The Girl With All the Gifts – M. R. Carey
Lastig om deze te beschrijven. De premisse is namelijk bijzonder intrigerend, maar ik wil de verrassing ook niet verpesten door ‘m al in het lang en breed te beschrijven. Ik werd namelijk zelf tot The Girl With All The Gifts aangetrokken door de mysterieuze achterflap*:
(* zo’n dwaas woord. Dat is nu toch echt zo’n verschrikkelijk dwaas woord? Ben ik de enige die dit denkt? Niemand? Nee? Enfin.)
Melanie is a very special girl. Dr. Caldwell calls her ‘our little genius.’
Every morning, Melanie waits in her cell to be collected for class. When they come for her, Sergeant Parks keeps his gun pointing at her while two of his people strap her into the wheelchair. She thinks they don’t like her. She jokes that she won’t bite, but they don’t laugh.
Melanie loves school. She loves learning about spelling and sums and the world outside the classroom and the children’s cells. She tells her favorite teacher all the things she’ll do when she grows up.
Melanie doesn’t know why this makes Miss Justineau look sad.
En toen ging ik het boek googelen voor recensies en las ik meteen, bam, de hele verklaring voor why it makes Miss Justineau look sad. Weg mysterie. Zucht. Ik heb The Girl With All The Gifts alsnog gelezen en er desondanks toch erg van genoten. Het is namelijk wel een leuk extraatje in het begin, dat mysterie, maar het duurt ook niet heel erg lang voor een béetje oplettende lezer doorheeft wat er nu precies zo bijzonder is aan Melanie. Als ik het je nu vertel, is het met andere woorden ook geen gigantische spoiler. En het blijkt misschien wel nét de trigger voor je om het boek te willen lezen. Dus, how about this: ik ga het je vertellen in de alinea’s hieronder, zonder opvallende steekwoorden te gebruiken. Aan u de keuze om het te lezen of weer omhoog te scrollen en me gewoon maar op mijn woord te geloven dat dit boek een aanrader is. Oké? Klaar?
Make your choice!
Gaan we dan.
De plot
Melanie is een nogal bijzonder hoofdpersonage. Ze zit opgesloten in een een zwaarbeveiligd bunkercomplex onder een militaire basis, samen met een aantal andere kinderen. Ze zijn onderzoekssubjecten. De wereld zoals wij ze kennen, bestaat namelijk niet meer. Net als veel andere post-acpocalyptische verhalen, gaat dit boek over levende doden. Ik gebruik bewust het z-woord niet omdat zelfs spoilermijdende lezers die haastig proberen door te scrollen en krampachtig hun best doen om niet te lezen wat hier staat ook onbewust aangetrokken worden tot het z-woord. Op de een of andere manier springt dat toch altijd uit elke tekst. Vandaar. Anyway, Melanie is een levende dode, maar ook een kind. Ze is geen kwijlend, grommend, strompelend exemplaar zoals de meeste andere van haar soort, maar bezit intelligentie en empathie. Daarom wordt ze gevangen gehouden en bestudeerd.
The Girl With All The Gifts is geen conventioneel post-apocalyptisch verhaal over z-woorden, omdat je als lezer het hele verhaal meemaakt vanuit het perspectief van een levende dode. Langzaam maar zeker begint Melanie te begrijpen wie en wat ze is en welke consequenties daaraan verbonden zijn. Ze neemt je als lezer mee op haar persoonlijke zoektocht naar wat het precies betekent om een mens te zijn. Waarbij je af en toe ook geconfronteerd wordt met het feit dat ‘een mens zijn’ nog niet per se betekent dat je tot de goeien behoort. Nogal een andere boodschap dan wat je doorgaans in dit soort verhalen te horen krijgt.
Intrigerend, to say the least.
Meer boekentips? Klik hier voor #1, hier voor #2, hier voor #3 en hier voor #4.
2 thoughts on “Een boekentip van mij voor u: #5”