als normaal dat je niet zomaar iets kopieert of je laat inspireren zonder de bron te vermelden.