Vandaag heb ik op werk een drie uur lange cursus gekregen over Getting Things Done. Je weet wel, dat organisatie-/project-/managementsysteem van David Allen. Onze CEO is al tien jaar overtuigd gebruiker van de GTD-methode en dus vond hij het hoog tijd om ons persoonlijk uit te leggen hoe het werkt.
Nu heb ik al een paar pogingen ondernomen om te BuJo-en, maar is het me alsnog nooit gelukt om het langer dan een paar weken vol te houden. Omdat het allemaal op papier is en ik dat ding gewoon nooit bij me had. Omdat één brain-dump-moment op een dag niet voldoende is voor mijn hoofd. Omdat ik het allemaal alsnog veel te veel plannen en schrijven en werken vond. Ik weet niet precies waarom, maar het werkte niet goed voor mij.
En toch heb ik nood aan een systeem. Dus ben ik nu wel enthousiast om GTD eens een kans te geven, zeker omdat het volledig digitaal kan. Helaas was vandaag weer een lange dag op kantoor en heb ik nu geen fut meer om echt even te gaan zitten om een goed systeem hiervoor op te zetten, maar ik ben wel van plan om dat deze week nog te doen. En misschien geef ik hier dan nog wel een update daarover. (Of misschien ook niet, als het eigenlijk alleen maar interessant voor mij blijkt te zijn, maar then again, is in weze alles op deze hyperpersoonlijke blog dat ook niet? #levensvragen #waarblijfikzetochvandaanhalen)
Ik ben echter wel van plan om GTD voornamelijk op mijn privéleven toe te passen en in mindere mate op werk. Om de simpele reden dat mijn werk veel te ad hoc is om met een lijstjes-/projectmanagementsysteem te werken. Dat zei ik al tijdens de cursus vandaag en ik werd hardnekkig tegengesproken door de baas, die er oprecht in gelooft dat het wél kan. Ook toen een collega, waarmee ik de hele dag door intens samenwerk, later zei dat ze niet goed ziet hoe dit systeem ooit kan toegepast worden op onze day-to-day taken, overtuigde hij ons van het tegendeel. Dus ja, oké, dacht ik, het is een kwestie van aanpassen. Mensen moeten misschien maar eens leren dat als ze me iets mailen, ik er wel aan toe kom, in plaats van dat ze een half uur later al achter hun mail aanlopen naar mijn bureau om de status te checken. Dat ze me een paar uur in een flow moeten laten werken in plaats van om de haverklap iets voor de voeten te werpen dat nu-nu-nu moet gedaan worden. Dat het hele bedrijf dan niet in de fik staat. Dat ik zelf heel goed besef hoeveel geld elke briefing waard is en die ook zo behandel.
En dus stapte ik helemaal enthousiast en geïnspireerd de cursus uit om 17u15 en liep terug naar mijn bureau, alwaar reeds een kringetje collega’s verzameld stond die me prompt meldden dat dat ene creatieve voorstel van 17 slides dat ik die dag had geschreven eigenlijk in het Engels moest, oeps, sorry, dat wisten we niet, dus of ik het nog rap allemaal even NU kon vertalen want het moet vandaag nog verstuurd worden. Aja.
En zo leerde ik meteen de meest waardevolle les over time management: er is geen systeem, zelfs niet GTD, zo verschrikkelijk efficiënt als simpelweg CEO zijn. Als niemand jou ooit komt vertellen dat iets binnen nu en een uur af moet. Als er niemand boven je staat die, als het erop aankomt, soms simpelweg jouw schema bepaalt. Als je rustig elke maandagochtend drie uur kan uittrekken voor je wekelijkse GTD-review en niemand je dan mag storen en iedereen zich daaraan houdt.
Dus ja. Ik weet wat me te doen staat 😉
(Niet dat mijn baas het allemaal zo makkelijk heeft, hoor. Integendeel, hij heeft het elke dag kneiterdruk. Veel verantwoordelijkheid en zo. Maar dat GTD-systeempje, ja, dat werkt toch aanzienlijk beter als je je werkleven zoveel beter zelf in de hand hebt. It just does.)
Ik ben al jaren enthousiast toepasser van GTD (ook digitaal). GTD heeft mijn leven veranderd, dat samen met het besef dat je gewoon ook soms wat minder moet willen doen.