Dingen die ik de laatste tijd deed

De laatste tijd deed ik wel wat dingen. Ik dacht: hey, waarom schrijf ik daar eens geen blogpost over? As you do. Bij deze.

(Ik ben zó’n goeie blogger met ijzersterke intro’s, hastn, serieus, het is een wonder dat jullie hier allemaal nog zijn.)

Dingen die ik deed ondanks dat ik er eigenlijk stiekem een beetje bang voor was

* Toch eens ingaan op een uitnodiging voor opnames van de tv-quiz waar ik me meer dan een jaar geleden al voor had ingeschreven. Ik moest toen al een quiz en cameratest doen en was geselecteerd, waardoor ik daarna op regelmatige basis uitnodigingen voor opnames kreeg. Eerst mocht ik er niet heen van mijn vorige werkgever (door een concurrentieclausule in mijn contract, blijkbaar), maar toen ik eenmaal free as a freelance bird was, begon het toch allemaal een beetje eng en zotjes te lijken, waardoor ik steeds weer afhaakte. Deze zomer heb ik mezelf verplicht om het toch te doen, want wat is the worst that can happen? (*Keihard afgaan voor gans Vlaanderen, dat sowieso op die dag collectief op said zender en programma zou afstemmen, want zo werkt mijn leven wel.*) Dat soort angstige gedachten probeerde ik zoveel mogelijk te onderdrukken, maar voor de zekerheid heb ik toch niemand behalve mijn Lief (die mijn stressy ass er nu eenmaal heen moest rijden) over mijn deelname verteld. De opnames waren uiteindelijk helemaal fine en ik heb mezelf niet extreem belachelijk gemaakt, al heeft inmiddels ongetwijfeld iedereen en z’n moeder wel van mijn resting bitch face kunnen genieten, want ik ken mezelf. En mijn gezicht.

* Een artikel gepitcht bij Humo, aan het begin van de zomer, en dat ook daadwerkelijk mogen schrijven. Zweethandjes for days. 

* Iets in de garage gaan halen ook al had ik de dag ervoor de grandmother of all spiders daar in een emmer zien zitten en de hele straat al bijeen geschreeuwd. Mijn Lief had ‘m nog steeds niet in koelen bloede afgeslacht, zoals ik nochtans zeer liefdevol en slechts een beetje hysterisch had gevraagd, maar ik moest nu eenmaal kattenbrokken halen en dus heb ik het voor mijn pluizige bloedjes toch maar gedaan. Zijdelings de garage in schuifelend met mijn rug zoveel mogelijk naar de emmer des horror gekeerd, jazeker, maar het toch gedaan!

* Van boekhouder veranderd, ook al was ik weer irrationeel as always bang dat ze me dan schreeuwend zouden opbellen en dreigbrieven in mijn bus zouden komen steken of zoiets. (Spoiler: is niet gebeurd.)

* Een beeldreportage voorgesteld aan een redactie, waarvoor ik de volledige productie in mijn eentje op me zou nemen, ook al heb ik dat nog nooit van mijn leven gedaan. (Maar ’t was met dragqueens en ik ben sinds een paar maanden pretty much geobsedeerd door dragqueens dus het moest, het moést gewoon, jongens.)

* Weer een Facebook-account aangemaakt. Ik wilde dat niet, want ik ben zoveel gelukkiger zonder en ik miste het hoegenaamd niet, maar als journalist is zo’n uitgebreid netwerk van oud-klasgenoten en voormalige buren en via-via-kennissen wel extreem handig. Dus ja, I gave in. 

* De kar in de Colruyt in mijn eentje over de kapotte rolband naar boven geduwd, ook al dacht ik dat een dergelijk avontuur sowieso zo eindigen in mezelve all over de vloer van de Colruyt, verpletterd door een losgeslagen en verrassend zware winkelkar. (Spoiler: is niet gebeurd.)

