De laatste tijd deed ik wel wat dingen. Ik dacht: hey, waarom schrijf ik daar eens geen blogpost over? As you do. Bij deze.
(Ik ben zó’n goeie blogger met ijzersterke intro’s, hastn, serieus, het is een wonder dat jullie hier allemaal nog zijn.)
Het voorbije half jaar is voorbij gevlógen. Ik weet het, de lockdown en whatever we’re in now voelden voor velen juist compleet tegenovergesteld aan, maar voor mij is er enorm veel veranderd in de afgelopen zes maanden.
Een half jaar geleden verhuisden we en sindsdien is pretty much alles veranderd. Een half jaar geleden woonde ik samen met mijn Lief en mijn kat in een appartement van 90m2 in Borgerhout, werkte ik nog steeds in advertising en pendelde ik elke dag naar DPG Media in Vilvoorde en terug, en had ik het gevoel alsof elke dag tergend langzaam voorbij kroop. Ik zat een beetje in de wachtkamer van mijn leven, zo leek het, want alles was wel oké maar niets was echt helemaal wat ik wilde. (Behalve mijn Lief. Hij is de enige constante in dit verhaal en daar ben ik nog steeds heel erg blij om, laat ik daar maar geen onnodige paniekskes over zaaien.)
Fastforward naar vandaag. Ik woon in een huis van vijf verdiepingen (yet nog steeds nul conditie, zelfs met al die trappen) in Kortrijk, dicht bij al mijn familie en beste vrienden (die ik belachelijk vaak zie, want ik ben nu iemand met een sociaal leven, holy fuck), met twee katten (want helaas afscheid moeten nemen van de fluff ball), werk volledig zelfstandig als journalist, pendel letterlijk nooit meer (en kus nog elke dag mijn pollekes daarvoor want waddafuk voor kutleven is dat, jongens, serieus) en heb er allemaal nog geen seconde spijt van gehad. Alles is anders, maar alles is ook beter.
De laatste weken kreeg ik nogal wat vragen en opmerkingen over mijn nieuwe bestaan als freelancer. Moet ik binnenkort maar eens een blogpostje aan wijden, dacht ik toen. En dan niet alleen maar het suikerspinroze ‘hoera!’-verhaal vol regenbogen en pony’s die het merendeel van de freelancers ophangt, zowel in het echte als (vooral) in het virtuele leven, maar ook de dingen die kak zijn.
Ik kan u in ieder geval al zeggen: freelancer zijn in coronatijden is best wel kak.
Zeker als je echt nét bent begonnen en dus niet het befaamde spaarpotje achter de hand hebt. Maar integendeel zelfs amper nog een spaarpotje die het klappen weerd is, want ook net verhuisd. HAHAHA. Fun times were had by no one. Read more