Dingen die zijn voortgekomen uit dingen doen waar ik eigenlijk een beetje bang was

* 4.500 euro cold hard cash en een extreem decadente tv die evenveel waard is en – ik overdrijf niet – slechts 10 cm minder breed is dan ik lang ben. (Wat niet heel erg lang is, maar toch.) Veel berichtjes van mensen die me tof vonden op tv en niet compleet debiel, wat ook wel fijn is.

* Een job bij Humo. Als in: ik mag voortaan elke week mee de Humo maken. En ik coördineer de boekenrubriek, a.k.a. all the free books that I want en nog eens betaald worden om er af en toe over te zagen ook. Aaahhh!!! (Friendly reminder @Tiny dat ze nu toch weer een abonnement mag nemen, bedankt!)

* Mijn fluffy balls of purr zijn niet van de honger omgekomen.

* Ik snap nu beter wat ik verdien en wat naar de belastingen moet en dat bureaustoelen in de IKEA in Frankrijk kopen niet zo handig is als je de btw ook nog terug wil (wat je, als slimme zelfstandige, blijkbaar wel wil, maar weet ik de flying fuck veel).

* De coolste beeldreportage van mijn leven verschijnt over enkele weken in Flair. Ik mocht enkele uren doorbrengen met beauuuuutiful dragqueens die onder de indruk waren van mijn drag knowledge. Ik had wel veel stress, maar worth it. 

* Ik open Facebook amper, omdat ik het alleen maar voor mijn werk wil gebruiken. Dus van die beerput die ik vroeger ganse dagen te zien kreeg, merk ik niets meer. Ik scroll niet door de tijdlijn en alle meldingen zijn uitgeschakeld, want het boeit me allemaal niet. Voordeel: ik kan nu wel gewoon pagina’s bekijken die vroeger enkel te zien waren voor leden. Vooruitgang!

* Ik kon de lekkerste (en zwaarst onderschatte) koeken ter wereld kopen én een hele doos vol met suikerufo’s slash hosties (of whatever those are called) van Boni om mezelf te feliciteren met mijn dapperheid.

Dingen die ik wel een beetje had onderschat

* Hoeveel mensen er naar deze tv-quiz kijken. (Ik weet dat iedereen inmiddels al weet over wat ik het heb maar ik wil het the people of the future niet per se zo makkelijk maken om het allemaal terug te vinden in de archieven van het internet, dus ik ga het niet noemen, neen.)

* Hoeveel daarvan random venten tussen 13 en 63 jaar zijn, die me vervolgens googelen en bestoken met meer dan 145 volgverzoeken op Instagram, 25 op Facebook en 5 op LinkedIn. Allemaal, stuk voor stuk, venten, zeg ik u. WHY U GOTTA BE LIKE THAT? (Die ene die mij via deze blog een boekentip heeft gestuurd was echter wel zeer welgekomen en bovendien zeer vriendelijk, dank u daarvoor!)

* Hoe hard mijn moeder en schoonmoeder overal hebben aangekondigd wanneer de afleveringen op tv zouden zijn, ook al had ik specifiek gezegd dat ik dat absoluut van geen kanten helemaal niét wilde. Ik ben soms een beetje naïef, ik.

* Hoe enorm veel te klein onze – verder echt wel niet zo kleine – woonkamer wel niet is voor zo’n absurd grote tv. Serieus: alsof je op de bioscoop op de eerste rij zit. Ik moet mijn hoofd van links naar rechts draaien – vanuit de zetel – om het hele scherm te kunnen zien. Het ding weegt 43 kg. Het is super fancy enal, but it has got to go. (We onderhandelen nog even of een kleiner model misschien mogelijk is, maar anders wordt het een pawn shop of zoiets. Serieus. Neen.)

* Hoeveel stress de one woman production van zo’n beeldreportage met zich mee zou brengen, zeker toen bleek dat ik één dag van tevoren nog de perfecte locatie moest vinden in Gent, het liefst ook gratis. HAHAHAHA. Niet veel gelachen, die dag.

* Hoe snel ik de inhoud van zo’n doos suikerhostiedingen compleet gedachteloos in mijn mond kan proppen.

Dingen die ik hier eigenlijk mee wil zeggen

* Soms eens iets doen ondanks dat je er eigenlijk stiekem een beetje bang voor bent, it pays off. 

15 thoughts on “Dingen die ik de laatste tijd deed

  1. Ik had je debuut op tv bijna gemist want ik heb een hekel aan de presentator dus ik doe er alles aan om die quiz te vermijden maar zo bij ‘t zappen hoorde ik ineens je naam en ik dacht ik ‘ken’ maar 1 iemand die zo heet, ‘t zal toch gene waar zijn zeker?! ‘t Was dus wel waar en ik vond je heel charmant op tv ?

    1. Hahaha, ik heb het zelf vakkundig allemaal vermeden op tv want als ik mezelf hoor en zie op beeld weet ik niet waar kruipen van ongemakkelijkheid. Dus ik geloof je op je woord 😉

  2. Ik heb dus 2 afleveringen gekeken als verjaardagscadeau en ik heb geen resting bitch face bespeurd! Mijn lief is wel jaloers op de tv hahaha maar ik ben niet per se pro als potentiële koper hehe. Anyways: goed bezig wel precies gij, you go guuurl!!!

    1. Dan gaan jouw wederhelft en ik toch eens moeten klappen he, want dat ding moet mijn huis uit. Hit me up met zijn nummer, allé howwwwww

  3. Die resting bitch face heb ik zelf niet opgemerkt. Ik vroeg me echter wel de hele tijd af of die mens zijn commentaar en grappen grappiger zijn tijdens de opnames dan bij de utizending? Dat vraag ik me eigenlijk al heel lang af en jij kan dat mysterie nu voor me ontrafelen. Ik ben trouwens super blij voor jou dat je voor Humo mag gaan werken en dat je een beeldreportage mocht maken over je nieuwe obsessie.

    1. Het antwoord is neen. Maar ’t is wel allemaal spontaan, zonder autocue, en hij hoeft nooit een take opnieuw te doen! Schudt alles gewoon uit de losse pols. Zeer goed in z’n vak, hij, het moet wel gezegd worden.

  4. Ik zag de afleveringen ook toevallig. Jij hebt kei goed gespeeld! Wie weet mag je aan het einde van het seizoen nog eens meespelen ;). Wat een kutwoord had je bij die laatste puzzel… de presentator die dan doet alsof het mega voor de hand liggend is… Maar je grootste overwinning is toch wel je Humo job! Op zo’n rolband in de Colruyt ben ik eens mega hard uitgegleden. Mij wonderbaarlijk geen pijn gedaan en zelf langer blijven liggen omdat ik er zo hard mee moest lachen. Gelukkig op dat moment zeer weinig ooggetuigen aanwezig ?

    1. Hahaha, THANK YOU, ik ben altijd heel blij als andere mensen het ook zo’n stom woord vinden 😀 Liever zo eruit though dan bij een belachelijk simpel woord… En niemand heeft me verslagen, vond mijn ego ook wel tof.

      En ik ga nu dus zeker never nooit meer zo’n rolband op durven he, fuck!

  5. Ik heb je enkel in je laatste aflevering gezien. Lang geleden deed ik ook eens mee aan de bewuste quiz en daar stelde ik vast dat het veel makkelijker is vanuit je zetel. Na één opname mocht ik afdruipen…
    Gefeliciteerd met je job bij Humo!

    1. Merci! Ja, er komt meer bij kijken dan je denkt he? Maar ’t is ook soms een kwestie van geluk hebben met de vragen, de kerel die er voor mij uit vloog had een zeer pittige finale met zeker vier vragen (sport, Frans, a.k.a. de dingen die ik niet kan) die ik niet wist, dus ja… Dan lig je er snel uit.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *